کشور اِسواتینی (Swatini) که پیشتر با نام سوازیلند شناخته می‌شد، یک کشور کوچک در جنوب آفریقا است. این کشور با تغییر نام خود در سال ۲۰۱۸، به یادبود ۵۰ سالگی استقلال خود و ۹۰ سالگی تولد پادشاه وقت، به اِسواتینی تغییر نام داد. نام «اِسواتینی» به زبان سواتی به معنی «سرزمین سواتی‌ها» است و در این زبان، «اسواتینی» به مردم این سرزمین اشاره دارد.
موقعیت جغرافیایی:
اسواتینی در جنوب قاره آفریقا و در منطقه‌ی جنوب شرقی آفریقا واقع شده است. این کشور به دو بخش تقسیم می‌شود:
- مناطق کوهستانی در غرب، که در نزدیکی مرز با موزامبیک قرار دارند.
- مناطق دشت در شرق، که در نزدیکی مرز با آفریقای جنوبی قرار دارند.
اسواتینی با آفریقای جنوبی از جنوب، جنوب غربی و غرب و با موزامبیک از شمال و شمال شرقی مرز مشترک دارد. این کشور مساحت تقریبی ۱۷٬۳۶۴ کیلومتر مربع دارد که آن را به یکی از کوچکترین کشورهای آفریقا تبدیل می‌کند.
تاریخچه:
اسواتینی، که پیشتر سوازیلند نامیده می‌شد، در قرن ۱۸ میلادی توسط یک گروه قومی سواتی تأسیس شد. این مردم تحت رهبری خاندان سلطنتی سواتی که از نسل پادشاهان سنتی بودند، در این منطقه سکونت داشتند.
در دوران استعمار، سوازیلند تحت کنترل بریتانیا قرار گرفت و به عنوان یکی از مستعمرات بریتانیا در آفریقای جنوبی شناخته می‌شد. این کشور در سال ۱۹۶۸ از بریتانیا استقلال یافت و به عنوان یک پادشاهی مستقل شناخته شد.
تغییر نام از سوازیلند به اسواتینی:
در تاریخ ۱۹ آوریل ۲۰۱۸، پادشاه مساوتی سوم (Mswati III)، که از سال ۱۹۸۶ بر کشور حکومت می‌کند، نام رسمی کشور را به اسواتینی تغییر داد. این تغییر به مناسبت پنجاهمین سالگرد استقلال کشور از بریتانیا و نودمین سالگرد تولد پادشاه صورت گرفت. نام جدید در واقع به نوعی پاسداشت فرهنگ و تاریخ مردم سواتی بود و به آنها اجازه می‌دهد تا هویت ملی خود را تقویت کنند.
سیاست و حکومت:
اسواتینی یکی از معدود کشورهای آفریقا است که همچنان تحت حکومتی مطلقه قرار دارد. پادشاه مساوتی سوم از سال ۱۹۸۶ به طور رسمی بر کشور حکومت می‌کند و در عمل تمامی قدرت اجرایی، قانون‌گذاری و قضائی کشور تحت کنترل اوست. در نظام حکومتی اسواتینی، پادشاه به عنوان فرمانده کل نیروهای مسلح، رئیس دولت و رئیس حکومت عمل می‌کند.
در این کشور، انتخابات عمومی برگزار می‌شود، اما تنها گروه‌های سیاسی که تحت نظارت پادشاه قرار دارند، مجاز به شرکت در انتخابات هستند. برخلاف بسیاری از کشورها، در اسواتینی احزاب سیاسی ممنوع هستند، و مردم تنها می‌توانند نمایندگان خود را از میان افرادی که تحت نظارت پادشاه و سنت‌های قبیله‌ای قرار دارند، انتخاب کنند.
اقتصاد:
اقتصاد اسواتینی عمدتاً به کشاورزی، صنعت و خدمات وابسته است. بخش کشاورزی این کشور عمدتاً بر محصولات کشت شده مانند شکر، توت فرنگی، پاپایا و آبجو تمرکز دارد. در زمینه صنعت، این کشور محصولات صنعتی مانند آهن، فلزات و نساجی تولید می‌کند. همچنین، صنایع خدماتی مانند گردشگری و مالی نیز در اسواتینی در حال رشد هستند.
کشور اسواتینی به دلیل موقعیت جغرافیایی‌اش و منابع طبیعی موجود، از لحاظ اقتصادی از کشور همسایه خود یعنی آفریقای جنوبی تأثیر زیادی می‌پذیرد. علاوه بر این، اسواتینی از کمک‌های بین‌المللی و سرمایه‌گذاری خارجی نیز بهره‌مند می‌شود.
فرهنگ:
فرهنگ اسواتینی بسیار غنی و متنوع است و تأثیرات زیادی از سنت‌ها و آداب و رسوم قومی دارد. مردم اسواتینی عمدتاً به زبان‌های سواتی و انگلیسی صحبت می‌کنند، که انگلیسی به عنوان زبان رسمی شناخته می‌شود. بیشتر مردم این کشور به مسیحیت اعتقاد دارند، اما در کنار آن، سنت‌های بومی و آیین‌های فرهنگی سواتی نیز همچنان در زندگی روزمره مردم نقش مهمی دارند.
یکی از مهم‌ترین رویدادهای فرهنگی کشور، جشنواره‌ای به نام امالانگانی است که به جشنواره‌ی رقص و آواز زنان معروف است. در این جشنواره، دختران و زنان به رقص و آواز می‌پردازند و این مراسم به عنوان یکی از بزرگ‌ترین جشن‌های فرهنگی در اسواتینی شناخته می‌شود.
چالش‌ها:
اسواتینی با چالش‌های زیادی روبرو است. یکی از بزرگ‌ترین مشکلات این کشور، فقر و بیکاری است که در بسیاری از مناطق روستایی شدت دارد. همچنین، نرخ ابتلا به HIV/AIDS در این کشور بسیار بالا است و این مشکل به سلامت عمومی کشور آسیب می‌زند.
در کنار مشکلات اقتصادی و اجتماعی، اسواتینی با انتقادات زیادی از سوی جوامع بین‌المللی به دلیل نقض حقوق بشر و نبود دموکراسی روبرو است. پادشاهی مطلقه و عدم وجود احزاب سیاسی آزاد در کشور، به یکی از موضوعات مناقشه‌برانگیز در عرصه بین‌المللی تبدیل شده است.
نتیجه‌گیری:
اسواتینی کشوری با تاریخ و فرهنگی غنی است که در قلب آفریقا واقع شده است. این کشور با وجود اندازه کوچک خود، همچنان چالش‌های زیادی را در زمینه‌های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی تجربه می‌کند. با این حال، تغییر نام به اسواتینی و تلاش برای احیای هویت ملی و فرهنگی می‌تواند نقطه عطفی در تاریخ این کشور باشد.