کتاب بهرام

آرامگاه کوروش بزرگ در پاسارگاد، یکی از بحث‌برانگیزترین بناهای تاریخی ایران است. با وجود اینکه قرن‌هاست این بنا به عنوان مقبره کوروش شناخته می‌شود، شک‌ها و تئوری‌های متعددی درباره هویت واقعی آن وجود دارد. در این مطلب، به بررسی شواهد تاریخی، نظریه‌های مخالف و جدیدترین تحقیقات باستان‌شناسی درباره این بنای مرموز می‌پردازیم.

۱. توصیف آرامگاه: بنایی ساده اما پرابهت

• موقعیت: دشت مرودشت، مجموعه پاسارگاد (استان فارس)

• ویژگی‌های معماری:

  • ساختار ۶ پلکانی با ارتفاع حدود ۱۱ متر

  • اتاقک کوچک بالایی با درگاهی کم‌ارتفاع

  • سقف شیب‌دار سنگی

  • عدم استفاده از ملات در ساختار

• سنگ‌نوشته‌ها: هیچ کتیبه‌ای به نام کوروش روی بنا وجود ندارد!

۲. شواهد تاریخی: چه کسی گفت این مقبره کوروش است؟

در فرهنگ دفینه‌یابی و گنج‌یابی، اعداد اغلب به عنوان نمادها یا نشانه‌هایی رمزی استفاده می‌شوند که ممکن است به جهت، فاصله، عمق یا حتی مفهوم خاصی اشاره داشته باشند. عدد ۵ نیز مانند دیگر اعداد، بسته به زمینه تاریخی، فرهنگ منطقه و نشانه‌های همراه، می‌تواند معانی متفاوتی داشته باشد. در ادامه به برخی از تفاسیر رایج و احتمالات مرتبط با عدد ۵ در دفینه‌یابی اشاره می‌کنیم:

۱. نمادگرایی عدد ۵ در فرهنگ‌های مختلف

• عناصر پنجگانه:
  در فلسفه چینی و برخی فرهنگ‌ها، عدد ۵ نماد پنج عنصر (آب، آتش، خاک، فلز، چوب) است و ممکن است به مکانی مرتبط با تعادل طبیعی اشاره کند.

• پنج جهت:
  در برخی اساطیر، عدد ۵ نشانگر پنج جهت (شمال، جنوب، شرق، غرب و مرکز) است و ممکن است به نقطه مرکزی یا تقاطع مسیرها دلالت داشته باشد.

در طول تاریخ، ایران (یا امپراتوری‌های ایرانی) در دوره‌های مختلف گستره‌های وسیعی از سرزمین‌ها را تحت کنترل داشته است. در اوج گستره‌ی امپراتوری‌های ایرانی، بسیاری از کشورهای مستقل کنونی بخشی از قلمرو ایران محسوب می‌شدند. در زیر به برخی از این کشورها اشاره می‌شود:

۱. دوره هخامنشیان (۵۵۰ تا ۳۳۰ پیش از میلاد)

امپراتوری هخامنشی بزرگ‌ترین امپراتوری جهان در زمان خود بود و بخش‌های وسیعی از خاورمیانه، آسیای مرکزی و حتی بخش‌هایی از اروپا و آفریقا را در بر می‌گرفت. کشورهای مستقل کنونی که در آن زمان جزو ایران بودند عبارتند از:

• ترکیه (بخش‌های غربی)

• عراق

• سوریه

• لبنان

• اردن

• فلسطین (اسرائیل و مناطق فلسطینی)

• مصر

در دفینه‌یابی، نمادها و نشانه‌ها می‌توانند راهنمایی‌هایی برای یافتن گنج یا دفینه‌های مدفون باشند. یکی از این نمادها که گاهی در گنج‌یابی و دفینه‌یابی مشاهده می‌شود، ترکیب مار (🐍) و پل (🌉) است. این ترکیب، در برخی از فرهنگ‌ها و باورهای قدیمی، نشانه‌هایی از مسیرهایی خاص، مکان‌های پنهان، یا جایی برای دفینه است.

مفهوم نماد مار در دفینه‌یابی

مار در دفینه‌یابی معمولاً به عنوان یک نشانه یا علامت مهم در نظر گرفته می‌شود. این نماد در بسیاری از فرهنگ‌ها و باورها می‌تواند معانی مختلفی داشته باشد. در این زمینه، مار معمولاً به دو صورت در دفینه‌یابی ظاهر می‌شود:

1. مار با سر و دم بلند: در برخی مناطق، نماد مار با سر و دم بلند به عنوان نشانه‌ای از دفینه‌های بسیار بزرگ یا گنج‌های با ارزش در نظر گرفته می‌شود. این نوع مار معمولاً در مسیرهایی خاص یا نزدیکی به مکان‌های پنهان دفینه‌ها قرار دارد.

دفینه‌یابی یا گنج‌یابی به جست‌وجو برای یافتن اشیای ارزشمند مدفون‌شده در زیر زمین اشاره دارد. در این زمینه، برخی نمادها و نشانه‌ها ممکن است به عنوان سرنخ‌هایی برای یافتن دفینه استفاده شوند. این نمادها اغلب در فرهنگ‌ها و مناطق مختلف متفاوت هستند و ممکن است معانی متفاوتی داشته باشند. در زیر فهرستی از برخی نمادهای رایج در دفینه‌یابی و معانی احتمالی آن‌ها آورده شده است:

1. علامت صلیب (✝)

• معنی: ممکن است نشان‌دهنده یک محل مقدس مانند کلیسا یا گورستان باشد. همچنین می‌تواند به معنای وجود دفینه در جهت خاصی (مثلاً شرق یا غرب) باشد.

2. علامت فلش (→)

• معنی: جهت فلش ممکن است مسیر یا جهت حرکت به سمت دفینه را نشان دهد. گاهی اوقات فاصله تا دفینه نیز با تعداد فلش‌ها یا اندازه آن‌ها مشخص می‌شود.

3. علامت دایره (○)

• معنی: ممکن است نشان‌دهنده یک چاه، غار یا محل مدفون‌شدن دفینه باشد. گاهی اوقات اندازه دایره نشان‌دهنده عمق دفینه است.

4. علامت مثلث (△)

حشرات یکی از مهم‌ترین و متنوع‌ترین گروه‌های جانداران در طبیعت هستند که به دلیل توانایی در تغییرات شکل و عملکرد در طول زندگی خود، به ویژه در فرایند دگردیسی، از ویژگی‌های منحصر به فرد برخوردارند. دگردیسی به فرآیندی گفته می‌شود که طی آن حشرات از یک فرم ابتدایی به یک فرم بالغ و بالغ‌شده تغییر می‌کنند. این فرایند معمولاً شامل چندین مرحله است که هر یک ویژگی‌های خاص خود را دارند.

یکی از مهم‌ترین مراحل دگردیسی در حشرات، مرحله «شفیرگی» است که پس از مرحله «لارو» (مرحله‌ای که حشرات در آن به عنوان یک لاروی کوچک و فعال به دنیا می‌آیند) رخ می‌دهد. در این مرحله، حشره به یک ساختار مخصوص به نام «شفیره» تبدیل می‌شود. در طول مرحله شفیرگی، حشره دیگر قادر به حرکت یا تغذیه نیست و فعالیت‌های معمول خود را متوقف می‌کند. این مرحله، زمانی است که حشره درون شفیره به نوعی تغییرات عمده درونی و ساختاری را تجربه می‌کند که منجر به شکل‌گیری شکل بالغ آن می‌شود.

قطب‌نما (compass) یک ابزار جهت‌یابی است که برای تعیین شمال جغرافیایی یا مغناطیسی استفاده می‌شود. این ابزار معمولاً از یک سوزن مغناطیسی ساخته می‌شود که به طور آزادانه روی یک محور می‌چرخد و همیشه به سمت قطب شمال مغناطیسی زمین اشاره می‌کند. قطب‌نماها به طور گسترده‌ای در ناوبری، کوهنوردی، جنگ، و حتی در علوم مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرند.

ساختار قطب‌نما:

قطب‌نما از چندین قسمت اصلی تشکیل شده است:

1. سوزن مغناطیسی: این سوزن یک قطعه فلزی مغناطیسی است که به طور آزادانه می‌چرخد. سوزن به طور خودکار به سمت قطب شمال مغناطیسی زمین قرار می‌گیرد.
2. صفحه مدرج: صفحه‌ای که روی آن مقیاس‌های درجه‌بندی وجود دارد. این صفحه برای خواندن جهت‌ها و اندازه‌گیری زاویه‌های مختلف استفاده می‌شود.

هزارپایان (Myriapoda) یکی از زیرشاخه‌های جذاب و متنوع گروه بندپایان هستند که عمدتاً در محیط‌های خاکی و مرطوب زندگی می‌کنند. این جانوران با بیش از ۱۳ هزار گونه شناخته شده، جزء یکی از بزرگ‌ترین گروه‌های بندپایان به شمار می‌آیند. هزارپایان دارای ویژگی‌های خاصی هستند که آن‌ها را از دیگر بندپایان متمایز می‌کند، از جمله ساختار بدن و نحوه حرکت.

ویژگی‌های ساختاری

هزارپایان دارای بدنی کشیده و تقسیم‌شده به قطعات متعدد هستند که هر قطعه به‌طور معمول یک یا دو جفت پای مفصلی دارد. تعداد قطعات و جفت‌های پا در گونه‌های مختلف هزارپایان متغیر است، ولی ویژگی اصلی این جانوران داشتن تعداد زیادی پا است که باعث می‌شود نام "هزارپا" به این گروه اختصاص یابد. تعداد دقیق پاهای هزارپایان در گونه‌های مختلف می‌تواند از چندین جفت تا بیش از ۲۰۰ جفت نیز برسد. این پاها به آن‌ها کمک می‌کنند تا در زیر خاک یا در بین برگ‌ها و گیاهان حرکت کنند.

بحث در مورد وجود جن‌ها و ارتباط آن‌ها با دفینه‌ها یکی از مسائلی است که بیشتر در باورهای عامیانه و فرهنگ‌های مختلف یافت می‌شود. در بسیاری از داستان‌ها، افسانه‌ها و اساطیر، گفته شده که برخی دفینه‌ها توسط جن‌ها یا موجودات غیرمرئی محافظت می‌شوند. این باورها اغلب از گذشته‌های دور در جوامع مختلف وجود داشته و به‌ویژه در مناطقی که سنت‌های باستانی و مذهبی قوی دارند، معمولاً شایع‌تر است.

با این حال، از نظر علمی و منطقی، هیچ مدرک قطعی برای اثبات این که دفینه‌ها توسط جن‌ها یا موجودات غیرطبیعی محافظت می‌شوند وجود ندارد. در حقیقت، بسیاری از افرادی که به جستجوی دفینه‌ها پرداخته‌اند، بر این باورند که خطرات مختلفی مانند تله‌های فیزیکی (مانند گودال‌های عمیق، سنگ‌های سقوط‌کننده و غیره) و شرایط محیطی مانند آفات، بیماری‌ها یا حتی برخورد با دیگر انسان‌ها، بیشتر از خطرات ناشی از موجودات غیرطبیعی است.

تله‌ها در گنجیابی و دفینه یابی یکی از مهم‌ترین و خطرناک‌ترین موانع هستند که کاوشگران باید با آنها آشنا باشند. این تله‌ها به طور عمده برای محافظت از گنج‌های پنهان یا دفینه‌ها در گذشته طراحی می‌شدند و از این رو هر یک از آنها ویژگی‌ها و مکانیزم‌های خاص خود را دارند. در این مطلب، به بررسی انواع تله‌ها و نحوه عملکرد آنها خواهیم پرداخت.

تله چیست؟

تله‌ها به ابزارهایی اطلاق می‌شود که به منظور گیر انداختن یا آسیب رساندن به فرد یا شیئی طراحی شده‌اند. این تله‌ها معمولاً در مکان‌های خاص و استراتژیک مانند دفینه‌های باستانی، گنج‌ها و محوطه‌های تاریخی قرار دارند و اغلب به وسیله مکانیزم‌های فیزیکی، شیمیایی یا حیوانی فعال می‌شوند. در جستجوی گنج و دفینه، شناسایی و آگاهی از این تله‌ها از اهمیت بالایی برخوردار است، چرا که عدم توجه به آنها می‌تواند باعث خطرات جدی یا حتی مرگ افراد شود.

انواع تله‌ها در گنجیابی و دفینه یابی