برخی از حیوانات از میدان مغناطیسی زمین برای جهت‌یابی و هدایت در مسیرهای مهاجرت یا به دنبال غذا استفاده می‌کنند. این پدیده به عنوان "جهت‌یابی مغناطیسی" شناخته می‌شود و در بسیاری از گونه‌ها، از پرندگان و ماهی‌ها تا لاک‌پشت‌ها و کرم‌ها مشاهده شده است.
برخی از مطالعات نشان داده‌اند که برخی از پرندگان مهاجر، به ویژه کبوترها و پرستوها، از میدان مغناطیسی زمین برای تعیین مسیرهای مهاجرت طولانی‌شان استفاده می‌کنند. این حساسیت به پالس‌های مغناطیسی زمین اغلب در قسمت‌های خاصی از مغز حیوانات وابسته است که به عنوان "سیستم جهت‌یابی مغناطیسی" شناخته می‌شود.
پژوهش‌ها نشان داده است که برخی از حیوانات می‌توانند از میدان مغناطیسی زمین برای یافتن مسیرهای مهاجرت، نظام غذایی یا جستجوی غذا، و حتی برای بازگشت به محل تولد خود استفاده کنند. این مهارت جهت‌یابی مغناطیسی در حیوانات ممکن است بستگی به نوع مغز و سازوکارهایی داشته باشد که به آنها اجازه می‌دهد تا از میدان مغناطیسی زمین بهره‌مند شوند.
به عنوان مثال، لاک‌پشت‌ها از میدان مغناطیسی زمین برای یافتن جهت مسیرهای مهاجرت یا جستجوی مناطق خاص برای تخم‌گذاری استفاده می‌کنند. همچنین، ماهی‌ها ممکن است از جهت‌یابی مغناطیسی برای مسیریابی در اعماق اقیانوس‌ها استفاده کنند.
اطلاعات دقیقتر درباره چگونگی تفسیر میدان مغناطیسی زمین و استفاده از آن توسط حیوانات هنوز موضوع پژوهش‌های فعالی است. با این حال، درک ما از این پدیده به سرعت در حال افزایش است و باز کردن رازهای جدیدی از زندگی حیوانات به ما کمک می‌کند.
در مجموع، استفاده از میدان مغناطیسی زمین برای جهت‌یابی یک پدیده بسیار جالب در عالم حیوانات است که هنوز جزئیات بسیاری از آن مورد مطالعه و تحقیق قرار دارد.