کتاب بهرام

در دفینه‌یابی و جستجو برای گنج و آثار تاریخی، به طور سنتی نشانه‌ها و علائم مختلفی به عنوان راهنما برای پیدا کردن دفینه‌ها و گنج‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند. یکی از این نشانه‌ها که در برخی فرهنگ‌ها و آموزه‌های دفینه‌یابی مشاهده می‌شود، "لانه روباه" است. این نشانه می‌تواند به اشکال مختلفی تفسیر شود و معنای خاصی در فرآیند جستجوی گنج‌ها داشته باشد.

مفهوم لانه روباه در دفینه‌یابی

در برخی منابع دفینه‌یابی، لانه روباه به عنوان یک نشانه طبیعی یا علامت در نظر گرفته می‌شود که ممکن است نشان‌دهنده‌ی حضور گنج یا دفینه در نزدیکی آن باشد. این مفهوم ممکن است به دلایل مختلفی استفاده شود که در ادامه بررسی خواهیم کرد:

دفینه یابی به فرآیند شناسایی و پیدا کردن گنج‌ها و آثار باستانی دفن‌شده در زمین اطلاق می‌شود. این فعالیت معمولاً شامل جستجو و کاوش برای کشف اشیاء و آثار قدیمی، گنج‌ها، سکه‌ها، جواهرات، و دیگر اقلام تاریخی می‌باشد که ممکن است در گذشته به دلایل مختلف دفن شده باشند. دفینه یابی یا گنج یابی از دیرباز در بسیاری از فرهنگ‌ها و تمدن‌ها وجود داشته و افراد مختلف به روش‌های مختلفی سعی در یافتن گنج‌ها و دفینه‌ها داشته‌اند.

تاریخچه دفینه یابی

دفینه یابی از زمان‌های باستان به شکل‌های مختلف وجود داشته است. در بسیاری از تمدن‌های باستانی مانند یونان، روم، مصر و ایران، گنج‌ها و دفینه‌ها به دلیل جنگ‌ها، تصرفات و یا حتی به دلایل مذهبی و فرهنگی در مکان‌های مختلف دفن می‌شده‌اند. به عنوان مثال، در زمان‌های قدیم ممکن بود گنج‌های مربوط به امپراتوران، شاهان و شخصیت‌های برجسته به دلایل امنیتی یا به عنوان یک مراسم مذهبی دفن شود.

روش‌های دفینه یابی

کلمه "کوشر" (تلفظ انگلیسی: کاشر) به غذایی گفته می‌شود که طبق آیین یهودی و قوانین کشروت (Kosher) پاک و مناسب برای مصرف یهودیان باشد. این قوانین بر اساس احکام دینی در تورات و سنت‌های یهودی تعیین شده و شامل شرایط خاصی برای تهیه، طبخ و مصرف مواد غذایی می‌شود. در واقع، کشروت مشابه با مفهوم "حلال" در اسلام است، با این تفاوت که به طور خاص به رژیم غذایی یهودیان اشاره دارد. بیشتر یهودیان معتقد و observant این قوانین را دنبال می‌کنند.

گیاهان کوشر

همه میوه‌ها و سبزی‌ها به‌طور خودکار کوشر نیستند. برای مثال، برخی از گیاهان به دلیل ویژگی‌های خاص خود نمی‌توانند به عنوان غذای کوشر شناخته شوند. به عنوان نمونه، بروکلی به دلیل شکست ساختار سلولی آن برای تمیز کردن، در نظر گرفته نمی‌شود که کوشر باشد. از این رو، حتی گیاهان و سبزیجات باید تحت نظارت خاصی قرار گیرند تا از تطابق با قوانین کشروت اطمینان حاصل شود.

جانوران کوشر

کمربند آلپاید (Alpide belt)، که به نام کمربند کوه‌زایی آلپاید - هیمالیان نیز شناخته می‌شود، یک ناحیه گسترده و فعال از زمین است که به‌طور عمده شامل رشته‌کوه‌ها و مناطق زلزله‌خیز در امتداد حاشیهٔ جنوبی اوراسیا است. این کمربند زلزله‌ای بیش از ۱۵۰۰۰ کیلومتر طول دارد و از جاوه و سوماترا آغاز شده و از طریق هیمالیا و دریای مدیترانه از اقیانوس اطلس خارج می‌شود.

در این مسیر، رشته‌کوه‌های مهمی همچون آلپ، کارپات، آسیای کوچک، ایران، هندوکش، هیمالیا، و کوه‌های جنوب شرق آسیا در این ناحیه قرار دارند. به همین دلیل، این منطقه یکی از نواحی مهم از نظر فعالیت‌های زمین‌شناسی و لرزه‌ای جهان محسوب می‌شود.

از نظر فعالیت زلزله‌ای، کمربند آلپاید پس از حلقه آتش، دومین منطقه لرزه‌ای فعال جهان است. این کمربند بیش از ۶/۵٪ از زمین‌لرزه‌های دنیا را به خود اختصاص داده است که در میان آنها ۱۷٪ از بزرگ‌ترین و قدرتمندترین زمین‌لرزه‌ها نیز رخ می‌دهد. این آمار نشان‌دهندهٔ خطرات و تهدیدات طبیعی موجود در این ناحیه است و نشان می‌دهد که کمربند آلپاید به‌ویژه در مناطق کوهستانی و نزدیک به مرزهای صفحات تکتونیکی، از بیشترین میزان زمین‌لرزه‌ها و فعالیت‌های لرزه‌ای برخوردار است.

زلزله (Earthquake) یک پدیده طبیعی است که به‌طور ناگهانی و به‌دلیل حرکت و جابه‌جایی تکتونیکی (Tectonic Movements) در پوسته زمین (Earth's Crust) رخ می‌دهد. این پدیده معمولاً به‌دنبال فعالیت‌های زمین‌ساخت صفحه‌ای (Plate Tectonics) و یا فشار و تنش‌های موجود در درون زمین، به‌ویژه در مناطق فعال مانند مرز صفحات تکتونیکی  و گسل‌ها (Faults) ایجاد می‌شود.

فرآیند وقوع زلزله:

هنگامی که دو تکه از پوسته زمین به‌طور ناگهانی از یکدیگر جدا یا در هم فرو می‌روند، انرژی عظیمی که در طول زمان در آنها ذخیره شده است، به‌طور فوری آزاد می‌شود. این انرژی به شکل امواج لرزه‌ای (Seismic Waves) در محیط پخش می‌شود و باعث حرکت سطح زمین می‌گردد. این امواج لرزه‌ای به دو نوع اصلی تقسیم می‌شوند:

1. امواج فشاری (P-Waves or Primary Waves): این امواج سریع‌ترین و اولین امواجی هستند که از نقطه کانون (Epicenter) زلزله به اطراف منتشر می‌شوند. آنها باعث حرکت فشاری و کششی در ماده می‌شوند.

رشته‌کوه آلپ (به انگلیسی : Alps) یکی از مهم‌ترین و شناخته‌شده‌ترین مجموعه‌های کوهستانی جهان است که به طور کامل در قاره اروپا واقع شده است. این رشته‌کوه در حدود ۱٬۲۰۰ کیلومتر (۷۵۰ مایل) امتداد دارد و در هفت کشور مختلف اروپایی شامل فرانسه، سوئیس، ایتالیا، لیختن‌اشتاین، آلمان، اتریش و اسلوونی کشیده شده است. از غرب به شرق، آلپ به طور عمده از نیس در فرانسه آغاز شده و تا تریسته در ساحل دریای آدریاتیک و وین در اتریش ادامه می‌یابد.

تشکیل و ویژگی‌های جغرافیایی آلپ

کوه‌های آلپ به دلیل برخورد صفحات تکتونیکی آفریقا و اوراسیا در طول ده‌ها میلیون سال شکل گرفته‌اند. این برخورد و فشرده‌ شدن شدید لایه‌های زمین موجب بالا آمدن سنگ‌های رسوبی دریایی و چین‌خوردگی‌های وسیعی در این منطقه شده است که امروزه به شکل قله‌های بلند و برجسته‌ای مانند مون بلان و ماترهورن دیده می‌شود. مون بلان، که ۴٬۸۰۹ متر ارتفاع دارد، مرتفع‌ترین قله آلپ است و در مرز فرانسه و ایتالیا قرار دارد. علاوه بر این، در منطقه آلپ بیش از ۱۲۸ قله‌ای که ارتفاع آنها از ۴٬۰۰۰ متر بیشتر است، وجود دارد.

ضرب‌المثل "گربه شیر است در گرفتن موش، لیک موش است در مصاف پلنگ" یکی از ابیات مشهور سعدی در دیباچه‌ی کتاب "گلستان" است که به نوعی فلسفه‌ و حقیقت‌های زندگی اجتماعی، اخلاقی و انسانی را در قالب شعر بیان می‌کند. این بیت به‌طور کلی به مقایسه و تفاوت توانایی‌ها و ویژگی‌های افراد در موقعیت‌ها و شرایط مختلف می‌پردازد.

متن کامل بیت:

"گربه شیر است در گرفتن موش
لیک موش است در مصاف پلنگ!"

معنی و مفهوم ضرب‌المثل:

این بیت از سعدی به‌طور کلی اشاره به تفاوت رفتار، عملکرد و قدرت افراد در شرایط مختلف دارد. در ظاهر، ممکن است فردی در یک شرایط خاص قوی و پرقدرت به نظر برسد، اما در مواجهه با شرایط جدید یا چالش‌های بزرگ‌تر، توانایی‌های واقعی او نمایان می‌شود.

1. "گربه شیر است در گرفتن موش":
   گربه‌ها در مواجهه با موش‌ها شکارچیان ماهری هستند. در اینجا، گربه که توانایی بالایی در شکار موش‌ها دارد، به نوعی نماد قدرت و توانایی در مواجهه با دشمنان ضعیف‌تر است. بنابراین، در موقعیت‌هایی که فرد یا موجودی با تهدیدات یا مشکلات کوچک روبه‌رو می‌شود، ممکن است به نظر برسد که او بسیار قوی و بی‌چون و چراست.

2. "لیک موش است در مصاف پلنگ":

ضرب‌المثل «گربه برای رضای خدا موش نمی‌گیره» یکی از ضرب‌المثل‌های معروف در زبان فارسی است که به مفهومی عمیق و مهم اشاره دارد. این ضرب‌المثل بیانگر این است که هیچ موجودی، به ویژه حیوانات یا انسان‌ها، بدون داشتن یک انگیزه یا منفعت شخصی، کاری انجام نمی‌دهند. در واقع، این مثل به نوعی از واقعیت‌های زندگی اجتماعی و روان‌شناسی اشاره دارد که افراد معمولاً برای رسیدن به هدف‌های خود یا به نوعی از منافع شخصی، اقدام به انجام کارهایی می‌کنند.

معنی و مفهوم ضرب‌المثل

در این ضرب‌المثل، گربه که در طبیعت خود موجودی شکارچی است، با اشاره به این که تنها در صورتی موش‌ها را می‌گیرد که برای خودش منفعتی در پی داشته باشد، به ما می‌گوید که هیچ چیزی به صورت خالص و بدون داشتن نفع یا پاداش شخصی انجام نمی‌شود. به عبارت دیگر، اگر گربه موش‌ها را شکار می‌کند، به این دلیل است که می‌خواهد از آنها تغذیه کند و برای بقای خود از این شکار بهره‌برداری می‌کند.

ضرب‌المثل «موش به هَنبونِه کاری ندارد، هَنبونِه با موش کار دارد» از جمله ضرب‌المثل‌های فارسی است که در مواقع خاصی به کار می‌رود تا رفتار فردی را که مسئولیت اشتباهی را نپذیرفته و سعی در توجیه کار نادرست خود دارد، به نقد بکشد. این ضرب‌المثل به نوعی بیانگر شیوه‌ای از فرار از مسئولیت است که در آن فرد خطاکار تلاش می‌کند تا توجه را از اشتباه خود منحرف کرده و دیگران را مقصر جلوه دهد.

1. تجزیه و تحلیل ضرب‌المثل

در این ضرب‌المثل:

• «هنبونه» یک عبارت عامیانه است که به معنای آن چیزی است که در شرایط خاص درگیر ماجراست اما به طور مستقیم مسئولیت آن بر عهده‌اش نیست. در بسیاری از موارد، این واژه برای اشاره به فرد یا چیزی به کار می‌رود که به نوعی درگیر مسأله است اما در عمل هیچ‌گونه اثر مستقیمی در به وجود آمدن مشکل ندارد.
• «موش» در این ضرب‌المثل به معنای عامل اصلی یا شخصی است که به طور مستقیم درگیر کار نادرست یا اشتباه است. در واقع، این کلمه بیانگر فردی است که مسئولیت اشتباه را به طور مستقیم بر عهده دارد.

نخستین تمبر ایران در سال ۱۸۶۵ میلادی (۱۲۴۴ خورشیدی) با دستور ناصرالدین شاه قاجار منتشر شد. پس از بازگشت وی از اروپا، گروهی را به فرانسه فرستاد تا با وزارت پست و تلگراف فرانسه مذاکره کنند. در ابتدا، کلیشه‌هایی برای طراحی تمبر توسط فردی به نام ریستر (A.M.Riester) آماده شد و نمونه‌هایی نیز چاپ شد.

سپس آلبرت بار (Albert Barre) طراحی جدیدی ارائه داد که برای تأیید به ایران فرستاده شد و مورد تصویب قرار گرفت. تمبرهای چاپ‌شده در چهار رنگ بنفش، سبز، آبی و قرمز به ترتیب با ارزش‌های ۱، ۲، ۴ و ۸ شاهی منتشر شدند. طرح این تمبرها شامل نشان شیر و خورشید در داخل دایره‌ای بود که با زنجیره‌ای از ۸۶ دانه مروارید احاطه شده بود. قیمت هر تمبر به‌صورت حروف فارسی در چهار دایره کوچک در گوشه‌های آن نوشته شده بود. این مجموعه نخستین تمبرهای دوره ناصرالدین شاه بود.

پس از ناصرالدین شاه