ابوالحسن علی بن جولوغ سیستانی، معروف به فَرُّخی سیستانی، از شاعران برجسته پارسی‌گوی سده پنجم هجری است که در سبک خراسانی می‌سرود. فرخی سیستانی با تبحر در شعر و ادب فارسی، به عنوان یکی از بهترین قصیده‌سرایان تاریخ ادبیات ایران شناخته می‌شود. سروده‌های او عمدتاً در ستایش شاهان و ممدوحان بوده و بیشتر بر برانگیختن سلاطین به عدل و بخشش متمرکز است.
زندگی و تاثیرات هنری
فرخی سیستانی علاوه بر مهارت در شعر، در موسیقی نیز توانمند بود. این استعدادها سبب شدند که او بتواند به دربار ابوالمظفر شاه چغانیان و سپس به دربار سلطان محمود غزنوی راه یابد و در این دربارها به مقام و منزلت ویژه‌ای دست یابد.