نقد کوتاه : این شعر با استفاده از تصاویر شعری غنی و سوالات فلسفی، خواننده را به تفکر و تأمل در مسائل عمیق زندگی و مرگ و محاسبه ی اعمال می‌کشاند. از لحاظ فنی، استفاده از تشبیهات و استعارات زبانی نیز به دقت انجام شده است که زیبایی و عمق شعر را افزایش می‌دهد. شاعر (حسین جنتی) با زیرکی تمام، سوالاتی در مورد مرگ و آخرت و محشر و حساب و میزان طرح می کند. طوری که یک خواننده ی سطحی نگر ممکن است به جای سوال، تک تک ابیات و جملات که در این غزل به صورت سوال مطرح شده را به عنوان جواب برداشت کند!
چه، که در ردیف (نباشد چه) آمده است در زبان فارسی استفاده های متفاوتی دارد. 1- به معنی دانستن (استفهام انکاری): یعنی کسی چیزی را می داند و یقین به آن موضوع دارد و وقتی (چه؟) را می آورد، دارد به مخاطب می گوید که اگر تو اشتباه کرده باشی چه؟ اگر واقعیت یا حقیقت برخلاف آنچه فکر می کنیم باشد چه؟
