گفت آرزو کن یاد آبادی نیفتاد.
یاد همان چیزی که افتادی نیفتاد.
*
غول چراغ آمد کلاغی آرزو کرد
طوطی به یاد حرف آزادی نیفتاد.
*
طوطی به تلقینی و تکرار دو تا حرف
هرگز عقب از عرصه ی شادی نیفتاد.
*
طوطی صفت تا هست ای قوی مهاجر
از رونق این بازار صیادی نیفتاد.
*
هرگز عقاب تیز بین قله ی عشق
در دام پر تزویر جلادی نیفتاد.
*
بر قله با حفظ غرورش لانه ای ساخت
چون لاشخور در فکر شیادی نیفتاد.
بهرام بهرامی
شب است و باغچه‌‌های تهی ز میخک من
و بـــوی خاطــــره‌‌ها در حیــــاط کوچک من
☆
حیاط خلوت من از سکوت سرشار است
کجاست نغمه غمگینت ای چکاوک من؟
☆
به سکّه سکّه اشکم تو را خریدارم
تویی بهــای پس‌اندازهای قلّک من
☆
بگیر دست مرا ای عـــروس دریایی
بیا به یاری دنیای بی عروسک من
☆
تورا به رشته‌ای از آرزو گـره زده‌اند
به پشت پنجره سینه مشبّک من
☆
کسی نیامده - حتّی کلاغ‌‌های سیاه –
به قصد غارت جالیــــز بی مترسک من
☆
کبوترانه بیـــا تخـــم آشتـــــی بگذار
میان گودی انگشت‌‌های کوچک من
☆
شب است و خواب عمیقی ربوده شهر مرا
کجــاست شیطنت کودکـــی و سوتک من؟
☆
بترس ازاین همه لولو که پشت پنجره اند
بخواب شعر قشنگم، بخواب کودک من...
سعید بیابانکی
تیغه ی داس کشاورزان اگرچه تیز نیست.
خشمشان هرجا که باشد بی گمان ناچیز نیست.
♣♣♣
زیر گوش باغبانی گفت مردی کشت کار
من که شک دارم به این پاییز، این پاییز نیست.
♣♣♣
خوب دقت کن میان حرف هایش گاه گاه
خوب می داند مترسک صاحب جالیز نیست.
♣♣♣
او فقط جادوگر بدجنس شهر قصه هاست
لوبیاهایش یقین دارم که سحرآمیز نیست.
♣♣♣
