تله‌پاتی به عنوان یک مفهوم روان‌شناختی و فرهنگی، در ادبیات، فیلم‌ها و داستان‌های علمی-تخیلی پرطرفدار است. در این داستان‌ها، افراد می‌توانند ارتباط مستقیمی با هم برقرار کنند، افکار و احساسات را به اشتراک بگذارند و حتی دستورات را به طور مستقیم به یکدیگر منتقل کنند بدون نیاز به کلام یا حرکات بدنی.
اما در واقعیت علمی، تا کنون هیچ شواهد مستقیم و قابل قبولی برای وجود تله‌پاتی یا انتقال اطلاعات بین افراد به صورت مستقیم وجود ندارد. تمام ارتباطات بین افراد در جهان واقعی از طریق سیستم‌های شناختی و حسی ما انجام می‌شود که به اعصاب و حواس ما وابسته است.
در علم روانشناسی شناختی، مطالعاتی دربارهٔ انتقال فرآیندهای شناختی از طریق ارتباطات غیرکلامی وجود دارد، اما این ارتباطات معمولاً بر پایهٔ فرآیندهای عقلانی و حسی انجام می‌شوند، نه به صورت تله‌پاتی.
بنابراین، تله‌پاتی به عنوان یک ایدهٔ جذاب و داستانی در فرهنگ عمومی جای دارد، اما به عنوان یک پدیدهٔ علمی، هنوز به دلایل قابل قبولی تأیید نشده است.
آیا تله پاتی اثبات علمی دارد؟