فریدون مشیری، یکی از شاعران برجسته و تأثیرگذار معاصر ایران، در تاریخ ۳۰ شهریور ۱۳۰۵ در تهران به دنیا آمد. او در خانواده‌ای فرهنگی و ادبی بزرگ شد؛ پدربزرگ پدری‌اش، میرزا محمود خان مشیر، در عصر قاجار مسئول امور مخابراتی غرب ایران بود و پدرش، ابراهیم مشیری افشار، در وزارت پست مشغول به کار بود. مادرش، خورشید، با لقب اعظم‌السلطنه، از خاندان اشراف قاجار بود و دایی‌اش، فضل‌الله بایگان، از پیشگامان تئاتر نوین ایران به شمار می‌رفت. این زمینه‌های فرهنگی و ادبی تأثیر عمیقی بر زندگی و آثار مشیری گذاشت.
تحصیلات و آغاز کار
فریدون مشیری سال‌های ابتدایی تحصیل خود را در تهران آغاز کرد، اما به دلیل مأموریت پدرش به مشهد رفت و بعد از چند سال دوباره به تهران بازگشت. او تحصیلات دبیرستان را در دارالفنون و دبیرستان ادیب گذراند. در دوران جوانی، با وقوع جنگ جهانی دوم و آشفتگی‌های سیاسی، مشیری به تحصیل ادامه داد و در سن ۱۸ سالگی به وزارت پست و تلگراف پیوست. این کار به مدت ۳۳ سال ادامه یافت و در کنار آن، او به فعالیت‌های مطبوعاتی نیز پرداخت.
فعالیت‌های ادبی
مشیری همزمان با کار اداری، به نویسندگی و خبرنگاری در روزنامه‌ها و مجلات روی آورد. او مسئول صفحه شعر و ادب مجله روشنفکر بود و بسیاری از شاعران معاصر در این صفحات به شهرت رسیدند. در سال ۱۳۳۲، مشیری به عنوان سردبیر مجله سپید و سیاه نیز فعالیت کرد و در سال ۱۳۵۰ به شرکت مخابرات ایران منتقل شد.
سرودن شعر
فریدون مشیری از سنین نوجوانی به سرودن شعر پرداخت و اولین مجموعه شعرش با نام «تشنه توفان» در ۲۸ سالگی منتشر شد. او به شعر قدیم ایران، به ویژه آثار سعدی و حافظ، توجه ویژه‌ای داشت و در کنار شاعران معاصر، به ترویج شعر نو پرداخت. معروف‌ترین شعر او، «کوچه»، یکی از زیباترین و عاشقانه‌ترین شعرهای نو زبان فارسی است.
موسیقی و عرفان
مشیری به موسیقی ایرانی نیز علاقه‌مند بود و در شورای موسیقی و شعر رادیو فعالیت داشت. او به خوبی به مایه‌های موسیقی ایرانی آشنا بود و در پیوند شعر با موسیقی نقش بسزایی ایفا کرد. همچنین، او به عرفان و تصوف ایرانی علاقه‌مند بود و مجموعه‌ای از ماجراهای منسوب به ابو سعید ابوالخیر را منتشر کرد.
زندگی شخصی و درگذشت
فریدون مشیری در سال ۱۳۳۳ با خانم اقبال اخوان ازدواج کرد و دو فرزند به نام‌های بابک و بهار داشت. او سال‌ها از بیماری رنج می‌برد و در بامداد روز جمعه ۳ آبان‌ماه ۱۳۷۹ در ۷۴ سالگی در تهران درگذشت. آرامگاه او در بهشت زهرا، قطعهٔ هنرمندان، واقع شده است.
فریدون مشیری با آثارش در ادبیات فارسی و فعالیت‌های فرهنگی‌اش، همواره در یادها باقی خواهد ماند و شعرهایش به عنوان نماد احساسات عمیق و زیبایی‌های زندگی انسانی شناخته می‌شوند.