کانگوروها کیسه‌ای دارند که در آن فرزند خود را نگهداری می‌کنند. این کیسه بخشی از سیستم تولیدمثل خاص این جانور است. در واقع، کیسه کانگوروها به آن‌ها این امکان را می‌دهد که نوزادشان را در حالی که هنوز بسیار کوچک و ضعیف است، در محیطی امن و گرم نگهدارند. نوزاد کانگورو در مرحله تولد هنوز کاملاً رشد نکرده است و به مدت چند ماه بعد از تولد در کیسه مادر به زندگی ادامه می‌دهد.
در اینجا برخی از دلایل و ویژگی‌های این کیسه آورده شده است:
حفاظت از نوزاد: هنگامی که نوزاد کانگورو (که به آن جوئی (joey) گفته می‌شود) متولد می‌شود، بدنش هنوز به طور کامل رشد نکرده است و نمی‌تواند به راحتی از خود دفاع کند یا تغذیه کند. کیسه مادر به او پناهگاه می‌دهد و از او در برابر خطرات محیطی محافظت می‌کند.
تغذیه و رشد: در کیسه، نوزاد می‌تواند از پستان‌های مادر شیر بخورد. شیر مادر بسیار مغذی است و به رشد سریع نوزاد کمک می‌کند. شیر در ابتدا بسیار غلیظ و پرانرژی است تا نوزاد بتواند به سرعت رشد کند.
محیط مناسب برای رشد: در کیسه، دمای بدن مادر به‌طور طبیعی برای نوزاد کنترل می‌شود، و این به نوزاد کمک می‌کند تا در شرایط ایده‌آل رشد کند. همچنین، نوزاد می‌تواند در کیسه به‌طور مرتب حرکت کند که برای تکامل عضلات و سیستم عصبی او مفید است.
تکامل ویژه‌ای برای بقا: کیسه مادر به کانگوروها این امکان را می‌دهد که در شرایط سخت زیست‌محیطی مانند خشکسالی یا کمبود غذا، فرزند خود را نگهدارند و از زایمان غیرضروری جلوگیری کنند. به این ترتیب، مادر می‌تواند تا زمانی که شرایط مناسب شود، فرزند خود را در کیسه حفظ کند.
رشد تدریجی: وقتی که نوزاد کانگورو رشد کرده و قدرت بیشتری پیدا می‌کند، او می‌تواند از کیسه خارج شود و بیشتر زمان خود را بیرون از آن بگذراند، ولی هنوز برای برخی از وقت‌ها به کیسه باز می‌گردد تا از آن برای راحتی و محافظت استفاده کند.
در نتیجه، کیسه کانگوروها یک ویژگی تکاملی مهم است که به بقا و رشد نوزاد کمک می‌کند و به مادر این امکان را می‌دهد که فرزند خود را در شرایط مختلف محیطی محافظت کند.
مطالب دیگر:
