کتاب بهرام

غزل (Ghazal) یکی از مهم‌ترین و زیباترین اشکال شعر فارسی (Persian Poetry) است که به خاطر ساختار خاص و موضوعات عاطفی‌اش شناخته می‌شود. این قالب شعری به ویژه در ادبیات فارسی و عربی محبوبیت زیادی دارد و به طور سنتی به بیان عشق (Love)، جدایی (Separation)، و احساسات عمیق انسانی (Deep Human Emotions) می‌پردازد.

1. تعریف غزل (Definition of Ghazal)

غزل به مجموعه‌ای از اشعار (Poems) کوتاه و مستقل گفته می‌شود که معمولاً در قالب یک یا چند بیت (Couplets) نوشته می‌شود. هر بیت می‌تواند به تنهایی معنا و مفهوم خاصی داشته باشد، اما در عین حال به یک موضوع کلی (Central Theme) مرتبط است. غزل معمولاً به قافیه (Rhyme) و وزن (Meter) خاصی پایبند است.

2. ساختار غزل (Structure of Ghazal)

شعر (Poetry) یکی از مهم‌ترین و قدیمی‌ترین اشکال ادبی (Literary Forms) است که به وسیله آن انسان‌ها احساسات (Emotions)، افکار (Thoughts) و تجربیات (Experiences) خود را به صورت هنری و زیبا بیان می‌کنند. این نوع ادبی معمولاً با استفاده از زبان (Language) خاص و تکنیک‌های بیانی (Expressive Techniques) مانند قافیه (Rhyme)، وزن (Meter) و تصویرسازی (Imagery) شکل می‌گیرد.

1. تعریف شعر (Definition of Poetry)

شعر به طور کلی به معنای استفاده از زبان به گونه‌ای است که احساسات و تصورات را به صورت فشرده و مؤثر منتقل کند. شاعران (Poets) با استفاده از واژگان (Words) و ساختارهای خاص، به خلق تصاویری ذهنی (Mental Images) می‌پردازند که می‌تواند احساسات عمیق و معانی پیچیده‌ای را به خواننده منتقل کند.

2. عناصر شعر (Elements of Poetry)

شعر شامل چندین عنصر کلیدی است که به ایجاد اثر هنری کمک می‌کند:

• قافیه (Rhyme): تکرار صداها در انتهای خطوط شعر که به ایجاد هماهنگی (Harmony) کمک می‌کند.
• وزن (Meter): الگوی منظم ضرب‌ها (Beats) در شعر که به ریتم (Rhythm) آن شکل می‌دهد.
• تصویرسازی (Imagery): استفاده از توصیف‌های حسی (Sensory Descriptions) برای ایجاد تصاویری زنده در ذهن خواننده.
• تکرار (Repetition): استفاده مکرر از کلمات یا عبارات برای تأکید بر یک ایده یا احساس خاص.
• استعاره (Metaphor) و تشبیه (Simile): ابزارهای بیانی که به شاعران کمک می‌کنند تا معانی عمیق‌تری را به خواننده منتقل کنند.

3. انواع شعر (Types of Poetry)

شعر به انواع مختلفی تقسیم می‌شود که هر کدام ویژگی‌های خاص خود را دارند:

• غزل (Ghazal): شعری عاشقانه و عاطفی که معمولاً شامل قافیه و وزن خاصی است.
• قصیده (Qasida): شعری بلند که معمولاً به مدح (Praise) یا نکوهش (Criticism) شخصی خاص می‌پردازد.
• هایکو (Haiku): شعری ژاپنی با 17 سیلاب که معمولاً به طبیعت و احساسات انسانی می‌پردازد.
• شعر آزاد (Free Verse): شعری که از قوانین قافیه و وزن پیروی نمی‌کند و به شاعر آزادی کامل در بیان می‌دهد.

4. نقش شعر در جامعه (Role of Poetry in Society)

شعر نه تنها ابزاری برای بیان احساسات و افکار است، بلکه می‌تواند به عنوان وسیله‌ای برای انتقال فرهنگ (Culture)، تاریخ (History) و هویت (Identity) یک جامعه عمل کند. شاعران با آثار خود می‌توانند به نقد اجتماعی (Social Critique) بپردازند و به تغییرات اجتماعی (Social Changes) دامن بزنند.

گفت : بنشین و فقط راضی باش!

گفتم: نه!

می دوم!

تا به احساس رضایت برسم!

✔

گفت: یک پنجره باش!

و به خوشبختی یک کاج بیاور ایمان!

گفتم: آن کاج منم!

✔

گفت : پس حسرت پرواز کبوترها را 

یاد سنجاب ایگوت آور!

✔

و نشانش دادم

ابر ایگویم را!

(بهرام بهرامی)

شوره زار انتظار!

بر نمی خیزد از اینجا قهرمان!

با دو بال لک لک شعرم از اینجا می روم!

گور دسته جمعی یکجا نشینی پشت سر!

سرزمین قهرمان ها در مسیر پیش رو!

قهرمان : سنجاقکی که تا کنار چشمه رفت!

قهرمان: پروانه ای که روی یک زنبق نشست!

✔

چشمه ی من کو؟

زنبق من کو؟

من نمی ترسم از این گرما فقط

بی قراری می کنم!

تا به جشن برف و کوهستان بپیوندم!

✔

پشت کوهستان ها

من به دنبال خودم می گردم!

کاش می شد که چنان باشم 

که لب چشمه ی آب

می توانستم که خودم را بخورم!

✔

کاش هر جا که نگاهم می رفت

خودم را می دید!

✔

باید عقابی شد!

که جنگل دست روباه است!

باید عقابی شد و مانند پریدن ها

فعل دریدن را برای جوجه های خویش معنی کرد!

✔

باید عقابی شد و از اوج صلابت دید!

کرمی که می گوید : که کی؟ پروانه خواهم شد!

پروانه می گوید:

نمی بینی درختی را 

که اکسیژن طلب دارد؟

تظاهر می کند انگور و 

کربن می دهد میوه؟

✔

و منّت می گذارد بر سر ما که : « اگر اینجا

درستی، زشت باشد! من!

همیشه دیو خواهم ماند!»

✔

در اینجا رستگاری ها

شبیه قارچ می رویند!

و فرق خویش را با دشت

یک دانه نمی بیند!

✔

در اینجا نانوا دنبال فتح آسیابان است

و مرد آسیابان در پی انکار گندمکار

و گندمکارها از قارچ های رستگاری 

شعر می گویند!

خطر (Risk) به احتمال وقوع یک رویداد نامطلوب (Negative Event) یا آسیب (Harm) اشاره دارد که می‌تواند به افراد، اموال (Property)، محیط زیست (Environment) یا سازمان‌ها (Organizations) آسیب برساند. در بسیاری از زمینه‌ها، خطر به معنای ارزیابی و مدیریت عدم قطعیت (Uncertainty) است و می‌تواند در فعالیت‌های روزمره، پروژه‌ها، سرمایه‌گذاری‌ها و حتی در زندگی شخصی وجود داشته باشد.

ابعاد خطر

تعریف خطر (Definition of Risk):

خطر به عنوان احتمال وقوع یک رویداد منفی و شدت تأثیر آن (Impact) تعریف می‌شود.
این تعریف معمولاً شامل دو جزء اصلی است: احتمال (Probability) وقوع و پیامد (Consequence) آن.

انواع خطر (Types of Risk):

آموزش (Education) فرآیند انتقال دانش (Knowledge)، مهارت‌ها (Skills)، ارزش‌ها (Values) و رفتارها (Behaviors) از یک نسل به نسل دیگر یا از یک فرد به فرد دیگر است. این فرآیند می‌تواند به صورت رسمی (Formal)، غیررسمی (Informal) یا نیمه‌رسمی (Non-formal) انجام شود و در محیط‌های مختلفی مانند مدارس (Schools)، دانشگاه‌ها (Universities) و حتی در خانواده‌ها (Families) اتفاق می‌افتد.

ابعاد آموزش

هدف (Purpose):

هدف اصلی آموزش، توسعه فردی (Personal Development) و اجتماعی (Social Development) افراد است.
آموزش به افراد کمک می‌کند تا توانایی‌های خود را شناسایی کنند و به پتانسیل کامل خود دست یابند.

روش‌ها (Methods):

بقا (Survival) به معنای ادامه زندگی (Continuation of Life) و حفظ موجودیت (Existence) در شرایط مختلف است. این مفهوم به ویژه در زیست‌شناسی (Biology) و علوم محیطی (Environmental Sciences) مورد توجه قرار می‌گیرد و به مجموعه‌ای از استراتژی‌ها (Strategies) و سازگاری‌ها (Adaptations) اشاره دارد که موجودات زنده (Living Organisms) برای مقابله با چالش‌ها و تهدیدات (Threats) محیطی به کار می‌برند.

ابعاد بقا

بقا در طبیعت (Survival in Nature):

موجودات زنده برای بقا باید نیازهای اساسی خود را تأمین کنند، از جمله غذا (Food)، آب (Water)، و پناهگاه (Shelter).
در اکوسیستم‌ها (Ecosystems)، رقابت (Competition) برای منابع و شکار (Predation) از عوامل مهمی هستند که بر بقا تأثیر می‌گذارند.

سازگاری‌ها (Adaptations):