لبخند زدن معجزه ی لب رطبی هاست!
دنیا به خدا تشنه ی گیلاس لبی هاست!
❀ ✿ ❀
یک شاخه گل سرخ در آغوش گرفتن
این اوج تمنای قوطی ها حلبی هاست!
❀ ✿ ❀
تشبیه شما به غزل و ماه و ستاره
همسایه ببخشید اگر بی ادبی هاست!
❀ ✿ ❀
ناخن بجوی بغض کنی قهوه بنوشی
این عادت هر روزه ی آدم عصبی هاست!
❀ ✿ ❀
گفتی غزلت تازه شده! دست خودم نیست!
از لطف خرامیدن چادر عربی هاست!
❀ ✿ ❀
غزلی پست مدرن از شاعر معاصر: حامد عسکری
نقد این شعر
هر بار خواست چای بریزد نمانده ای!
رفتی و باز هم به سکوتش نشانده ای!
♣☃♣
تنها دلش خوش است به اینکه یکی دوبار
رفتی و باز هم به سکوتش نشانده ای!
♣☃♣
حالا صدای او به خودش هم نمی رسد
از بس که بغض توی گلویش چپانده ای!
♣☃♣
دیشب تمام شهر پر از جوجه فنچ بود
گفتند باز روسری ات را تکانده ای!
♣☃♣
خواهند مرد بعد تماشای رقص تو
مشتی نهنگ که لب ساحل کشانده ای!
♣☃♣
بدبخت من فلک زده من بدبیار من
امروز عصر چای ندارم تو مانده ای!
♣☃♣
غزلی عاشقانه و امروزی از شاعر معاصر: حامد عسکری
نبودی در دلم انگار طوفان شد، چه طوفانی!
دو پلکم زخمی از شلاق باران شد، چه بارانی!
☂☆☂
صدایت کردم و سیبی به کف با دامنی آبی
وزیدی بر لب ایوان و، ایوان شد چه ایوانی!
☂☆☂
نبودی بغض کردم... حرف ها را... خودخوری کردم
دلم ارگ است و ارگ از خشت... ویران شد، چه ویرانی!
☂☆☂
گوزنی پیر بر مهمان سرای خانه ی خانی
بر لطف سرپُری تک لول مهمان شد، چه مهمانی!
☂☆☂
یکی مثل من بدبخت در دام نگاه تو
یکی در تنگی آغوش زندان شد، چه زندانی!
☂☆☂
هلا ای پایتخت پیر، تای دسته دارت کو؟
بگیرد دست من را آه، "طهران" شد چه "تهرانی"!
☂☆☂
پس از یوسف تمام مصریان گفتند: عجب مصری
بماند گریه هم سوغات کنعان شد، چه کنعانی!
☂☆☂
من از "سهراب" بودن زخم خوردن قسمتم بوده
برو "گرد آفریدم" فصل پایان شد، چه پایانی!
☂☆☂
غزلی عاشقانه و اجتماعی از شاعر توانمند معاصر حامد عسکری
برای سوخته‌دل بستر و مزار یکی‌ست!
تمشک ترش لب و تُنگ زهرمار یکی‌ست!
✍✔✍
تفاوتی نکند اشک و بغض و هق‌هق ما
مسیر چشمه و سیلاب و آبشار یکی‌ست!
✍✔✍
هنوز گرده‌ی سهراب سرخ مثل عقیق
هنوز رسم پدرسوز روزگار یکی‌ست!
✍✔✍
هنوز طعنه به جان می‌خرد زلیخا و
هنوز بر در کنعان امیدوار یکی‌ست!
✍✔✍
هزار بار دلم سوخت در غمی مبهم
دلیل سوختنش هر هزار بار یکی‌ست!
✍✔✍
حرام باشد اگر بی وضو بغل گیرم
که قوس پیکره‌ی برنو و دوتار یکی‌ست!
✍✔✍
شبی ترنج به بر می‌کشد شبی حلاج
شکایت از که کنیم ای رفیق! دار یکی‌ست!
✍✔✍
دو مصرع‌اند، دو ابرو، شکسته نستعلیق
میان هر غزلی بیت شاهکار یکی‌ست!
✍✔✍
به دست آنکه نوازش شدیم تیغ افتاد
دلیل خون‌جگریِ من و انار یکی‌ست!
✍✔✍
به دشنه‌کاریِ قلبم برس! ادامه بده!
خدای هر دوی ما انتهای کار یکی‌ست!
✍✔✍
غزلی ناب و دلنشین از حامد عسکری
هرچه با تنهایی من آشنا تر می شوی!
دیرتر سر میزنی و بی وفا تر می شوی!
✔✗✔
هرچه از این روزهای آشنایی بگذرد
من پریشان تر، تو هم بی اعتناتر می شوی!
✔✗✔
من که خرد و خاکشیرم! این تویی که هر بهار
سبزتر می بالی و بالا بلاتر می شوی!
✔✗✔
مثل بیدی زلف ها را ریختی بر شانه ها
گاه وقتی در قفس باشی رهاتر می شوی!
✔✗✔
عشق قلیانی ست با طعم خوش نعنا دوسیب
می کشی آزاد باشی، مبتلاتر می شوی!
✔✗✔
یا سراغ من می آیی چتر و بارانی بیار
یا به دیدار من ابری نیا... تر می شوی!
✔✗✔
غزلی عاشقانه و ناب از شاعر نامدار معاصر: حامد عسکری
از درد ترک خورده و از زخم کبودیم!
کوهیم و تماشاگر رقصیدن رودیم!
✔✔✔
او می رود و هر قدمش لاله و نسرین
ما سنگ تر از قبل همانیم که بودیم!
✔✔✔
ما شهرتمان بسته به این است بسوزیم
با داغ عزیزیم که خاکستر عودیم!
✔✔✔
تن رعشه گرفتیم که با غیر نشسته ست
از غیرتمان بود، نوشتند حسودیم!
✔✔✔
جو گندمی از داغ غمش تار به تاریم
در حسرت پیراهن او پود به پودیم!
✔✔✔
پیگیر پریشانی ما دیر به دیر است
دلتنگ به یک خنده ی او زود به زودیم!
✔✔✔
بر سقف اگر رستن قندیل فراز است
ما نیز همانیم، فرازیم و فرودیم!
✔✔✔
یک روز میاید و بماند که چه دیر است
روزی که نفهمد که چه گفتیم و که بودیم!
✔✔✔
بعد از تو اگر هم کسی آمد به سراغم
آمد ببرد آنچه ز تو تازه سرودیم!
غزلی با مضمون فلسفی از غزل سرای خوب معاصر : حامد عسکری
به قفس سوخته گیریم که پر هم بدهند!
ببرند از وسط باغ گذر هم بدهند!
❖✔❖
حاصل این همه سال انس گرفتن به قفس
تلخ کامی ست اگر شهد و شکر هم بدهند!
❖✔❖
قصه ی غصه ی یعقوب همین بود که کاش
بادها عطر که دادند... خبر هم بدهند!
❖✔❖
ما که هی زخم زبان از کس و ناکس خوردیم
چه تفاوت که به ما زخم تبر هم بدهند!
❖✔❖
قوت ما لقمه ی نانی ست که خشک است و زمخت
بنویسید به ما خون جگر هم بدهند!
❖✔❖
دوست که دلخوشی ام بود فقط خنجر زد
دشمنان را بسپارید که مرهم بدهند!
❖✔❖
خسته ام مثل یتیمی که از او فرفره ای
بستانند و به او فحش پدر هم بدهند!
غزلی زیبا از شاعر نامدار معاصر حامد عسکری
شانه ات را دیر آوردی سرم را باد برد!
خشت خشت و آجر آجر، پیکرم را باد برد!
✔
من بلوطی پیر بودم پای یک کوه بلند
نیمم آتش سوخت، نیم دیگرم را باد برد!
✔
از غزل هایم فقط خاکستری مانده به جا
بیت های روشن و شعله ورم را باد برد!
✔
با همین نیمه، همین معمولی ساده بساز
دیر کردی نیمه ی عاشقترم را باد برد!
✔
بال کوبیدم قفس را بشکنم عمرم گذشت
وا نشد بدتر از آن بال و پرم را باد برد!
یکی از بهترین غزل های شاعر معاصر : حامد عسکری
با من برنو به دوش یاغی مشروطه خواه
عشق کاری کرده که تبریز می سوزد در آه
❉
بعدها تاریخ می گوید که چشمانت چه کرد؟
با من تنها تر از ستارخان بی سپاه
❉
موی من مانند یال اسب مغرورم سپید
روزگار من شبیه کتری چوپان سیاه
❉
هر کسی بعد از تو من را دید گفت از رعد و برق
کنده ی پیر بلوطی سوخت نه یک مشت کاه
❉
کاروانی رد نشد تا یوسفی پیدا شود
یک نفر باید زلیخا را بیاندازد به چاه
❉
آدمیزادست و عشق و دل به هر کاری زدن
آدم است و سیب خوردن، آدم است و اشتباه
❉
سوختم دیدم قدیمی ها چه زیبا گفته اند
"دانه ی فلفل سیاه و خال مهرویان سیاه"
غزلی زیبا و دلنشین از حامد عسکری
عشق بعضی وقتها از درد دوری بهتر است
بی قرارم کرده و گفته صبوری بهتر است
♥️
توی قرآن خوانده ام... یعقوب یادم داده است:
دلبرت وقتی کنارت نیست کوری بهتر است
♥️
نامه هایم چشمهایت را اذیت می کند
درد دل کردن برای تو حضوری بهتر است
♥️
چای دم کن... خسته ام از تلخی نسکافه ها
چای با عطر هل و گلهای قوری بهتر است
♥️
من سرم بر شانه ات ؟..... یا تو سرت بر شانه ام؟.....
فکر کن خانم اگر باشم چه جوری بهتر است ....؟
حامد عسکری
♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️♥️
سلام سوژه نابم برای عکاسی
ردیف منتخب شاعران وسواسی
♥️
سلام «هوبره»ی فرش های کرمانی
ظرافت قلیان های شاه عباسی
♥️
تجسم شب باران و مخمل نوری
تلاقی غزل و سنگ یشم الماسی
♥️
