کتاب بهرام

پیوند اعضا (اندام‌ها و بافت‌ها) یکی از پیشرفت‌های شگفت‌انگیز پزشکی است که می‌تواند جان بسیاری از بیماران را نجات دهد یا کیفیت زندگی آن‌ها را بهبود بخشد. در حال حاضر، اعضا و بافت‌های متعددی قابلیت پیوند دارند که به دو دسته پیوند اعضای حیاتی و پیوند بافت‌ها تقسیم می‌شوند.

۱. اعضای اصلی قابل پیوند (زنده یا از اهداکننده فوت‌شده)

۲. بافت‌های قابل پیوند

چاکراها مفهومی است که در سیستم هندویی از فلسفه و طبقه‌بندی انرژی در بدن وجود دارد. چاکراها در باورهای هندو، یوگا و آیورودا به عنوان مراکز انرژی درونی شناخته شده‌اند. اصطلاح "چاکرا" در زبان سانسکریت به معنی "چرخش" یا "چرخاندن" است و به تابلوهای مربعی یا دایره‌ای اشاره دارد که نقاط این انرژی‌ها را نشان می‌دهد.

به طور کلی، چاکراها به عنوان مراکز تاب‌آوری و تجدید انرژی درونی شناخته می‌شوند که در امتداد ستون فقرات قرار دارند. هر چاکرا به یکی از رنگ‌های اصلی طیف نور مرتبط است و نقش خاصی در جریان انرژی در بدن دارد. اگر چاکرایی به طور کامل باز شود و انرژی در آن جریان داشته باشد، به اعتقاد برخی، سلامتی و تعادل روحی و جسمی افزایش می‌یابد.

نام برخی از چاکراها به ترتیب از پایین به بالا به شرح زیر است:

بیماری قند یا دیابت، اولین عامل کوری در انسان نیست. بیماری قند می‌تواند در صورت کنترل ناصحیح، مشکلات چشمی را ایجاد یا تشدید کند، اما باید توجه داشت که عوامل دیگری هم می‌توانند به کوری انسان منجر شوند. برخی از عوامل اصلی کوری عبارتند از: 1. بیماری‌های چشمی: برخی بیماری‌های چشمی مانند کاتاراکت، گلوکوما و ماکولار دژنراسیون می‌توانند بدون رابطه با دیابت به کوری منجر شوند. 2. عوامل وراثتی: برخی از بیماری‌های ژنتیکی مانند بیماری لایه عصبی شبکه‌ای (Retinitis Pigmentosa) می‌توانند باعث کوری شوند. 3. آسیب‌های فیزیکی: آسیب‌های فیزیکی مانند ضربه به چشم، آتش سوزی، تصادفات و آسیب به عصب بینایی می‌توانند

بدن انسان یکی از پیچیده‌ترین و پیشرفته‌ترین سیستم‌های زیستی است که در آن بیش از ۱۰۰ میلیارد سلول عصبی (نورون) در سیستم عصبی مرکزی و محیطی قرار دارند. این سلول‌ها از طریق رشته‌های عصبی به یکدیگر متصل می‌شوند و ارتباطات پیچیده‌ای را برای کنترل و هماهنگی عملکردهای مختلف بدن برقرار می‌کنند.

۱. سیستم عصبی انسان:

سیستم عصبی بدن انسان از دو بخش اصلی تشکیل شده است:

• سیستم عصبی مرکزی (CNS): شامل مغز و نخاع است.
• سیستم عصبی محیطی (PNS): شامل تمامی رشته‌های عصبی است که از مغز و نخاع خارج می‌شوند و به سایر قسمت‌های بدن متصل می‌شوند.

۱.۱. نورون‌ها و رشته‌های عصبی:

استخوان رکابی (به انگلیسی: Stapes) یکی از مهم‌ترین اجزاء در سیستم شنوایی انسان است که در گوش میانی قرار دارد و وظیفه‌ی انتقال ارتعاشات صوتی به گوش درونی را بر عهده دارد. این استخوان کوچک و استوانه‌ای، با ویژگی‌های منحصر به فرد خود، یکی از جالب‌ترین بخش‌های آناتومی انسان است. در ادامه به بررسی جزئیات ساختاری، عملکرد و مسائل پزشکی مرتبط با این استخوان خواهیم پرداخت.

ساختار استخوان رکابی

استخوان رکابی کوچکترین استخوان در بدن انسان است و اندازه‌ای تقریباً برابر با ۲٫۵ × ۳ میلی‌متر دارد. این استخوان به شکل رکاب یا کمکی است که از نظر ظاهری شباهت زیادی به رکاب اسب دارد و به همین دلیل به این نام خوانده می‌شود. استخوان رکابی جزء سومین و آخرین استخوان از سه استخوانچه موجود در گوش میانی است و در کنار استخوان‌های چکشی و سندانی در فرآیند شنوایی دخیل است.

بدن در هر ثانیه حدود ۲٫۴ میلیون سلول قرمز خون تولید می‌کند. این فرآیند تولید سلول‌های قرمز خون، که به عنوان هماتوپوئز شناخته می‌شود، در استخوان‌های بزرگ مانند استخوانهای شکمی، استخوان شکمی، و استخوانهای قفسه سینه اتفاق می‌افتد.

در هماتوپوئز، سلول‌های بنیادی خون، به نام سلول‌های بنیادی هماتوپوئتیک، به سلول‌های قرمز خون تبدیل می‌شوند. مدت زمانی که طول می‌کشد تا یک سلول قرمز خون به صورت کامل تشکیل شود، حدود ۲۰ روز است. پس از تشکیل سلول‌های قرمز خون، آنها به خون ریخته می‌شوند و به حمل اکسیژن از ریه‌ها به سایر سلول‌ها و بازگشت دی اکسید کربن به ریه‌ها کمک می‌کنند.

سلول‌های قرمز خون، همچنین به عنوان اریتروسیت‌ها شناخته می‌شوند و مهمترین نوع سلول خون در بدن ما هستند. آنها دارای شکل دیسکی و بدون هسته هستند تا بتوانند به طور بهتری اکسیژن را حمل کنند و در فضای بین سلولی عمل کنند. فرآیند تولید سلول‌های قرمز خون توسط مغز استخوان در مرحله هماتوپوئز انجام می‌شود. در این فرآیند، سلول‌های بنیادی هماتوپوئتیک تقسیم می‌شوند و به سلول‌های بنیادی اریتروئید تبدیل می‌شوند. سپس، سلول‌های بنیادی اریتروئید به سلول‌های بزرگتر و ناقص‌تری به نام پرواریوبلاست تبدیل می‌شوند. در مراحل بعدی، پرواریوبلاست تکامل می‌یابند و به سلول‌های قرمز خون نهایی تبدیل می‌شوند. این سلول‌ها سپس به خون ریخته می‌شوند و در سراسر بدن حمل اکسیژن و انجام وظایف مربوط به نقل و انتقال گازها می‌پردازند. تولید سلول‌های قرمز خون توسط سیستم هماتوپوئز تنظیم می‌شود. در صورتی که بدن نیاز بیشتری به سلول‌های قرمز خون داشته باشد، مثلاً در شرایط فقر آهن یا در ارتفاع بالا، سیگنال‌هایی به مغز استخوان فرستاده می‌شود تا تولید بیشتری از این سلول‌ها را آغاز کند. به طور کلی، تولید مداوم سلول‌های قرمز خون برای حفظ تعادل و عملکرد سالم سیستم خونی بسیار مهم است.

به طور طبیعی، تعداد سلول‌های قرمز خون در بدن ثابت است و به تعادلی میان تولید و تخریب آنها دست می‌یابد. سلول‌های قرمز خون دارای عمر محدودی هستند و بعد از حدود ۱۲۰ روز، قدیمی و آسیب دیده می‌شوند و توسط سیستم ایمنی بدن تخریب می‌شوند. اگر نیاز به سلول‌های قرمز خون بیشتر از حد طبیعی باشد، مثلاً در صورت بیماری‌های خونی مانند کم خونی شدید، تولید بیشتری از این سلول‌ها در مغز استخوان صورت می‌گیرد. همچنین، در شرایط استرس یا باروری زنان، نیاز به تولید بیشتری از سلول‌های قرمز خون وجود دارد. توازن میان تولید و تخریب سلول‌های قرمز خون در بدن بسیار مهم است. اگر تولید بیش از حد این سلول‌ها رخ دهد، ممکن است منجر به افزایش غلظت خونی شود که مشکلاتی مانند پلی‌سیتمی را ایجاد می‌کند. از سوی دیگر، کاهش تولید سلول‌های قرمز خون یا افزایش تخریب آنها می‌تواند منجر به کم خونی (آنمی) شود. در کل، تولید سلول‌های قرمز خون در بدن به طور مداوم ادامه می‌یابد تا تعادل خونی حفظ شود و عملکرد سیستم خونی به درستی انجام شود.