کتاب بهرام

سبک خراسانی که گاه به سبک ترکستانی نیز شهرت دارد، نخستین شیوهٔ شعری در زبان فارسی بود که در دوران سامانیان تا غزنویان و سلجوقیان رواج داشت. این سبک به طور عمده در خراسان و فرارود ظهور کرد و در واقع، اولین اشعار زبان فارسی نو در این سبک سروده شدند. تاریخ این سبک از اوایل سدهٔ چهارم هجری تا میانه‌های سدهٔ ششم هجری را در بر می‌گیرد و تحت تأثیر تحولات فرهنگی و سیاسی آن دوران قرار داشته است.

تقسیم بندی سبک خراسانی

سبک خراسانی را می‌توان به دو دورهٔ مختلف تقسیم کرد: دورهٔ سامانیان و دورهٔ غزنویان و سلجوقیان. در دورهٔ سامانیان، شعر از سادگی بیان و طبعی بی‌تکلف برخوردار بود. در این دوران، غلبهٔ واژگان فارسی بر عربی، توجه به توصیفات طبیعی و عواطف انسانی از ویژگی‌های برجسته شعر فارسی به شمار می‌رفت. در این دوره، شاعران بیشتر به موضوعات معتدل و دور از اغراق پرداخته و در اشعار خود از تغزلات عاشقانه، پند و اندرز، و حکمت با شیوه‌ای شاعرانه استفاده می‌کردند. قالب‌های رایج در این دوره شامل قصیده و مثنوی بود که هرکدام برای بیان موضوعات مختلفی همچون مدح، هجو و تغزل استفاده می‌شد.

اتمسفر، یا جو، لایه‌ای از گازها است که اطراف یک سیاره، مانند زمین، را احاطه کرده و تحت تأثیر گرانش سیاره در جای خود نگه داشته می‌شود. این لایه از گازها علاوه بر فراهم کردن شرایط زیست‌محیطی برای موجودات زنده، نقش‌های حیاتی دیگری مانند محافظت از سیاره در برابر تابش‌های مضر خورشید و تنظیم دمای سطح زمین را نیز ایفا می‌کند. جو زمین از پنج لایه اصلی تشکیل شده که هر کدام ویژگی‌های خاص خود را دارند. این لایه‌ها به ترتیب از نزدیک‌ترین لایه به سطح زمین عبارتند از: تروپوسفر، استراتوسفر، مزوسفر، ترموسفر و اگزوسفر.

اجزای جو زمین

جو زمین از ترکیب چندین گاز مختلف تشکیل شده است که مهم‌ترین آن‌ها عبارتند از:

1. نیتروژن (N₂): حدود ۷۸٪ از جو زمین را نیتروژن تشکیل می‌دهد. این گاز عمدتاً غیر فعال است و در فرآیندهای زیستی یا شیمیایی خیلی دخالت نمی‌کند.

مساحت کل زمین حدود 510.1 میلیون کیلومتر مربع است که از این مقدار:

1. مساحت خشکی‌ها: تقریباً 149.1 میلیون کیلومتر مربع (این بخش شامل قاره‌ها و جزایر است).
2. مساحت آب‌ها: حدود 361 میلیون کیلومتر مربع (این بخش شامل اقیانوس‌ها، دریاها و دریاچه‌ها است).

بنابراین، حدود 71 درصد از سطح زمین پوشیده از آب است و 29 درصد آن به خشکی اختصاص دارد.

برای محاسبه میزان خشکی به ازای هر انسان، باید مساحت خشکی‌ها را به تعداد جمعیت زمین تقسیم کنیم.

مساحت خشکی‌ها حدود 149.1 میلیون کیلومتر مربع است. جمعیت جهانی هم به طور تقریبی حدود 8 میلیارد نفر (8,000,000,000 نفر) است.

محاسبه به این صورت خواهد بود:

حیات بر روی سیاره زمین به مجموعه‌ای از عوامل و شرایط خاص بستگی دارد که وجود آن‌ها برای پایداری و تداوم زندگی ضروری هستند. این عوامل به طور کلی به دسته‌های مختلفی تقسیم می‌شوند که هر یک نقشی حیاتی در پشتیبانی از حیات دارند:

1. آب (H₂O)

• ضرورت: آب به عنوان یک حلال و محیطی برای واکنش‌های شیمیایی در سلول‌ها و بدن موجودات زنده عمل می‌کند. آب همچنین در تنظیم دمای بدن و انتقال مواد مغذی و ضایعات نقش دارد.
• ویژگی‌ها: زمین تنها سیاره‌ای است که به طور طبیعی آب مایع در سطح خود دارد. این ویژگی برای حیات ضروری است، زیرا زندگی بدون آب نمی‌تواند وجود داشته باشد.

2. جو زمین

استخراج ارز دیجیتال (یا ماینینگ) به زبان ساده یعنی فرآیند حل معادلات پیچیده ریاضی توسط کامپیوترها برای تأیید و ثبت تراکنش‌ها در شبکه ارز دیجیتال.

برای این که بهتر بفهمید، بیایید از یک مثال ساده استفاده کنیم:

تصور کنید شما در حال خرید چیزی با ارز دیجیتال هستید. وقتی شما یک تراکنش انجام می‌دهید، این تراکنش باید تأیید شود تا مطمئن شویم که همه چیز درست است و هیچ تقلبی در کار نیست. در شبکه‌های ارز دیجیتال مثل بیت‌کوین، این تأیید تراکنش‌ها توسط استخراج‌کنندگان انجام می‌شود.

چطور استخراج ارز دیجیتال انجام می‌شود؟

1. حل معادلات ریاضی: استخراج‌کنندگان برای تأیید تراکنش‌ها باید معادلات پیچیده‌ای را حل کنند. این معادلات نیاز به قدرت پردازشی زیادی دارند، به همین دلیل از دستگاه‌های خاص (که به آن‌ها "ماینر" یا "دستگاه‌های استخراج" می‌گویند) استفاده می‌کنند.

معادلاتی که در فرآیند استخراج ارز دیجیتال حل می‌شوند، معمولاً معادلات ریاضی پیچیده‌ای هستند که به نام مسائل هش (Hash problems) شناخته می‌شوند. این مسائل بخشی از سیستم امنیتی ارزهای دیجیتال مانند بیت‌کوین هستند و هدف آن‌ها تأمین امنیت شبکه و تأیید تراکنش‌ها می‌باشد. بیایید با جزئیات بیشتر توضیح دهیم.

1. هش و تابع هش

اول از همه، باید بفهمیم که منظور از "هش" چیست:

هش (Hash) یک تابع ریاضی است که ورودی‌ای از هر اندازه را می‌گیرد و آن را به یک خروجی با اندازه ثابت تبدیل می‌کند. به عبارت ساده، هش یک نوع "اثر انگشت" یا "کد شناسایی" برای داده‌هاست. به طور معمول، خروجی این تابع یک رشته از حروف و اعداد است.

برای مثال، تابع هش در بیت‌کوین از یک تابع به نام SHA-256 استفاده می‌کند. این تابع هر نوع داده‌ای را (مثل تراکنش‌ها، زمان و تاریخ، و غیره) می‌گیرد و آن را به یک هش 256 بیتی تبدیل می‌کند.

2. معادله‌های استخراج و Proof of Work (PoW)

ساخت یک ارز دیجیتال جدید یک فرآیند پیچیده است که نیاز به دانش فنی، برنامه‌نویسی و درک عمیق از مفاهیم بلاک‌چین و ارزهای دیجیتال دارد. با این حال، در صورتی که علاقه‌مند به ایجاد یک ارز دیجیتال جدید هستید، خوب است که از مراحل انجام این کار اطلاعات کافی به دست بیاورید.

مراحل ساخت یک ارز دیجیتال جدید

1. تعریف هدف و ویژگی‌های ارز دیجیتال

قبل از شروع به کدنویسی، باید هدف و ویژگی‌های ارز دیجیتال خود را مشخص کنید. این شامل موارد زیر می‌شود:

• هدف اصلی ارز: آیا می‌خواهید یک ارز عمومی مثل بیت‌کوین بسازید، یا یک ارز خاص برای پروژه خاصی (مانند توکن‌های ERC-20 در اتریوم)؟
• مدل اجماع: می‌خواهید از چه نوع مدل اجماعی استفاده کنید؟ (مثل Proof of Work (PoW) یا Proof of Stake (PoS)) که در آن استخراج‌کنندگان یا اعتبارسنج‌ها با استفاده از الگوریتم‌های خاص تراکنش‌ها را تأیید می‌کنند.

ارز دیجیتال (Cryptocurrency) به نوعی از پول الکترونیکی گفته می‌شود که به‌طور کامل به صورت دیجیتال یا مجازی وجود دارد و از فناوری رمزنگاری برای امنیت استفاده می‌کند. برخلاف ارزهای سنتی یا فیات (مثل دلار یا یورو)، ارزهای دیجیتال به‌طور متمرکز کنترل نمی‌شوند و اغلب از سیستم‌های غیرمتمرکز و شبکه‌های همتا به همتا (P2P) برای انجام تراکنش‌ها بهره می‌برند.

۱. ویژگی‌های اصلی ارزهای دیجیتال

1. غیرمتمرکز بودن: بسیاری از ارزهای دیجیتال از یک شبکه بلاک‌چین (Blockchain) استفاده می‌کنند که به‌صورت غیرمتمرکز عمل می‌کند. این یعنی هیچ نهاد مرکزی یا دولتی مانند بانک‌ها نمی‌توانند آن‌ها را کنترل کنند. بلاک‌چین یک دفترکل دیجیتال است که تمامی تراکنش‌ها را به‌صورت عمومی و غیرقابل تغییر ثبت می‌کند.

بلاکچین (به انگلیسی: Blockchain) یک تکنولوژی نوآورانه است که به طور ساده می‌توان آن را به‌عنوان یک دفترکل دیجیتال و غیرمتمرکز در نظر گرفت. این دفترکل برای ثبت اطلاعات به‌گونه‌ای امن و شفاف استفاده می‌شود، بدون اینکه نیاز به یک شخص یا نهاد مرکزی باشد تا داده‌ها را مدیریت کند. به‌عبارت دیگر، بلاکچین نوعی پایگاه‌داده است که اطلاعات در آن به‌صورت زنجیره‌ای و شفاف ذخیره می‌شود.

اجزای اصلی بلاکچین:

1. بلاک‌ها (Blocks): اطلاعات در بلاکچین در واحدهایی به نام "بلاک" ذخیره می‌شوند. هر بلاک شامل تعدادی تراکنش (یا اطلاعات) است. مثلاً در بلاکچین بیت‌کوین، هر بلاک شامل جزئیات مربوط به تراکنش‌های ارسال و دریافت بیت‌کوین است.

2. زنجیره (Chain): بلاک‌ها به‌صورت زنجیره‌ای به یکدیگر متصل هستند. یعنی هر بلاک حاوی ارجاعی به بلاک قبلی خود است. این پیوندها باعث می‌شود که اطلاعات ذخیره‌شده در بلاکچین تغییر ناپذیر و امن باقی بماند.