بار سَنگین، ماه پنهان، اسب لاغَر نابَلَد
رَه خطا بودُ و علامت گُنگُ و رهبر نابَلَد
ما توکل کرده بودیم این ولی کافی نبود
نیل تَر بود و عصا خشکُ و پیَمبَر نابَلَد
مُشت هامان را گِره کردیم اما اِی دریغ
مُشتی از ما سُست پِیمان مُشتِ دیگر نابَلد!
گاه غافل سَر بریدیم از برادرهای خویش
دید اندک بودُ و شب تاریکُ و خَنجر نابَلَد
نامه ها بَستیم بر پاشان دریغ از یک جواب
بازُ و شاهین تیز چنگال کبوتر نابَلَد
کِشتی ما واژگون شُد تا نخستین موج دید
ناخدایِ ما دروغین بود و لَنگر نابَلَد