برای خرید و مطالعه ی چکیده ی این رمان به سایت کتاب دوست مراجعه نمایید.
برای دانلود رایگان پی دی اف این کتاب روی لیک زیر دانلود کنید.
دانلود رایگان pdf کتاب داستان گرگ گیاهخوار
برای مطالعه ی آنلاین کتاب گرگ گیاهخوار کلیک نمایید.
برای مطالعه ی شعرهای من
می توانید به وبلاگ دوم من bahrambahrami.ir
مراجعه کنید!
منتظر نظرات ارزشمند شما
هم در این وبلاگ و هم در وبلاگ شعرم هستم.
با تشکر
بهرام بهرامی
وقتی به گورخر نگاه می‌کنیم، اولین چیزی که توجه‌مان را جلب می‌کند، راه‌راه‌های سیاه و سفید روی بدن اوست. این الگوی عجیب و زیبا یکی از رازهای طبیعت است که دانشمندان سال‌ها درباره‌اش تحقیق کرده‌اند. آیا این راه‌راه‌ها فقط یک زیبایی ظاهری‌اند یا نقشی مهم در زندگی گورخر دارند؟
در گذشته مردم تصور می‌کردند:
راه‌راه‌ها برای استتار در علفزار هستند.
یا نشانه‌ای از زیبایی و قدرت در میان گورخرها به شمار می‌روند.
برخی قبایل آفریقایی حتی معتقد بودند راه‌راه‌ها نوعی جادوی محافظ در برابر شکارچیان است.
اما تحقیقات علمی نشان داده که راه‌راه‌ها چندین کارکرد واقعی و شگفت‌انگیز دارند.
وقتی نام لندن به گوش می‌رسد، تصویرهایی در ذهن زنده می‌شود: بیگ بن که در کنار رود تیمز می‌درخشد، چشم لندن که بر فراز شهر می‌چرخد، خیابان‌هایی پر از تاکسی‌های مشکی و اتوبوس‌های قرمز دوطبقه، و هوایی که همیشه اندکی مه‌آلود است. اما لندن فقط یک پایتخت سیاسی یا یک مقصد گردشگری نیست؛ این شهر داستانی است از تاریخ، فرهنگ، نوآوری و زندگی پرهیاهو.
لندن در جنوب شرقی انگلستان و بر کرانه‌ی رود تیمز قرار دارد. رودخانه‌ای که از گذشته تا امروز، شریان اصلی حیات شهر بوده است. این موقعیت جغرافیایی باعث شد لندن از زمان روم باستان یک بندر مهم تجاری و مرکز دادوستد باشد.
وقتی به یک باغ تاریخی یا میدان شهری قدم می‌گذاریم، یکی از چشم‌نوازترین صحنه‌ها، فواره است؛ آب‌هایی که با فشار از دل زمین یا حوض بیرون می‌زنند، بالا می‌روند و دوباره با صدایی آرامش‌بخش فرود می‌آیند. اما فواره فقط یک عنصر تزئینی نیست؛ پشت این جریان زیبا، داستانی از تاریخ، مهندسی، طبیعت و فرهنگ نهفته است.
فواره در ساده‌ترین تعریف، جریانی از آب است که با فشار به سمت بالا یا بیرون پرتاب می‌شود.
این فشار ممکن است طبیعی باشد (مثل چشمه‌های جوشان و آب‌فشان‌ها) یا مصنوعی (با کمک پمپ‌های مکانیکی).
فواره‌ها می‌توانند:
برای زیبایی ساخته شوند (تزئینی).
برای خنک کردن محیط به کار روند.
یا حتی نقشی کاربردی داشته باشند، مثل رساندن آب به نقاط مختلف یک باغ.
از دیرباز در فرهنگ‌ها و اسطوره‌های مختلف، سگ جایگاه ویژه‌ای داشته است؛ حیوانی که نه‌تنها دوست و همدم انسان‌ها بوده، بلکه به عنوان نماد وفاداری، صداقت و همراهی در ذهن بشر ماندگار شده است. اما چرا دقیقاً سگ این جایگاه را به دست آورده و نه حیوانی دیگر؟
حدود ۱۵ تا ۳۰ هزار سال پیش اجداد گرگ‌های امروزی به انسان‌های شکارگر نزدیک شدند. آن‌ها در کنار آتش و کمپ‌های انسان‌ها پرسه می‌زدند و از پس‌مانده‌ی شکار تغذیه می‌کردند. انسان‌ها متوجه شدند که این حیوانات می‌توانند در شکار کمک‌شان باشند، نگهبان اردوگاه شوند و خطرها را زودتر حس کنند.
کم‌کم رابطه‌ای دوطرفه شکل گرفت:
چطور موجودات زنده سرما را تحمل می‌کنند؟ (از خرس قطبی و پنگوئن تا میکروب‌های یخی)
وقتی ما انسان‌ها به زمستان و سرمای شدید فکر می‌کنیم، سریعاً سراغ بخاری و لباس گرم می‌رویم. اما موجوداتی در گوشه و کنار زمین هستند که نه بخاری دارند و نه پتو، و با این حال در سرمایی زندگی می‌کنند که برای ما کشنده است. این راز طبیعت است: بقای در سرما.
دمای پایین یعنی حرکت مولکول‌ها کندتر شود، واکنش‌های شیمیایی حیاتی کاهش یابد، آب درون سلول‌ها یخ بزند و بافت‌ها را پاره کند. به همین دلیل، زندگی در سرما نیازمند سازگاری‌های ویژه‌ای است. موجوداتی که توانسته‌اند در قطب شمال، قطب جنوب یا حتی کوه‌های مرتفع دوام بیاورند، شگفت‌انگیزترین ترفندهای زیستی را تکامل داده‌اند.
از تاریکی کیهانی تا چشم انسان
در ابتدای آفرینش کیهان — همان لحظه‌ای که ما آن را "انفجار بزرگ" (Big Bang) می‌نامیم — چیزی به‌نام رنگ وجود نداشت.
جهان پر از انرژی خالص، ذرات بنیادی و پرتوهای بدون گیرنده بود.
نه چشمی بود که ببیند، نه سطحی که نور را بازتاب دهد.
حتی نور قابل دیدن (محدوده‌ای که امروز به آن می‌گوییم طیف مرئی) تا زمانی بعد از پیدایش نخستین اتم‌ها معنا نداشت.
در آن دوران، جهان گرم، متراکم و یکنواخت بود — رنگ در جهانی که تنها نور فروسرخ و پرتوهای گاما داشت، بی‌معنا بود.
پس از چند صد هزار سال، با کاهش دمای کیهان، اتم‌ها شکل گرفتند، و برای اولین بار نور توانست آزادانه حرکت کند.
این را «عصر واپاشی» یا Recombination Epoch می‌نامند.
نورهای آزادشده در آن زمان، پایه‌های نخستین «رنگ» را بنا گذاشتند.
اما هنوز هیچ‌چیز نبود که این نور را بازتاب دهد یا جذب کند.
تا وقتی ماده‌های پیچیده‌تر مانند ستاره‌ها شکل نگرفتند، هنوز خبری از بازی رنگ‌ها نبود.
(Global Warming)
گرمایش جهانی به افزایش تدریجی دمای میانگین سطح زمین، اقیانوس‌ها و جو زمین در طی دهه‌ها و قرن‌های اخیر اطلاق می‌شود. این پدیده یکی از مهم‌ترین چالش‌های زیست‌محیطی و اجتماعی قرن بیست‌و‌یکم است و اثرات گسترده‌ای بر اکوسیستم‌ها، منابع آب، امنیت غذایی، سلامت انسان‌ها و اقتصاد جهانی دارد.
گرمایش جهانی نتیجه‌ی مستقیم افزایش گازهای گلخانه‌ای در جو است. گازهایی مانند دی‌اکسید کربن (CO₂)، متان (CH₄)، اکسید نیتروژن (N₂O) و بخار آب، پس از ورود به جو زمین، موجب می‌شوند گرمای خورشید پس از برخورد با سطح زمین نتواند به راحتی به فضا بازگردد. این گازها مانند یک پتوی ضخیم عمل می‌کنند که حرارت را درون جو نگه می‌دارد.
گازی سبک، ساده و بسیار قدرتمند در گرمایش زمین
متان (Methane) یکی از ساده‌ترین ترکیبات شیمیایی در طبیعت است، اما نقشی حیاتی و گاه نگران‌کننده در زیست‌کره ایفا می‌کند. این گاز هم منبع انرژی مهمی برای بشر است و هم یکی از قوی‌ترین گازهای گلخانه‌ای موجود در جو. در این مقاله، متان را از منظر شیمی، منابع، کاربردها، خطرات زیست‌محیطی و نقش آن در آینده‌ی زمین بررسی می‌کنیم.
متان (با فرمول شیمیایی CH₄) ساده‌ترین هیدروکربن و از خانواده آلکان‌هاست. هر مولکول آن از یک اتم کربن و چهار اتم هیدروژن تشکیل شده است. در شرایط استاندارد، متان گازی بی‌رنگ، بی‌بو و بسیار سبک‌تر از هواست. برای تشخیص نشت متان، معمولاً به آن بوی مصنوعی اضافه می‌شود.
پدیده‌ای حیاتی برای زندگی، اما تهدیدی بزرگ برای آینده زمین
گازهای گلخانه‌ای (Greenhouse Gases یا GHGs) دسته‌ای از گازهای موجود در جو زمین هستند که نقش کلیدی در تنظیم دمای کره زمین دارند. بدون حضور این گازها، زمین بسیار سرد و غیرقابل سکونت می‌شد، اما افزایش بی‌رویه‌ی غلظت آن‌ها به دلیل فعالیت‌های انسانی، منجر به پدیده‌ای به نام «گرمایش جهانی» و تغییرات اقلیمی خطرناک شده است. در این مقاله، به صورت علمی و جامع به معرفی گازهای گلخانه‌ای، ویژگی‌ها، منابع و اثرات آن‌ها می‌پردازیم.
گاز گلخانه‌ای به گازی گفته می‌شود که قابلیت جذب و بازتابش پرتوهای مادون قرمز (حرارتی) تابیده شده از سطح زمین را دارد. این گازها مانند شیشه‌های گلخانه عمل می‌کنند؛ اجازه می‌دهند نور خورشید وارد جو شود و زمین را گرم کند، اما مانع خروج کامل گرمای تابشی از زمین به فضا می‌شوند. این پدیده باعث حفظ دمای مناسب برای حیات بر روی کره زمین می‌شود و به همین دلیل به آن «اثر گلخانه‌ای طبیعی» می‌گویند.
چگونه هر یک از ما به گرمایش زمین کمک می‌کنیم؟
در جهانی که دمای آن سال‌به‌سال بالاتر می‌رود و یخ‌های قطبی با سرعتی بی‌سابقه در حال ذوب شدن هستند، پرسشی مهم و حیاتی ذهن دانشمندان، فعالان محیط‌زیست و مردم عادی را درگیر کرده است: ما چه نقشی در این بحران داریم؟
پاسخ این پرسش در یک مفهوم کلیدی نهفته است: ردپای کربنی (Carbon Footprint).
ردپای کربنی به مجموع گازهای گلخانه‌ای (به‌ویژه دی‌اکسیدکربن، متان و اکسید نیتروژن) گفته می‌شود که به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم توسط یک فرد، سازمان، محصول یا فعالیت در محیط زیست منتشر می‌شود. این گازها باعث گرمایش زمین و تغییرات اقلیمی می‌شوند.
ردپای کربنی معمولاً برحسب کیلوگرم یا تُن دی‌اکسیدکربن معادل (CO₂e) بیان می‌شود.
