ماه‌گرفتگی یا خسوف یکی از زیباترین پدیده‌های طبیعی است؛ زمانی که زمین میان خورشید و ماه قرار می‌گیرد و سایه‌ی سیاره‌ی ما بر سطح ماه می‌افتد. در این هنگام، ماه می‌تواند به رنگ سرخ یا نارنجی درآید و صحنه‌ای شگفت‌انگیز را در آسمان شب خلق کند. با این‌حال، در طول تاریخ، جوامع انسانی که دلیل علمی این رویداد را نمی‌دانستند، برای آن توضیح‌های افسانه‌ای و خرافی می‌تراشیدند. امروز نیز با وجود پیشرفت علم، ردپای این خرافات را در شبکه‌های اجتماعی مانند اینستاگرام می‌بینیم.
در ادامه، نگاهی جامع به خرافات ماه‌گرفتگی در فرهنگ‌های مختلف، باورهای مذهبی و شایعات مدرن می‌اندازیم.
۱. ریشه‌های تاریخی خرافات ماه‌گرفتگی
۱.۱. بلعیده شدن ماه توسط هیولاها
در بسیاری از تمدن‌های باستانی، وقتی ماه ناگهان تاریک یا سرخ می‌شد، مردم تصور می‌کردند موجودی فراطبیعی در حال بلعیدن ماه است.
چین باستان: مردم باور داشتند اژدهایی آسمانی ماه را می‌بلعد. برای نجات ماه، دیگ‌ها و طبل‌ها را می‌کوبیدند تا اژدها را بترسانند.
هند باستان: خرافه‌ای رایج بود که «راهـو»، دیوی سر بریده، در کمین ماه نشسته و گاه‌به‌گاه آن را می‌بلعد.
بین‌النهرین: ماه‌گرفتگی به‌عنوان حمله‌ی شیاطین به ماه تعبیر می‌شد.