کتاب بهرام

 برخی از حیوانات از میدان مغناطیسی زمین برای جهت‌یابی و هدایت در مسیرهای مهاجرت یا به دنبال غذا استفاده می‌کنند. این پدیده به عنوان "جهت‌یابی مغناطیسی" شناخته می‌شود و در بسیاری از گونه‌ها، از پرندگان و ماهی‌ها تا لاک‌پشت‌ها و کرم‌ها مشاهده شده است.

برخی از مطالعات نشان داده‌اند که برخی از پرندگان مهاجر، به ویژه کبوترها و پرستوها، از میدان مغناطیسی زمین برای تعیین مسیرهای مهاجرت طولانی‌شان استفاده می‌کنند. این حساسیت به پالس‌های مغناطیسی زمین اغلب در قسمت‌های خاصی از مغز حیوانات وابسته است که به عنوان "سیستم جهت‌یابی مغناطیسی" شناخته می‌شود.

پژوهش‌ها نشان داده است که برخی از حیوانات می‌توانند از میدان مغناطیسی زمین برای یافتن مسیرهای مهاجرت، نظام غذایی یا جستجوی غذا، و حتی برای بازگشت به محل تولد خود استفاده کنند.

کروکودیل (Crocodile) خزنده‌ای از خانوادهٔ تمساحان (Crocodylidae)  هستند که در آب‌های شیرین و شور موجودند. آن‌ها از جمله گونه‌های زنده‌ای شناخته می‌شوند که پوستی بزرگ و سر به شکل کلاه دارند. این حیوانات در مناطق گرمسیری از آفریقا، آسیا، آمریکای جنوبی، استرالیا و آمریکای مرکزی یافت می‌شوند. آن‌ها بیشتر در آب‌های شیرین زندگی می‌کنند، اما می‌توانند در آب‌های شور هم زندگی کنند.

کروکودیل‌ها گونه‌های متنوعی دارند، اما ویژگی‌های مشترکی همچون بدن بسته، دهانهای بزرگ با دندان‌های تیز، چشم‌های بزرگ و ساختمان فیزیکی قدرتمند دارند. آن‌ها شکارچیان خوبی هستند و معمولاً حیوانات کوچک و گاهی حتی حیوانات بزرگتری مانند گاو و زرافه را شکار می‌کنند.

به دلیل برخی از ویژگی‌های آن‌ها مانند دهان قدرتمند و قدرت شنا زیاد، کروکودیل‌ها اغلب به عنوان یک نماد از خطر و تهدید در فرهنگ‌ها و هنرها نیز شناخته می‌شوند.

آیا کروکدیل ها از نسل دایناسورها هستند؟

کروکودیل‌ها و دایناسورها هر دو از راسته خزندگان (Reptilia) هستند، اما درخت تکاملی آنها متفاوت است.

1. دایناسورها:

بسیاری از متخصصان تأکید دارند که نیش زنبور دارای خواص درمانی فراوانی است، از جمله کاهش التهابات و تسریع در بهبود بیماری‌های مزمن. به همین دلیل، در این مطلب، ما به بررسی کاربردها، مزایا و عوارض جانبی نیش زنبور می‌پردازیم.

نیش زنبور یک مایع اسیدی بی رنگ است که از طریق بدن زنبور به موجود هدف (انسان یا حیوانات مهاجم) وارد می‌شود. این مایع حاوی ترکیبات التهاب‌زایی و ضد التهابی، آنزیم‌ها، قندها، مواد معدنی و آمینو اسیدها است.

ملیتین یک ترکیب است که از 26 آمینو اسید تشکیل شده و نصف وزن خشک نیش زنبور را تشکیل می‌دهد. این ماده دارای خواص ضد ویروسی، ضد باکتری و ضد سرطان است.

آزمون آینه (به انگلیسی: Mirror test) یک آزمون رفتاری است که برای ارزیابی خودگرایی یا "انعکاس‌یافتگی" در حیوانات استفاده می‌شود. این آزمون ابتکاری است که توسط عالم روانشناس امریکایی جان آلدن (Gordon G. Gallup Jr.) در سال ۱۹۷۰ معرفی شد و برای اولین بار بر روی شامپانزه‌ها انجام شد.

طرح آزمون آینه به این صورت است که حیوان به گونه‌ای در معرض یک آینه قرار می‌گیرد، سپس رفتار او در حضور آینه مشاهده می‌شود. اگر حیوان بتواند خودش را در آینه تشخیص دهد و بفهمد که تصویر در آینه مربوط به خودش است، این نشانه‌ای از آگاهی از خودیت (self-awareness) وجود دارد. بطور معمول، حیواناتی که از خودگرایی ذاتی برخوردار هستند مانند برخی از پریمات‌ها (مانند شامپانزه‌ها، گوریل‌ها، ارانگوتان‌ها)، و البته برخی از پستانداران دریایی (مانند دلفین‌ها و نهنگ‌ها)، نمایانگر این اطلاعات هستند. آزمون آینه می‌تواند به عنوان یکی از شاخص‌های قوی خودگرایی در حیوانات استفاده شود.

واکنش‌های حیوانات در برابر آینه می‌تواند شامل مواردی مانند مشاهده و بررسی بخش‌های ناشناخته از بدن، استفاده از آینه برای بررسی دندان‌ها، تغییرات در آرایش بدن (مثلاً برای مشاهده علائم دردستهای آنها)، و یا حتی تغییرات در رفتارهای اجتماعی می‌شود.

طاووس یک پرنده زینتی و زیبا از خانوادهٔ قرقاولان (Phasianidae) است که بر اساس پرنده‌های - قرقاول-  دسته‌بندی می‌شود. طاووس‌ها به دو گونه اصلی تقسیم می‌شوند: طاووس هندی (Indian Peafowl) که شامل طاووس هندی (Indian Peafowl یا Indian Peacock) و طاووس سبز (Green Peafowl) است.

طاووس هندی، که به طور خاص به طاووس اندیا شهرت دارد، نرهای آن دارای پرهای بسیار زیبا و براق هستند که در اوج زیبایی و توجه قرار دارند. این پرنده‌ها بزرگترین اعضای خانوادهٔ فازانس هستند و اغلب برای تزیین و ترکیبات رنگی زیبای پرهایشان شناخته می‌شوند.

طاووس‌ها عموماً در مناطق گرمسیری و نیمه‌گرمسیری یافت می‌شوند و اغلب در جنگل‌ها، بلندی‌ها، و مناطق با درختان خرما زندگی می‌کنند. طاووس‌ها عمدتاً گیاه‌خوار هستند و از مواد غذایی مانند حشرات، شاخ و برگ‌ها، میوه‌ها و غلات تغذیه می‌کنند.

این پرنده‌ها برای جفت‌گیری و نمایش‌های جفت‌گیری بسیار شناخته شده‌اند، که نرها در آنها با نمایش پرهای فراوان و براق خود سعی در جذب ماده‌ها دارند.

طاووس‌ها، به ویژه طاووس هندی یا طاووس اندیا، دارای پرهای بسیار زیبا و چشم‌نواز هستند. نرهای طاووس هندی دارای پرهای با رنگ‌های شدیداً براق هستند که شامل آبی-سبز، زرد، قهوه‌ای و بنفش می‌شود. این پرها به ویژه در پرهای دم و پرهای دور جسم طاووس دیده می‌شوند که در هنگام جفت‌گیری و نمایش‌های جفت‌گیری برجسته می‌شوند. ماده‌های طاووس هندی نیز دارای پرهای کم‌تر براق و با الگوهای کمتر هستند.

طاووس چند سال عمر می کند؟

بله، مورچه‌ها قلب دارند! اما ساختار و عملکرد قلب آن‌ها با قلب انسان به شدت متفاوت است. قلب مورچه‌ها به شکل یک لوله‌ی کشیده شده آرایش دارد که در نزدیکی مرکز قفسه سینه‌شان قرار دارد. این ساختار لوله‌ای، مایع همولنف (نوعی مایع شبیه به خون با ترکیبات کمتری از جمله سلول‌ها و کمترین ظرفیت انتقال اکسیژن) را پمپاژ می‌کند. این فرایند به تغذیه همهٔ اعضای بدن مورچه کمک می‌کند و همچنین به آنها امکان حرکت با انقباض عضلات در طول زمان را می‌دهد.

علاوه بر این، قلب لوله‌ای مورچه‌ها دارای سوراخ‌های متعددی است که به مواد زائد مانند دی‌اکسید کربن اجازه می‌دهد تا پیش از بازدم، از طریق مارپیچ‌های کناره‌های بدن، به داخل کیسه‌های هوا رها شود. برخلاف انسان‌ها که قلب‌های چهار حفره‌ای دارند و این به پمپاژ خون غنی از اکسیژن در سراسر بدن کمک می‌کند، مورچه‌ها برای بسیاری از نیازهای حمل‌ونقل در آناتومی خود به این اندام لوله‌ای تکیه می‌کنند.

قلب مورچه‌ها ساختار ساده‌ای نسبت به قلب‌های مهره‌داران دارد. در اینجا توضیحات کلیدی درباره آن آورده شده است:

ساختار و عملکرد

1. ساختار:

دارکوب، (به انگلیسی: Woodpecker این پرنده با منقاری قوی، به نظر می‌رسد که با توکان‌ها ارتباط نزدیکی دارد، اما در واقع جزو خانواده‌های متفاوتی است. هر دو این پرندگان دارای پاهایی با چهار چنگال هستند، دو عقب و دو جلو. هنگام پرواز، بال‌هایشان سریع به هم زده می‌شوند که باعث حرکت ارتفاعی آنها در هوا می‌شود.

جهان بیش از ۲۰۰ گونه دارکوب را به خود اختصاص داده است، این پرندگان تقریباً در هر جایی که درخت باشد قابل مشاهده هستند.

دارکوب‌ها از منقارهای قوی خود برای سوراخ کردن پوست درختان و جستجوی حشرات استفاده می‌کنند. آن‌ها طعمه خود را با استفاده از زبانی بلند و دارای نوک چسبناکی از مخفیگاه خود بیرون می‌کشند. تحقیقات نشان می‌دهند که بیش از ۹۹ درصد انرژی بدن دارکوب به عنوان "انرژی کرنشی" ذخیره می‌شود، که ناشی از ضربات است.

دارکوب ((Woodpecker) چگونه لانه می سازد؟