کتاب بهرام

گابن (یا گابون) کشوری واقع در غرب آفریقا است که به دلیل منابع طبیعی غنی خود از جمله نفت و چوب، توجه زیادی را به خود جلب کرده است. این کشور یکی از کشورهای نسبتا کوچک آفریقا از نظر مساحت و جمعیت است، اما از نظر اقتصادی وضعیت نسبتاً بهتری نسبت به بسیاری از کشورهای همسایه دارد.

موقعیت جغرافیایی

گابن در سواحل غربی آفریقا و در نزدیکی خط استوا قرار دارد. این کشور از شمال با کشور گینه استوایی و کامرون، از غرب و جنوب با اقیانوس اطلس و از شرق با جمهوری کنگو مرز دارد. مساحت گابن حدود ۲۶,۰۰۰۰ کیلومتر مربع است که بیشتر آن را جنگل‌های بارانی استوایی تشکیل داده‌اند.

تاریخ

گابن در ابتدا مستعمره فرانسه بود و در سال ۱۹۶۰ استقلال خود را از فرانسه به دست آورد. بعد از استقلال، گابن تحت رهبری یک‌سری از حکام انحصاری و نسبتا استبدادی قرار گرفت. این کشور از زمان استقلال تا به امروز به طور عمده تحت حکمرانی یک حزب واحد (حزب دموکرات گابن) بوده است.

در طول تاریخ گابن، دیکتاتوری‌های طولانی‌مدت و تغییرات سیاسی مهمی رخ داده‌اند. یکی از مهم‌ترین شخصیت‌های تاریخ معاصر گابن، عمر بونگو است که از سال ۱۹۶۷ تا زمان مرگش در ۲۰۰۹ رئیس‌جمهور این کشور بود. پس از وی، پسرش، علی بونگو، قدرت را به دست گرفت و رئیس‌جمهور فعلی گابن است.

اقتصاد

گابن یکی از کشورهای ثروتمند آفریقا از نظر منابع طبیعی است. نفت بزرگترین منبع درآمد کشور است و گابن یکی از تولیدکنندگان نفت در منطقه به حساب می‌آید. علاوه بر نفت، گابن دارای ذخایر غنی از چوب، منگنز، طلا و دیگر منابع طبیعی است. این کشور در دهه‌های اخیر تلاش کرده است تا اقتصاد خود را متنوع سازد و وابستگی به نفت را کاهش دهد.

با این حال، مشکلات اقتصادی مانند فساد، نابرابری درآمد و بیکاری همچنان وجود دارند. اگرچه گابن از رشد اقتصادی نسبی برخوردار است، توزیع ثروت در این کشور نابرابر است و تعداد زیادی از مردم از فقر رنج می‌برند.

جمعیت و فرهنگ

جمعیت گابن حدود ۲ میلیون نفر است و اکثریت جمعیت این کشور از گروه‌های قومی مختلفی از جمله «فان»، «گو»، «بازی» و دیگر اقوام بومی آفریقا تشکیل شده‌اند. زبان رسمی گابن فرانسه است و دین غالب در این کشور مسیحیت است، هرچند که برخی از مردم نیز به ادیان بومی و اسلام گرایش دارند.

گابن فرهنگ غنی و متنوعی دارد که تحت تأثیر سنت‌های بومی و همچنین میراث استعماری فرانسه قرار گرفته است. این کشور دارای موسیقی و هنرهای دستی خاص خود است که در سراسر آفریقا شناخته شده است. رقص‌ها و موسیقی‌های گابنی جزء مهم‌ترین نمادهای فرهنگی این کشور به شمار می‌روند.

سیاست

گابن یک جمهوری است که رئیس‌جمهور رئیس دولت و رئیس حکومت است. علی بونگو، رئیس‌جمهور کنونی، به دنبال پدرش عمر بونگو، که مدت‌ها در قدرت بود، به ریاست رسید. نظام سیاسی گابن غالبا به دلیل تمرکز قدرت در دست رئیس‌جمهور و محدودیت‌های سیاسی انتقادهایی را به همراه داشته است.

در طول سال‌ها، این کشور با مشکلاتی مانند اعتراضات مردمی، انتقاد از فساد و نقض حقوق بشر روبرو بوده است. انتخابات ریاست‌جمهوری و پارلمانی در گابن معمولا با چالش‌هایی همراه است و گاه به خشونت و تضادهای اجتماعی می‌انجامد.

محیط زیست

گابن به دلیل دارا بودن جنگل‌های بارانی استوایی و تنوع زیستی غنی، یکی از مناطق طبیعی مهم جهان به شمار می‌رود. بسیاری از گونه‌های جانوری و گیاهی خاص در این کشور زندگی می‌کنند و گابن به عنوان یکی از کشورهای پیشرو در حفاظت از محیط زیست در قاره آفریقا شناخته می‌شود. گابن حدود ۱۱ درصد از سرزمین خود را به پارک‌های ملی و مناطق حفاظت‌شده اختصاص داده است.

گردشگری

گابن با توجه به سواحل زیبای خود، پارک‌های ملی و جنگل‌های سرسبز مقصد مناسبی برای گردشگران طبیعت‌دوست است. جاذبه‌های توریستی این کشور شامل جزایر زیبای «کومب»، پارک ملی «آبانگ»، و سواحل شنی در اقیانوس اطلس است. با این حال، زیرساخت‌های گردشگری گابن محدود است و بسیاری از گردشگران به دلیل مسائل حمل و نقل و کمبود امکانات، ترجیح می‌دهند که از کشورهای دیگر بازدید کنند.

نتیجه‌گیری

گابن کشوری با منابع طبیعی غنی و فرهنگی متنوع است که در عین حال با چالش‌هایی چون فساد، نابرابری اجتماعی و مشکلات اقتصادی مواجه است. با این حال، گابن از نظر جغرافیایی و زیست‌محیطی یکی از کشورهای برجسته غرب آفریقا به حساب می‌آید.

جدول ۵ ستونه شامل نام کشورهای آفریقایی 

این جدول شامل ۵۴ کشور آفریقایی است که در ۵ ستون تقسیم‌بندی شده‌اند.