راک پایتون (Rock Python) یک نوع خزنده مار بزرگ است که در قاره آفریقا پراکنده است. این مارها به عنوان یکی از بزرگترین مارهای غیرساماندهی جهان شناخته می‌شوند و می‌توانند به طول 4 تا 6 متر برسند. راک پایتون‌ها ترکیبی از رنگ‌های مختلف مانند قهوه‌ای تیره، زرد و قرمز را در الگوهای خاصی نمایش می‌دهند. این مارها اغلب در محیط‌های بیابانی، جنگلی و سواحلی یافت می‌شوند و برای شکار به دنبال جوانمردانه و خوشه‌ای به نظر می‌رسند.
غذای اصلی راک پایتون‌ها شامل بعضی پرندگان، خزندگان و جوندگان است و
بله، در زمستان هم آبشار نیاگارا ممکن است یخ بزند. در مناطق سردسیر و در طول دوران سرما، درجه حرارت پایین و هوای سرد باعث می‌شود که آبشار نیاگارا واکنش نشان دهد و بخش‌هایی از آن یخ بزند. این پدیده که به آن "یخ زدن نیاگارا" معروف است، بسیار جالب و طبیعی است و باعث زیبایی و تغییر شکل آبشار می‌شود. هنگامی که درجه حرارت به زیر صفر درجه سانتیگراد می‌رسد، آبشار نیاگارا شروع به یخ زدن می‌کند. قسمت‌هایی از آبشار که در معرض پرتاب آب و بخار قرار دارند، به تدریج با یخ پوشیده می‌شوند و تشکیلات یخی زیبا و منحصربه‌فردی را ایجاد می‌کنند. این تشکیلات یخی به شکل آبشار به رنگ سفید و براق شناخته می‌شوند و منظره‌ای فوق‌العاده زیبا را به وجود می‌آورند. مراقبت از امنیت بازدیدکنندگان در زمان یخ زدن نیاگارا بسیار مهم است، زیرا سطح یخی می‌تواند خطرناک باشد و از دسترسی به برخی مناطق محدود کند. بنابراین، در زمان یخ زدن نیاگارا، باید همواره دستورالعمل‌ها و هشدارهای مقامات محلی را رعایت کنید. به طور کلی، یخ زدن نیاگارا یک پدیده زیبا و استثنایی است که در زمستان تجربه‌ای منحصربه‌فرد را برای بازدیدکنندگان به ارمغان می‌آورد.
آبشار نیاگارا یکی از معروف‌ترین و دیدنی‌ترین آبشارهای جهان است که در مرز ایالات متحده آمریکا و کانادا قرار دارد. این آبشار به دلیل زیبایی بی‌نظیر، جریان قدرتمند آب و تاریخ فرهنگی و تاریخی خود، سالانه میلیون‌ها بازدیدکننده را جذب می‌کند.
آبشار نیاگارا در شمال شرقی قاره آمریکای شمالی واقع شده و مرز ایالت نیویورک در آمریکا و استان انتاریو در کانادا را تشکیل می‌دهد. این آبشار از سه بخش اصلی تشکیل شده است:
بازکن بطری یک وسیله کاربردی و رایج است که تاریخچه طولانی در استفاده انسان دارد. اما نام اختراع کننده دقیق آن مشخص نیست. تاکنون، چندین نفر ادعای اختراع بازکن بطری را کرده‌اند ولی هیچکدام به طور قطعی به عنوان اختراع کننده اصلی شناخته نشده‌اند. بازکن بطری در حدود قرن 19 و 20 میلادی در سطح جهانی شروع به استفاده گسترده کرد. در سال 1875، ویلیام پینتن (William Painter) اختراعی به نام "کرونک" (Crown Cork) کرد که درپوش بطری را به صورت فلزی باز و بسته می‌کرد. این اختراع مهم در تاریخ بازکن بطری محسوب می‌شود. اما باید توجه داشت که بازکن بطری در اشکال مختلف قبل از اختراع کرونک نیز استفاده می‌شد. به طور کلی، بازکن بطری یک ابزار عملی و مفید است که توسط چندین نفر در طول تاریخ بهبود یافته است و نمی‌توان آن را به یک فرد یا اختراع خاص تعلق داد.
باز کن بطری یا همان آچار بطری، یک وسیله کمکی است که برای باز کردن درپوش‌های بطری‌ها استفاده می‌شود. این وسیله معمولاً دارای شکلی پره‌شکل یا صفحه‌ای است که با قرار دادن آن روی درپوش بطری و به کمک چرخش، درپوش را باز می‌کند. باز کن بطری‌ها در انواع مختلفی و با مواد مختلفی تولید می‌شوند. برخی از آنها دارای دسته‌های پلاستیکی، چوبی یا فلزی هستند که قابل گرفتن و چرخاندن هستند. همچنین، برخی از باز کن بطری‌ها دارای قلاب یا منظره‌بین برای کمک به باز کردن درپوش‌های بطری‌های پرفشار می‌باشند. باز کن بطری‌ها برای سهولت و راحتی در باز کردن درپوش بطری‌ها، به خصوص در مواردی که درپوش به شدت فشرده شده است، استفاده می‌شوند.
ضرب المثل " تو اگه بیل زنی برو باغچه ی خودت را بیل بزن" یک جواب است که در مواقعی استفاده می کنیم که کسی بخواهد با اصرار برای ما کاری انجام بدهد. در حالیکه توانایی آن کار را ندارد وهمچنین آن کار به او مربوط نمی شود. در چنین مواقعی است که می گوییم : تو اگه بیل زنی! برو باغچه ی خودت رو بیل بزن!
قاشق نداری آش بخوری نونتو کج کن بیل کن!
«در چنین جهان متناقض خدایی نمی‌توان پیدا کرد؛ بلکه شیطانی متلون‌المزاج با یک هیئت ابلیسی می‌تواند چنین جهانی را بیافریند.»
«بسیاری از روحانیان لذت‌های جسمی را بر خود حرام می‌سازند، اما دربرابر لذت‌های دیگر خود را بی‌حفاظ می‌گذارند؛ در نتیجه قدرت پرستی بر آنها مستولی می‌شود و آنها را به قساوت‌ها و ستمکاری‌های وحشتناکی می‌کشاند که به نام دین مرتکب می‌شوند.» (برتراند راسل)
«آنچه از فنِّ تبلیغات می‌آموزیم این است که هر موضوعی را می‌توان به اکثریت مردم قبولاند به‌شرطی که چندین بار به نحوی تکرارش کنیم که در حافظهٔ آنان حک شود. ما غالب چیزها را باور داریم فقط به این علّت که چندین بار با لحن تأییدآمیزی دربارة آنها شنیده‌ایم: حتّی به خاطر نمی‌آوریم که کجا و چرا موردِ تأیید واقع شده‌اند، از این روست که نمی‌توانیم به نقدِ آنها بپردازیم، حتّی وقتی که هیچ پشتوانة منطقی مؤید آنها نبوده و تأییدشان از طرف اشخاص ذی‌نفع ابراز شده باشد.»
