تله‌پاتی به عنوان یک مفهوم روان‌شناختی و فرهنگی، در ادبیات، فیلم‌ها و داستان‌های علمی-تخیلی پرطرفدار است. در این داستان‌ها، افراد می‌توانند ارتباط مستقیمی با هم برقرار کنند، افکار و احساسات را به اشتراک بگذارند و حتی دستورات را به طور مستقیم به یکدیگر منتقل کنند بدون نیاز به کلام یا حرکات بدنی.
اما در واقعیت علمی، تا کنون هیچ شواهد مستقیم و قابل قبولی برای وجود تله‌پاتی یا انتقال اطلاعات بین افراد به صورت مستقیم وجود ندارد. تمام ارتباطات بین افراد در جهان واقعی از طریق سیستم‌های شناختی و حسی ما انجام می‌شود که به اعصاب و حواس ما وابسته است.
در علم روانشناسی شناختی، مطالعاتی دربارهٔ انتقال فرآیندهای شناختی از طریق ارتباطات غیرکلامی وجود دارد، اما این ارتباطات معمولاً بر پایهٔ فرآیندهای عقلانی و حسی انجام می‌شوند، نه به صورت تله‌پاتی.
بنابراین، تله‌پاتی به عنوان یک ایدهٔ جذاب و داستانی در فرهنگ عمومی جای دارد، اما به عنوان یک پدیدهٔ علمی، هنوز به دلایل قابل قبولی تأیید نشده است.
آیا تله پاتی اثبات علمی دارد؟
تله‌پاتی یا telepathy به معنای انتقال اطلاعات یا ارتباط مستقیم ذهنی بین افراد بدون استفاده از وسایل مرئی یا شنیداری است. این مفهوم در علمای روانشناسی و علوم شناختی بحث‌برانگیز بوده و تاکنون تجربیات قابل قبولی برای وجود تله‌پاتی ارائه نشده است.
در علم فعلی، ارتباطات بین افراد از طریق سیگنال‌های زبانی، بدنی، صوتی یا تصویری انجام می‌شود که به وسیله‌ی سامانه‌های عصبی و شنوایی فرد دریافت می‌شود. تله‌پاتی به معنای انتقال مستقیم و ارتباط بدون استفاده از این مسیرها، هنوز به عنوان یک پدیده علمی تأیید نشده است و به عنوان موضوعی از جنبه‌های روانشناسی و اجتماعی مورد بررسی قرار می‌گیرد.
به طور خلاصه، تا به امروز شواهد علمی قاطعی برای وجود تله‌پاتی موجود نیست و این مفهوم بیشتر به عنوان یک موضوع مورد بحث در علوم روانشناسی و شناختی شناخته می‌شود.