وزغ به انگلیسی "toad" نامیده می‌شود. این جانور یکی از انواع دوزیست‌ها است که به خاطر ویژگی‌های خاصش شناخته می‌شود.
ویژگی‌ها
1. پوست: پوست وزغ معمولاً خشک و زبر است و اغلب به رنگ‌های قهوه‌ای یا خاکستری دیده می‌شود. پوست وزغ‌ها دارای برجستگی‌هایی به نام زوائد پوستی است که کمک به محافظت از آنها در برابر شکارچیان و شرایط محیطی می‌کند.
2. چشم‌ها: چشم‌های وزغ‌ها معمولاً بزرگ و برآمده هستند و در شب به خوبی می‌بینند. برخی از گونه‌ها نیز دارای زوائدی در اطراف چشم‌ها هستند.
3. پای‌ها: وزغ‌ها پاهای عقبی نسبتاً قوی و عضلانی دارند که برای جست‌وخیز بسیار مناسب است. پاهای جلویی آنها نسبت به پاهای عقبی کوتاه‌تر و ضعیف‌تر است.
چرخه زندگی
1. تخم‌گذاری: وزغ‌ها تخم‌های خود را در آب می‌گذارند. تخم‌ها معمولاً به صورت رشته‌ای و در آب‌های کم عمق یافت می‌شوند.
2. لارو (تادپول): تخم‌ها پس از مدتی به لاروهای آبزی که به نام "تادپول" شناخته می‌شوند، تبدیل می‌شوند. این لاروها شبیه قورباغه‌های کوچک هستند و از آبشش برای تنفس استفاده می‌کنند.
3. تبدیل به وزغ بزرگسال: تادپول‌ها در طول زمان به وزغ‌های بزرگسال تبدیل می‌شوند. این مرحله شامل رشد پاها، کاهش دم، و تغییرات دیگر در ساختار بدن است.
زیستگاه
وزغ‌ها در انواع زیستگاه‌ها از جمله جنگل‌ها، مراتع، و مناطق مرطوب زندگی می‌کنند. آنها معمولاً در شب فعال هستند و برای یافتن غذا و جفت‌گیری به بیرون می‌آیند.
رفتار و تغذیه
وزغ‌ها عمدتاً شب‌زی هستند و از حشرات، عنکبوت‌ها، و سایر موجودات کوچک تغذیه می‌کنند. آنها در هنگام شب به جست‌وجو برای غذا می‌پردازند و در طول روز معمولاً در پناهگاه‌هایی مانند زیر سنگ‌ها یا درون خاک می‌خوابند.
اهمیت اکولوژیکی
وزغ‌ها به دلیل کنترل جمعیت حشرات و موجودات کوچک دیگر نقش مهمی در اکوسیستم‌ها دارند. همچنین، آنها به عنوان شاخص‌هایی برای ارزیابی سلامت محیط زیست به شمار می‌روند.
تهدیدات و حفاظت
وزغ‌ها به دلیل از دست دادن زیستگاه، آلودگی‌ها، و بیماری‌ها (مانند بیماری‌های قارچی) در معرض تهدید هستند. حفاظت از محیط زیست و اقدامات حفاظتی می‌تواند به حفظ جمعیت وزغ‌ها کمک کند.