وقتی از آفتاب برایت تن آفرید
تکلیف روزهای مرا روشن آفرید
♣♪
برقی به چشم های تو داد و دلی به من
انگار زیر صاعقه ای خرمن آفرید
♣♪
من گل شدم کنار تو پرپر شدم ولی
ای غتچه در سرشت تو نشکفتن آفرید
♣♪
در سر هوای زلف تو را داشتم ولی
کوتاه تر ز دست منت دامن آفرید
♣♪
من ساحل و تو موج، ببین سرنوشت را
حتّی کنار آمدنت رفتن آفرید
جواد زهتاب
مگر چه ریخته ای در پیاله ی هوشم
که عقل و دین شده چون قصه ها فراموشم
✔
تو از مساحت پیراهنم بزرگ تری
ببین نیامده سر رفته ای از آغوشم
✔
چه ریختی سر شب در چراغ الکلی ام
که نیمه روشنم از دور و نیمه خاموشم
✔
همین خوش است همین حال خواب و بیداری
همین بس است که نوشیده ام ... نمی نوشم
✔
خدا کند نپرد مستی ام چو شیشه ی می
معاشران بفشارید پنبه در گوشم
✔
شبیه بار امانت که بار سنگینی است
سر تو بار گرانی است مانده بر دوشم ...
سعید بیابانکی
لبخند زدن معجزه ی لب رطبی هاست!
دنیا به خدا تشنه ی گیلاس لبی هاست!
❀ ✿ ❀
یک شاخه گل سرخ در آغوش گرفتن
این اوج تمنای قوطی ها حلبی هاست!
❀ ✿ ❀
تشبیه شما به غزل و ماه و ستاره
همسایه ببخشید اگر بی ادبی هاست!
❀ ✿ ❀
ناخن بجوی بغض کنی قهوه بنوشی
این عادت هر روزه ی آدم عصبی هاست!
❀ ✿ ❀
گفتی غزلت تازه شده! دست خودم نیست!
از لطف خرامیدن چادر عربی هاست!
❀ ✿ ❀
غزلی پست مدرن از شاعر معاصر: حامد عسکری
نقد این شعر
شیرینی لب های تو، در مزه ی گیلاس نیست.
عطر خمار انگیز تو، در بوته های یاس نیست.
✿ ❀
شاخه گل سرخ لبت، خون از دل ما می خورد
برقی که چشمت می زند، در سینه ی الماس نیست.
✿ ❀
فصل درو یعنی که تو، از این خیابان بگذری
زوری که دارد مژه ات، در بازوی هر داس نیست.
✿ ❀
اصلاً چه بهتر که خودت، قلب مرا غارت کنی
چون زندگی بی عشق تو، چیزی به جز افلاس نیست.
✿ ❀
بر گردن من خون هر کس را که می خواهی بریز
درد ریا داریم ما را درد حق الناس نیست.
✿ ❀
این شعر دعوت نامه ی مخصوصی از چشم تو است
جایی در آن کندو برای هر عسل نشناس نیست.
✿ ❀
اصلاً غزل هایم برای چه سروده می شوند؟
آن افتخاری که نصیب جز لب گیلاس نیست.
(شعر از بهرام بهرامی)
