عنصر در علم شیمی به معنی یک نوع از اتم‌ها است که همگی دارای تعداد پروتون و الکترون یکسانی هستند. این اتم‌ها با یکدیگر شبیه هستند و خواص شیمیایی مشابهی دارند. به طور کلی، عنصرها بر اساس تعداد پروتون‌های موجود در هسته خود، مشخص می‌شوند و هر عنصری یک شماره اتمی خاص دارد که نشان‌دهنده تعداد پروتون‌های آن است.
هر عنصر در جدول تناوبی عناصر شیمیایی با یک نماد شیمیایی منحصر به فرد نمایش داده می‌شود، که معمولاً از یک یا دو حرف تشکیل شده است. برای مثال، آهن به عنوان یک عنصر با نماد Fe نمایش داده می‌شود، که نمادی است که در شیمی برای آهن استفاده می‌شود.
هر عنصر همچنین دارای ویژگی‌های فیزیکی و شیمیایی خاصی است که آن را از سایر عناصر متمایز می‌کند. این ویژگی‌ها شامل نقطه ذوب، نقطه جوش، چگالی، خواص شیمیایی مثل افتاب‌گیری یا رفتار با اسیدها و بازها، و ویژگی‌های الکترونی مانند ترتیب الکترونی هستند.
در جدول تناوبی، عناصر بر اساس ترتیب افزایشی تعداد پروتون‌های هسته‌ای خود، چیده شده‌اند. این تنظیمات جدول تناوبی اجازه می‌دهد تا ویژگی‌های مشترک بین عناصر مشابه را بررسی کنیم و به توصیف دقیق‌تری از رفتار و خواص عناصر در شیمی برسیم.
هر جدول تناوبی شامل عناصری با ترکیبات مختلفی است که می‌توانند در اشکال مختلفی یافت شوند. این اشکال شامل عناصر فلزی، نیمه فلزی، نیمه‌رساناها و غیره می‌شوند. هر گروه عنصری، مانند عناصر آلکالی، دارای خواص مشخص خود است که از دیگر عناصر تفکیک می‌شوند.
در کنار این ویژگی‌ها، عناصر همچنین به شکل مختلفی با یکدیگر ترکیب می‌شوند تا ترکیبات شیمیایی بسیار گوناگونی را تشکیل دهند. این ترکیبات می‌توانند از یکدیگر با تعداد اتم‌های مختلف یا درصد‌های مختلف عناصر ساخته شوند، که این امر به طور غیرمستقیم تاثیر بر خصوصیات فیزیکی و شیمیایی آنها دارد.