کتاب بهرام

دیوان حافظ : غزل شمارهٔ ۴۹۱

به چشم کرده‌ام ابروی ماه سیمایی

خیال سبزخطی نقش بسته‌ام جایی

✿ ❀ ✿
امید هست که منشور عشقبازی من

از آن کمانچه ابرو رسد به طغرایی

✿ ❀ ✿
سرم ز دست بشد چشم از انتظار بسوخت

در آرزوی سر و چشم مجلس آرایی

✿ ❀ ✿
مکدر است دل آتش به خرقه خواهم زد

بیا ببین که که را می‌کند تماشایی

✿ ❀ ✿
به روز واقعه تابوت ما ز سرو کنید

که می‌رویم به داغ بلندبالایی

✿ ❀ ✿
زمام دل به کسی داده‌ام من درویش

که نیستش به کس از تاج و تخت پروایی

✿ ❀ ✿
در آن مقام که خوبان ز غمزه تیغ زنند

عجب مدار سری اوفتاده در پایی

✿ ❀ ✿
مرا که از رخ او ماه در شبستان است

کجا بود به فروغ ستاره پروایی

✿ ❀ ✿
فراق و وصل چه باشد رضای دوست طلب

که حیف باشد از او غیر او تمنایی

✿ ❀ ✿
درر ز شوق برآرند ماهیان به نثار

اگر سفینه حافظ رسد به دریایی