نشخوارکنندگان بی‌شاخ (Gelocidae) یک گروه منقرض‌شده از نشخوارکنندگان بدون شاخ هستند که در دوران ائوسن و الیگوسن، بین ۳۶ تا ۶ میلیون سال پیش در زمین زندگی می‌کردند. این خانواده به‌طور کلی شامل گونه‌هایی است که از نظر ساختاری شبیه به سایر خانواده‌های نشخوارکننده مانند گوزن مشک (Moschidae) یا آهوان کوچک (Tragulidae) نبودند، بلکه ویژگی‌های منحصر به فردی داشتند که آنها را از این گروه‌ها متمایز می‌کرد. فسیل‌های مربوط به این خانواده در مناطق مختلفی از جهان از جمله اروپا، آسیا، آفریقا و آمریکای شمالی کشف شده‌است.
ویژگی‌های فیزیکی و سازگاری‌ها
نشخوارکنندگان بی‌شاخ جفت‌سمان پابلند بودند، به این معنی که پاهای بلند و استقامتی داشتند که به آنها امکان می‌داد به‌طور مؤثر و سریع در محیط‌های مختلف حرکت کنند. این ویژگی به آنها اجازه می‌داد در دشت‌ها و مناطق باز به راحتی دویده و چرا کنند. این گروه از نشخوارکنندگان بدون شاخ بودند و برخلاف بسیاری از دیگر نشخوارکنندگان، فاقد ویژگی شاخی بودند که برای بسیاری از حیوانات این گروه معمول است.
