کتاب بهرام

آیا در فضا زباله زیادی وجود دارد؟

بله، در فضا زباله فضایی زیادی وجود دارد. زباله فضایی شامل قطعات ماهواره‌های منسوخ شده، بخش‌های فرسوده از موشک‌ها، قطعات جانبی و ابزارهایی است که در طول سال‌ها در نزدیکی زمین و در مدار زمین به دور زمین پراکنده شده‌اند.

زباله فضایی با سرعت بالا در مدارهای زمین حرکت می‌کند و ممکن است برخورد با سایر اشیاء در فضا را تسریع کند و خطراتی برای ماهواره‌ها و فضاپیماها ایجاد کند. این برخورد‌ها می‌توانند به آنها آسیب برسانند یا حتی آنها را نابود کنند.

برای مدیریت زباله فضایی، سازمان‌ها و سازمان‌های فضایی مختلف در جهان تلاش می‌کنند تا با روش‌هایی مانند پایش مداوم و پیشگیری از آلودگی فضایی، کنترل و کاهش میزان زباله فضایی را بهبود بخشند. همچنین، تحقیقات بر روی فناوری‌هایی نظیر فناوری‌های جمع‌آوری زباله و تمیز کردن فضا انجام می‌شود تا این مشکل رو به افزایش را بهبود بخشیده شود.

یک انسان ۷۰ کیلویی روی سایر سیارات چند کیلو می شود؟ 

وزن یک فرد 70 کیلوگرم بر روی سطح سیارات دیگر با توجه به جاذبهٔ هر سیاره متفاوت است. وزن اشخاص در هر سیاره به ارتفاع نسبت دارد و بسته به جرم و شعاع سیاره، جاذبهٔ آن تغییر می‌کند. برای محاسبهٔ وزن یک فرد در سیارات مختلف، از قانون گرانش نیوتن (قانون یکسانیت) استفاده می‌شود.

مقدار جاذبهٔ یک سیاره معمولاً به صورت عددی به نسبت جاذبهٔ زمین (که به عنوان مبنا در نظر گرفته می‌شود) بیان می‌شود. در ادامه، وزن این فرد 70 کیلوگرم را در سطح سیارات دیگر بر اساس نسبت جاذبه به زمین محاسبه خواهیم کرد:

مریخ: سطح مریخ حدود 0.38 برابر جاذبهٔ زمین است. بنابراین، وزن این فرد بر روی سطح مریخ حدوداً 26.6 کیلوگرم خواهد بود (70 × 0.38).

ماه: گرانش ماه حدوداً 0.17 برابر جاذبهٔ زمین است. بنابراین، وزن این فرد بر روی سطح ماه حدوداً 11.9 کیلوگرم خواهد بود (70 × 0.17).

ژوپیتر: گرانش ژوپیتر حدوداً 2.53 برابر جاذبهٔ زمین است. بنابراین، وزن این فرد بر روی سطح ژوپیتر حدوداً 177 کیلوگرم خواهد بود (70 × 2.53).

بله، در فضا قد انسان تغییر می‌کند. وقتی که در فضا هستیم و دور از تأثیر جاذبهٔ زمین قرار داریم، به علت نبود گرانشی که بر روی بدن ما عمل می‌کند، فرآیندی به نام تغییر شکل بدن در فضا رخ می‌دهد.

در حالت خطی، بدون وجود گرانش، بدن انسان تحت تأثیر همین اصول فیزیکی به صورت مستقیم و معکوس تحت تأثیر جاذبهٔ زمین تغییر شکل می‌یابد. در فضا، بدن انسان به صورت کروی تر و بیضی تر شده و باعث کوتاه شدن قد می‌شود. این امر به علت عدم فشار جاذبهٔ زمین و عدم نیاز بدن به مقاومت در برابر آن است. منطقهٔ طولانی‌تر بدن نزدیک به مهره‌ها و فشرده‌تر است و این باعث می‌شود بدن کمی کوچکتر به نظر برسد.

 در سال 2006، سازمان بین‌المللی اتحادیهٔ جهانی آسمان‌شناسی (IAU) تعریف جدیدی از دسته‌بندی سیارات ارائه کرد. در این تعریف، سیارات به شرطی به عنوان سیاره شناخته می‌شوند که همگی از فضای خود را پاک کرده باشند، بدین معنی که همهٔ سایر شیء‌ها، از جمله سیارات کوچکتر و سیارات دور، در مدار آنها را دنبال نمی‌کنند و یا به بیرون می‌پرند.

سوال درباره اینکه آیا زمین (Earth) اول به وجود آمد یا خورشید (Sun) یکی از سوالات مهم در علم نجوم و زمین‌شناسی است. برای پاسخ به این سوال، باید به فرآیندهای تشکیل منظومه شمسی (solar system) نگاه کنیم.

تشکیل خورشید و زمین

1. تئوری تشکیل منظومه شمسی:

   • ابر مولکولی: حدود ۴.۶ میلیارد سال پیش، یک ابر مولکولی (molecular cloud) از گاز و گرد و غبار در کهکشان راه شیری (Milky Way galaxy) شروع به فروپاشی (collapse) کرد. این فروپاشی ممکن است به دلیل یک انفجار ابرنواختری (supernova) یا سایر عوامل تحریک شده باشد.
   • تشکیل خورشید: در مرکز این ابر، ماده به هم فشرده شد و باعث تشکیل خورشید شد. این فرآیند به نام فروپاشی گرانشی (gravitational collapse) شناخته می‌شود. خورشید در حدود ۴.۵ میلیارد سال پیش به وجود آمد و به یک ستاره (star) در حال سوزش تبدیل شد.

میانگین فاصله بین زمین و ماه حدوداً 384,400 کیلومتر است. بنابراین، زمانی که با سرعت 300 کیلومتر در ساعت حرکت کنید، می‌توانید زمان سفر را با تقسیم فاصله بین دو نقطه بر سرعت حرکت محاسبه کنید. (384,400 کیلومتر) / (300 کیلومتر در ساعت) = 1281.33 ساعت به عبارت دیگر، حدود 1281.33 ساعت یا حدود 53.39 روز طول می‌کشد تا به ماه برسید. البته، این تخمین مبتنی بر سرعت ثابت شما است و ممکن است در واقعیت به دلیل متغیر بودن فاصله و موقعیت ماه، زمان بیشتری طول بکشد. همچنین، این محاسبه فقط شامل زمان سفر به ماه است و زمان برگشت به زمین را در نظر نمی‌گیرد.

  همه چیز در مورد منظومه شمسی

   همه چیز در مورد سیاره ها

  همه چیز در مورد قطب

 بدن انسان

سرعت حرکت خورشید نسبت به چهارچوب ثابتی که به آن گردش آفاقی گفته می‌شود، متغیر است. خورشید در مرکز سامانهٔ شمسی قرار دارد و به دور مرکز خردمند گردش می‌کند. سرعت خورشید در مرکز گردش حدود 220 کیلومتر بر ثانیه (137 مایل بر ثانیه) است. این سرعت در نزدیکی سطح خورشید کمتر می‌شود و در اطراف آن افزایش می‌یابد. مهم است به خاطر داشته باشید که سرعت خورشید نسبت به سیاره‌ها و سایر اجرام در سامانهٔ شمسی نیز متغیر است. برای مثال، زمین در مدار خود به دور خورشید با سرعت حدود ۲۹.۵ کیلومتر بر ثانیه (۱۸.۲ مایل بر ثانیه) حرکت می‌کند. همچنین، سرعت حرکت خورشید نسبت به ستارگان و کهکشان‌ها نیز متغیر است و به عواملی مانند مدارهای گردشی و جهت حرکت مرتبط است.

دمای خورشید در مرکز و سطح چقدر است؟ دمای خورشید در مرکز آن تقریباً 15 میلیون درجه سانتیگراد است. اما در سطح خورشید، دما حدود 5500 درجه سانتیگراد است. دمای خورشید در مرکز آن به دلیل فشار بسیار بالا و همچنین فعالیت هسته ای گرمایی که در آن اتفاق می افتد، به این اندازه بالا است. در مرکز خورشید، هسته های هیدروژن به هم تبدیل می شوند و فرآیند هسته ای همه گیری آغاز می شود.

این فرآیند باعث آزاد شدن انرژی حرارتی بسیار زیادی می شود