s تفسیر رباعی شمارهٔ ۱۶۶ خیام: بر گیر پیاله و سبو ای دلجوی :: کتاب بهرام

کتاب بهرام

مطالب علمی فرهنگی هنری

کتاب بهرام

مطالب علمی فرهنگی هنری

کتاب بهرام
طبقه بندی موضوعی
آخرین کامنت های شما
  • ۱۷ آبان ۰۲، ۱۳:۴۷ - محسن
    😱🤮
s
  • ۰
  • ۰

تفسیر رباعی شمارهٔ ۱۶۶ خیام

متن شعر:

بر گیر پیاله و سبو ای دلجوی

فارغ بنشین بکشتزار و لب جوی

بس شخص عزیز را که چرخ بدخوی

صد بار پیاله کرد و صد بار سبوی

رباعیات خیام

تفسیر و تحلیل شعر:

این رباعی خیام به موضوعاتی چون لذت‌جویی از زندگی، ناپایداری آن و چرخهٔ طبیعی حیات می‌پردازد. خیام با دعوت به نوشیدن و لذت بردن از زندگی، به نوعی به فلسفهٔ زندگی و مرگ اشاره می‌کند. این رباعی می‌تواند به دو صورت تفسیر شود، که در ادامه به هر دو جنبه پرداخته می‌شود.

تفسیر اول: اعتقاد به تناسخ

بیت اول:

بر گیر پیاله و سبو ای دلجوی

فارغ بنشین بکشتزار و لب جوی

در این بیت، خیام به دلجوی (دوستدار دل) دعوت می‌کند که پیاله و سبو را بردارد و در کنار جوی آب و در کشتزار بنشیند. این دعوت به لذت‌جویی و بهره‌برداری از زیبایی‌های طبیعت است. این تصویر می‌تواند به معنای زندگی‌های مکرر و چرخهٔ تناسخ باشد، جایی که انسان‌ها در هر بار زندگی، فرصتی برای لذت‌بردن از زیبایی‌های دنیا دارند.

بیت دوم:

بس شخص عزیز را که چرخ بدخوی

صد بار پیاله کرد و صد بار سبوی

در این بیت، خیام به چرخ (کائنات) اشاره می‌کند که بدخوی است و به نوعی به ناپایداری و بی‌رحمی زندگی اشاره دارد. او می‌گوید که بسیاری از افراد عزیز در این چرخهٔ زندگی، بارها و بارها در پیاله و سبو غرق شده‌اند و زندگی را تجربه کرده‌اند. این می‌تواند به مفهوم تناسخ اشاره داشته باشد، جایی که روح انسان‌ها بارها در قالب‌های مختلف زندگی می‌کند.

تفسیر دوم: چرخهٔ طبیعی حیات

بیت اول:

بر گیر پیاله و سبو ای دلجوی

فارغ بنشین بکشتزار و لب جوی

در این تفسیر، خیام به جای اشاره به تناسخ، بر چرخهٔ طبیعی و تغییرات زندگی تأکید می‌کند. او دعوت به لذت‌بردن از زندگی و زیبایی‌های آن دارد و به نوعی به ما می‌آموزد که باید از لحظات خود بهره‌برداری کنیم.

بیت دوم:

بس شخص عزیز را که چرخ بدخوی

صد بار پیاله کرد و صد بار سبوی

در اینجا، خیام به ناپایداری زندگی و چرخش بی‌رحمانهٔ زمان اشاره می‌کند. او می‌گوید که افراد عزیز بارها در این چرخهٔ زندگی به سر می‌برند و تجربه‌های مختلفی دارند. این بیان می‌تواند به یادآوری این نکته باشد که زندگی همیشه در حال تغییر است و انسان‌ها باید از هر لحظهٔ آن بهره‌برداری کنند.

نتیجه‌گیری

این رباعی خیام، با زبانی عمیق و فلسفی، به ما یادآوری می‌کند که زندگی باید با شادی و لذت همراه باشد و از ناپایداری آن نباید ترسید. چه به اعتقاد به تناسخ باشد و چه به چرخهٔ طبیعی حیات، خیام به ما می‌آموزد که باید از هر لحظهٔ زندگی استفاده کنیم و به زیبایی‌های آن توجه کنیم. این نوع نگرش به زندگی و مرگ، از ویژگی‌های بارز شعر خیام است که او را به یکی از بزرگ‌ترین شاعران فلسفی تاریخ تبدیل کرده است.

نظرات (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی