محمّدعلی بهمنی (۲۷ فروردین ۱۳۲۱ – ۹ شهریور ۱۴۰۳) شاعر و غزل‌سرای ایرانی بود.
بهمنی به عنوان یکی از برترین غزل‌سرایان معاصر شناخته می‌شود و غزل معاصر بخشی از موفقیت خود را مدیون تلاش‌های او و حسین منزوی می‌داند. او همچنین در قالب‌های نیمایی و دیگر اشعار کلاسیک آثار زیادی دارد و یکی از چهره‌های برجسته در عرصه ترانه‌سرایی به شمار می‌آید. بسیاری از ترانه‌ها و اشعار او با صدای ناصر عبداللهی اجرا شده است.
زندگی
وی دربارهٔ تولد خود می‌گوید: «دو ماه به زمان تولد من باقی مانده بود که برادرم در دزفول بیمار شد. خانواده برای عیادت او به دزفول رفتند و من در قطار به دنیا آمدم. به همین دلیل در شناسنامه‌ام نوشته شد “متولد دزفول”، زیرا دایی‌ام در ثبت احوال آن منطقه کار می‌کرد و در همان زمان شناسنامه‌ام را تهیه کرد. البته من مدت زیادی در دزفول نبودم و تنها ۱۰ روز یا یک ماه آنجا سپری کردیم؛ در واقع تهرانی هستیم. پدرم اهل ده ونک و مادرم اهل اوین است. ما در اصل ساکن بندرعباس بودیم و دوران کودکی‌ام را به صورت پراکنده در تهران، بخش شمیرانات، شهر ری، کرج و… گذراندم، چرا که پدرم در راه‌آهن مشغول به کار بود و مأموریت‌های ایستگاهی داشت. از سال ۱۳۵۳ به بندرعباس نقل مکان کردم.»
او در چاپخانه با فریدون مشیری، که در آن زمان مسئول صفحه شعر و ادب هفت‌تار چنگ مجله روشنفکر بود، آشنا شد. نخستین شعر او در سال ۱۳۳۰، زمانی که تنها ۹ سال داشت، در مجله روشنفکر منتشر شد. از آن زمان، شعرهای او به‌طور پراکنده در بسیاری از نشریات کشور و مجموعه‌های مختلف شعر به چاپ رسیده است.
بهمنی از سال ۱۳۴۵ همکاری خود را با رادیو آغاز کرد و برنامه‌ای تحت عنوان صفحه شعر را با همکاری شبکه استانی خلیج فارس ارائه داد. در سال ۱۳۷۴، او همکاری خود را با هفته‌نامه ندای هرمزگان آغاز کرد و هر هفته صفحه‌ای به نام «تنفس در هوای شعر» را به مشتاقان خود تقدیم کرد.
او از سال ۱۳۵۳ به بندرعباس نقل مکان کرد و پس از پیروزی انقلاب به تهران رفت. سپس در سال ۱۳۶۳ دوباره به بندرعباس بازگشت و در آنجا ساکن شد. بهمنی همچنین مسئول چاپخانه دنیای چاپ بندرعباس و مدیر انتشارات چی‌چی‌کا (که در گویش بندرعباسی به معنی قصه است) در بندرعباس می‌باشد.