کتاب بهرام

نکات جالب در مورد Starship  

Starship یک پروژه جذاب و نوآورانه از شرکت اسپیس ایکس است که به منظور انجام سفرهای فضایی بزرگ و استقرار انسان‌ها در سیارات دیگر طراحی شده است. در زیر چند نکته جالب در مورد Starship را بررسی می‌کنیم:

1. اندازه بزرگ: Starship یک ماهواره فضایی بسیار بزرگ است که به طور تقریبی ارتفاعی برابر با 50 متر و قطری برابر با 9 متر دارد. این اندازه بزرگ به آن امکان می‌دهد تا تعداد بیشتری از انسان‌ها و تجهیزات را به فضا ببرد.

2. قابلیت استفاده مجدد: یکی از ویژگی‌های منحصر به فرد Starship، قابلیت استفاده مجدد آن است. این به این معنی است که پس از انجام ماموریت فضایی، Starship به زمین بازمی‌گردد و می‌تواند برای ماموریت‌های بعدی مورد استفاده قرار گیرد. این ویژگی باعث کاهش هزینه‌ها و افزایش دسترسی به فضا می‌شود.

 با سرعت هواپیما چقدر طول می کشد به هر کدام از سیارات منظومه شمسی برسیم؟ 

زمانی که برای رسیدن به هر یک از سیارات منظومه شمسی از یک هواپیما استفاده کنیم، باید در نظر داشته باشیم که هواپیماها اغلب برای پرواز در جو زمین طراحی شده‌اند و قادر به مسافرت در فضا نیستند. اما اگر فرض کنیم که یک هواپیما به صورت خیالی قادر به پرواز در فضا باشد و با سرعت ثابتی بتواند حرکت کند، زمان لازم برای رسیدن به هر یک از سیارات منظومه شمسی متفاوت خواهد بود. البته، برای محاسبه زمان دقیق نیاز به در نظر گرفتن مسافت فعلی سیاره و وقتی که هواپیما طی می‌کند داریم.

برای مثال، فرض کنیم ما می‌خواهیم به سیاره مریخ برسیم که در میانگین فاصله‌ای حدود 225 میلیون کیلومتر از زمین قرار دارد. اگر بخواهیم با سرعت صوت (حدود 1225 کیلومتر در ساعت) حرکت کنیم، به تقریباً 184 روز برای رسیدن به مریخ نیاز خواهیم داشت.

اما برای رسیدن به سیاره‌های دیگر مانند نپتون که در میانگین فاصله‌ای حدود 4.5 میلیارد کیلومتر از زمین قرار دارد، زمان لازم بسیار بیشتر خواهد بود. در واقع، با توجه به فاصله زیاد، برای رسیدن به نپتون با سرعت هواپیما، ممکن است بیش از 160 سال طول بکشد.

به طور خلاصه، حتی با فرض وجود یک هواپیمایی که بتواند در فضا پرواز کند، زمان لازم برای رسیدن به سیارات منظومه شمسی بسیار بیشتر از توانایی هواپیماهاست و نیاز به فناوری‌های سفر فضایی پیشرفته‌تری است.

نزدیک ترین ستاره به ما

ستاره نزدیک‌ترین به ما ستاره‌ای است که با نام "پروکسیما سنتوری" (Proxima Centauri) شناخته می‌شود. پروکسیما سنتوری یک ستاره قرمز کوتوله است که در صورتهای اطراف ماهواره‌ی بزرگتر خود، یعنی ستاره دوقلوی الفا سنتوری (Alpha Centauri A) و بتا سنتوری (Alpha Centauri B) قرار دارد. این ستاره‌ها به طور کلی به عنوان سیستم آلفا سنتوری (Alpha Centauri System) شناخته می‌شوند.

استارشیب Starship چیست؟ 

Starship یک پروژه هیجان انگیز است که به طور قطع در آینده فضاپیماها و سفرهای فضایی را تغییر خواهد داد. با توسعه و بهبود مستمر، امیدواریم که Starship بتواند به اهداف بلندمدت خود برسد و انسان‌ها را به سفرهای فضایی دورتر ببرد.

 این ماهواره فضایی قرار است برای ماموریت‌های مختلفی استفاده شود، از جمله ارسال ماهواره‌ها به مدار زمین، ارسال تجهیزات و مواد مورد نیاز به ایستگاه فضایی بین‌المللی، و حتی ارسال انسان‌ها به سیارات دیگر مانند مریخ.

اسپیس ایکس چست؟  

اسپیس ایکس (SpaceX) یک شرکت فضایی خصوصی است که توسط کارآفرین آمریکایی الون ماسک در سال 2002 تأسیس شد. هدف اصلی این شرکت، توسعه و عملکرد سامانه‌های فضایی برای ارسال ماهواره‌ها و انسان‌ها به فضا است. اسپیس ایکس تلاش می‌کند تا با استفاده از فناوری‌های نوآورانه و روش‌های اقتصادی، هزینه‌های مربوط به فضا را کاهش داده و دسترسی به فضا را برای انسان‌ها و شرکت‌ها ساده‌تر و قابل تحمل‌تر کند. این شرکت با موفقیت موشک‌های قابل استفاده مجدد را توسعه داده و به موفقیت‌های بزرگی مانند ارسال ماهواره‌ها و تأسیس سیستم اینترنت از فضا (Starlink) دست یافته است.

اسپیس ایکس در حال حاضر دارای چندین پروژه و برنامه فضایی است که در حال توسعه و اجرا هستند. برخی از این پروژه‌ها عبارتند از:

آیا زمان در فضا مفهوم دیگری دارد؟ 

بله، زمان و فضا به یکدیگر وابسته هستند و تشکیل دهندهٔ یک مفهوم بزرگتر به نام "فضا-زمان" می‌شوند. در نظریهٔ نسبیت عام البرت اینشتین، که توسط او در قرن بیستم توسعه داده شد، مفهوم زمان به عنوان یک بُعد مستقل از فضا در فیزیک کلاسیک دیگر صحیح نبود.

بعد از انتهای مرز منظومه شمسی به کجا می رسیم؟ 

منظومه شمسی، سیستم خورشیدی ماست که شامل خورشید، سیارات، قمرها، شهاب سنگ ها، کوتوله ها و سایر اجسام نجومی است. اما بعد از اینکه از مرز منظومه شمسی عبور کنیم، وارد فضا به معنای واقعی می‌شویم.

پس از ترک منظومه شمسی، سفرمان به ستارگان دیگر در کهکشان خودمان، میلکی وی - راه شیری، آغاز می‌شود. میلکی وی یک کهکشان بزرگ است که شامل بیش از 100 میلیارد ستاره است و ما در یکی از بازوهای آن قرار داریم. اما حتی پس از رسیدن به مرز میلکی وی، هنوز به دور از کهکشان‌های دیگر نخواهیم رفت.

نزدیک ترین سیاره قابل سکونت به زمین        

نزدیکترین سیاره قابل سکونت به زمین پروکسیما بی (Proxima b) است که در سال 2016 توسط دانشمندان کشف شد. این سیاره در مدار حول ستاره Proxima Centauri قرار دارد که یکی از نزدیکترین ستاره ها به خورشید ماست و فاصله آن از زمین حدود 4.24 سال نوری می باشد.

Proxima b یک سیاره سنگی با جرم مشابهی به زمین دارد و در ناحیه مسکونی ستاره Proxima Centauri قرار دارد. این سیاره در منطقه قابل سکونت ستاره خود قرار دارد که به دلیل فاصله نزدیک به ستاره، دمای سطح آن حدوداً چندین درجه کلوین افزایش می یابد. به عنوان مثال، دمای متوسط سطح Proxima b حدود -39 درجه سانتیگراد است، البته با توجه به مشخصات سیاره، نیاز به بررسی های بیشتر برای اثبات این ادعا است.

هرچند که اطلاعات بسیاری در مورد Proxima b وجود دارد، اما هنوز نمی توان به طور قطعی ادعا کرد که آیا این سیاره قابل سکونت است یا خیر. به هر حال، کشف این سیاره می تواند یک گام بزرگ در جهت شناخت بهتر و جستجوی سیارات قابل سکونت در کهکشان ما باشد.

آیا در فضا زباله زیادی وجود دارد؟

بله، در فضا زباله فضایی زیادی وجود دارد. زباله فضایی شامل قطعات ماهواره‌های منسوخ شده، بخش‌های فرسوده از موشک‌ها، قطعات جانبی و ابزارهایی است که در طول سال‌ها در نزدیکی زمین و در مدار زمین به دور زمین پراکنده شده‌اند.

زباله فضایی با سرعت بالا در مدارهای زمین حرکت می‌کند و ممکن است برخورد با سایر اشیاء در فضا را تسریع کند و خطراتی برای ماهواره‌ها و فضاپیماها ایجاد کند. این برخورد‌ها می‌توانند به آنها آسیب برسانند یا حتی آنها را نابود کنند.

برای مدیریت زباله فضایی، سازمان‌ها و سازمان‌های فضایی مختلف در جهان تلاش می‌کنند تا با روش‌هایی مانند پایش مداوم و پیشگیری از آلودگی فضایی، کنترل و کاهش میزان زباله فضایی را بهبود بخشند. همچنین، تحقیقات بر روی فناوری‌هایی نظیر فناوری‌های جمع‌آوری زباله و تمیز کردن فضا انجام می‌شود تا این مشکل رو به افزایش را بهبود بخشیده شود.

یک انسان ۷۰ کیلویی روی سایر سیارات چند کیلو می شود؟ 

وزن یک فرد 70 کیلوگرم بر روی سطح سیارات دیگر با توجه به جاذبهٔ هر سیاره متفاوت است. وزن اشخاص در هر سیاره به ارتفاع نسبت دارد و بسته به جرم و شعاع سیاره، جاذبهٔ آن تغییر می‌کند. برای محاسبهٔ وزن یک فرد در سیارات مختلف، از قانون گرانش نیوتن (قانون یکسانیت) استفاده می‌شود.

مقدار جاذبهٔ یک سیاره معمولاً به صورت عددی به نسبت جاذبهٔ زمین (که به عنوان مبنا در نظر گرفته می‌شود) بیان می‌شود. در ادامه، وزن این فرد 70 کیلوگرم را در سطح سیارات دیگر بر اساس نسبت جاذبه به زمین محاسبه خواهیم کرد:

مریخ: سطح مریخ حدود 0.38 برابر جاذبهٔ زمین است. بنابراین، وزن این فرد بر روی سطح مریخ حدوداً 26.6 کیلوگرم خواهد بود (70 × 0.38).

ماه: گرانش ماه حدوداً 0.17 برابر جاذبهٔ زمین است. بنابراین، وزن این فرد بر روی سطح ماه حدوداً 11.9 کیلوگرم خواهد بود (70 × 0.17).

ژوپیتر: گرانش ژوپیتر حدوداً 2.53 برابر جاذبهٔ زمین است. بنابراین، وزن این فرد بر روی سطح ژوپیتر حدوداً 177 کیلوگرم خواهد بود (70 × 2.53).