کتاب بهرام

سیاره (Planet) به جسمی آسمانی (Celestial Body) اطلاق می‌شود که در مدار (Orbit) مشخصی به دور یک ستاره (Star) می‌چرخد و دارای ویژگی‌های خاصی است. در زیر تعریف و ویژگی‌های مهم سیاره‌ها آورده شده است:

تعریف سیاره:

سیاره‌ها اجسام بزرگ و گردی هستند که به دور ستاره‌ها می‌چرخند و به اندازه کافی بزرگ‌اند تا تحت تأثیر جاذبه (Gravity) خود شکل کروی (Spherical) بگیرند. به طور کلی، سیاره‌ها نمی‌توانند نور خود را تولید کنند و نور آن‌ها از ستاره‌ای که به دور آن می‌چرخند، منعکس می‌شود.

ویژگی‌های مهم سیاره‌ها:

مدار (Orbit):

سیاره‌ها در مدارهایی بیضوی (Elliptical Orbits) به دور ستاره‌ها می‌چرخند. به عنوان مثال، زمین به دور خورشید (Sun) در حال چرخش است.

جاذبه (Gravity):

کوتوله‌های سفید، که تعدادشان در کهکشان ما نسبتاً زیاد است، آخرین مرحلهٔ تکامل بسیاری از ستاره‌ها هستند. این ستاره‌ها که جرمشان تقریباً معادل یا کمتر از جرم خورشید است، به احتمال زیاد به کوتولهٔ سفید تبدیل می‌شوند. اصطلاح "کوتولهٔ سفید" برای توصیف مرحله‌ای از تکامل ستاره‌ای است که پس از اتمام فعالیت هسته‌ای، ستاره در آن مرحله از انقباض باز می‌ایستد.

در این مرحله، مادهٔ ستاره‌ای فشرده می‌شود و به یک جسم کوچک و کم نور، به اندازهٔ زمین، تبدیل می‌شود.

سیاراتی که به دور ستارگان اولیه در گردش بوده‌اند، می‌توانستند قابل سکونت باشند و این، دلایل وجود چندجهانی را به چالش می‌کشد. 

موجودات فضایی ممکن است در مراحل اولیهٔ جهان وجود داشته‌باشند. بر اساس محاسباتی، آب مایع به عنوان شرط ضروری برای وجود حیات، ممکن است فقط 15 میلیون سال پس از انفجار بزرگ، بر روی سیارات سنگی شکل گرفته باشد.

آبراهام لوئب، ستاره‌شناس از دانشگاه هاروارد، فرضیاتی را مطرح کرده که در جهان اولیه،

رنگین کمان (rainbow) پدیده‌ای نوری است که به دلیل شکست و پراش نور در قطرات آب ایجاد می‌شود. این پدیده معمولاً در جو زمین مشاهده می‌شود، اما رنگین کمان‌ها می‌توانند در شرایط مشابه در سایر سیارات و ماه‌ها نیز شکل بگیرند، به شرطی که شرایط لازم برای ایجاد آن وجود داشته باشد.

شرایط مورد نیاز برای بروز رنگین کمان در هر سیاره به وجود آب و همچنین وجود نور خورشید و ابرها بستگی دارد. اطلاعات بیشتر در مورد رنگین کمان در سیارات دیگر، نیازمند بررسی دقیق‌تر و مطالعات بیشتری در زمینهٔ شرایط جوی و جوی سیارات مذکور است.

عمر سیاره زمین تخمین زده می‌شود که حدود 4.5 میلیارد سال است. این محاسبه بر اساس سن نمونه‌های سنگی که از زمین برداشت شده‌اند، مطالعات رادیواکتیویته و فرایندهای جغرافیایی صورت گرفته است.

این تخمین از سن زمین بر اساس مطالعات مختلفی از جمله:

1. سن نمونه‌های سنگی: از زمین برداشته شده و با استفاده از روش‌های رادیومتری، نسبت ایزوتوپ‌هایی مانند اورانیم و توریم برای تعیین سن استفاده می‌شود.

2. مطالعات رادیواکتیویته: بررسی تجزیه نیوکلایدها و مدل‌سازی رادیواکتیویته داخلی زمین به ارزیابی سن زمین کمک می‌کند.

3. فرایندهای جغرافیایی: بررسی رخدادهای زمین‌شناسی مانند رخساره‌های لایه‌بندی شده در سنگ‌ها و گسل‌ها برای تخمین سن زمین مورد استفاده قرار می‌گیرد.

به طور کلی، سن 4.5 میلیارد ساله‌ای که برای زمین تخمین زده شده، نشان از این دارد که زمین از آغاز ساماندهی منظومه شمسی تاکنون به وجود آمده و فرآیندهای ژئولوژیکی، زیست‌شناسی و اقلیمی را تجربه کرده است.

گروه محلی یا خوشه کهکشانی محلی (Local Group) نام یکی از خوشه‌های کهکشانی است که کهکشان راه شیری به همراه تعدادی از کهکشان‌های اطرافش در آن واقع شده‌اند. این خوشه کهکشانی شامل حدود 54 کهکشان معروف است، که شامل کهکشان اندرومدا (Andromeda) و سیارک سیغنوس A (Triangulum Galaxy) نیز هستند. این گروه شامل کهکشان‌هایی با اندازه‌ها و ویژگی‌های مختلف است، از جمله کهکشان‌های بزرگ اسپیرال تا کوچک‌ترین کهکشان‌های کوتوله مانند کهکشان‌های دیواره‌ای. تقریباً 80 کهکشان دیگر، اغلب به عنوان کهکشان‌های کوتوله شناخته می‌شوند، در این خوشه وجود دارند که این تعداد هر روز رو به افزایش است.

ابرخوشه کهکشانی یک گروه از کهکشان‌ها است که به وسیلهٔ جذب گرانشی بزرگ به یکدیگر متصل شده‌اند. این کهکشان‌ها معمولاً در فضای نزدیک یکدیگر قرار دارند و به وسیلهٔ گرانش این ابرخوشه با یکدیگر جمع شده‌اند. ابرخوشه‌های کهکشانی معمولاً شامل صدها تا هزاران کهکشان هستند و می‌توانند قطری میانگین ده‌ها میلیون سال نوری داشته باشند.

این ابرخوشه‌ها محیط‌هایی با گرانش بسیار قوی هستند که کهکشان‌ها را درون خود نگه می‌دارند و از جدایی آنها جلوگیری می‌کنند. این ابرخوشه‌ها به طور طبیعی از طریق جذب گرانشی و هماهنگی دینامیکی کهکشان‌ها و گازهای گرم درون آنها را نگه می‌دارند.

نمونه‌های معروف از این ابرخوشه‌ها شامل ابرخوشه سنبله (Virgo Cluster)، ابرخوشه کوما (Coma Cluster) و ابرخوشه فورناکس (Fornax Cluster) هستند. این ابرخوشه‌ها به دلیل تراکم بالای کهکشان‌ها و مطالعات دقیقی که دربارهٔ آن‌ها انجام شده، به محققان کمک زیادی در درک پیچیدگی‌های فضا و شکل‌گیری ساختارهای بزرگتر می‌کنند.

فضا یک مفهوم پیچیده است که بیشتر از یک "جای خالی" ساده می‌باشد. در اینجا چند نکته کلیدی درباره فضا آورده شده است:

1. خلاء نسبی: فضا تا حد زیادی خالی است و دارای خلاء نسبی می‌باشد، به این معنا که ذرات مادی بسیار کمی در آن وجود دارد. اما حتی در نقاطی که به نظر می‌رسد کاملاً خالی باشند، ممکن است تک‌ذرات یا پرتوهای انرژی (مانند فوتون‌ها و نوترینوها) وجود داشته باشند.

2. میدان‌ها و نیروها: فضا پر از میدان‌های مختلف مانند میدان گرانشی و میدان‌های الکترومغناطیسی است. این میدان‌ها نیروهایی ایجاد می‌کنند که بر اجسام موجود در فضا تأثیر می‌گذارند.

3. انرژی تاریک و ماده تاریک: پژوهش‌های اخیر نشان داده‌اند که بیشتر جرم-انرژی جهان از

صورت‌های فلکی (به انگلیسی: constellation )به عنوان نقاط راهنما در آسمان شب مورد استفاده قرار می‌گیرند. با استفاده از این صورت‌ها، می‌توان آسمان را به قسمت‌های مختلف تقسیم کرد و به راحتی موقعیت و مسیر ستارگان و سیارات را شناسایی کرد.

استفاده از صورت‌های فلکی در مشاهده آسمان و اخترشناسی به دلایل زیر بسیار مفید است: 1. شناسایی موقعیت ستارگان: صورت‌های فلکی به عنوان نقاط قابل شناسایی در آسمان عمل می‌کنند. با استفاده از آن‌ها، می‌توانیم ستارگان و اجرام دیگر را به راحتی شناسایی کنیم و موقعیت آن‌ها را در آسمان مشخص کنیم.

هیل لندینگ درFalcon9 چگونه رخ میدهد؟

هبل لندینگ در Falcon 9 به این صورت رخ می‌دهد که پس از انجام ماموریت فضایی و جدا شدن مرحله اول موشک، مرحله اول با استفاده از موتورهای خود، به طور عمودی به زمین بازمی‌گردد. سپس، با استفاده از موتورهای کنترل جهت و سیستم‌های هدایت، مرحله اول به طور افقی و کنترل شده به سمت محل فرود هبل می‌رود.

در این مرحله، مرحله اول Falcon 9 با استفاده از موتورهای خود و سیستم‌های هدایت، به طور دقیق و کنترل شده بر روی سطح زمین فرود می‌آید. برای فرود، Falcon 9 از پایه‌های فرود خود استفاده می‌کند که در پایین موشک قرار دارند و به طور متوسط ​​چند متری هستند. این پایه‌ها به موشک کمک می‌کنند تا به طور استوار و ایمن بر روی زمین فرود کند.