کتاب بهرام

ملانین یک نوع پیگمنت طبیعی است که در بدن انسان و دیگر سازمان‌های زنده یافت می‌شود. این پیگمنت مسئول ایجاد رنگ پوست، موها، و چشم‌ها است. ملانین توسط سلول‌های خاصی به نام ملانوسیت‌ها تولید می‌شود که در لایه ماهیچه‌ای (epidermis) پوست واقع شده‌اند.

تولید ملانین در بدن در پاسخ به تابش‌های مختلف نوری است که بر آن می‌آید. این پیگمنت از اشعه‌های مضر مانند اشعه ماوراءبنفش محافظت می‌کند و به پوست حفاظت می‌بخشد. همچنین، مقدار ملانین تولید شده توسط ملانوسیت‌ها می‌تواند توسط عوامل مختلفی از جمله ژنتیک، تابش نوری، و هورمون‌ها تغییر کند که می‌تواند به تغییر رنگ پوست، موها، و چشم‌ها منجر شود.

از طریق تغییرات در میزان تولید ملانین، می‌توان مشکلات پوستی مختلفی مانند هیپرپیگمنتاسیون (تیرگی‌های پوستی) یا هیپوپیگمنتاسیون (کم‌رنگی‌های پوستی) را ایجاد کرد.

مطالب دیگر:

  مطالب خواندنی در مورد جوجه تیغی

  خواندنی های جزر و مد

اعضای قابل پیوند زنی در بدن انسان عبارت اند از :  

1. قلب: پیوند قلب از حیواناتی مانند خوک، گاو و شتر استفاده می‌شود.

 2. کلیه: پیوند کلیه می‌تواند از افرادی که در صورت فوت کلیه خود را اهدا کرده‌اند، به بدن انسان پیوند زده شود.

 3. کبد: پیوند کبد نیز می‌تواند از افرادی که در صورت فوت کبد خود را اهدا کرده‌اند، به بدن انسان پیوند زده شود.

 4. ریه: پیوند ریه می‌تواند از افرادی که در صورت فوت ریه خود را اهدا کرده‌اند، به بدن انسان پیوند زده شود.

چاکراها مفهومی است که در سیستم هندویی از فلسفه و طبقه‌بندی انرژی در بدن وجود دارد. چاکراها در باورهای هندو، یوگا و آیورودا به عنوان مراکز انرژی درونی شناخته شده‌اند. اصطلاح "چاکرا" در زبان سانسکریت به معنی "چرخش" یا "چرخاندن" است و به تابلوهای مربعی یا دایره‌ای اشاره دارد که نقاط این انرژی‌ها را نشان می‌دهد.

 

به طور کلی، چاکراها به عنوان مراکز تاب‌آوری و تجدید انرژی درونی شناخته می‌شوند که در امتداد ستون فقرات قرار دارند. هر چاکرا به یکی از رنگ‌های اصلی طیف نور مرتبط است و نقش خاصی در جریان انرژی در بدن دارد. اگر چاکرایی به طور کامل باز شود و انرژی در آن جریان داشته باشد، به اعتقاد برخی، سلامتی و تعادل روحی و جسمی افزایش می‌یابد.

 

نام برخی از چاکراها به ترتیب از پایین به بالا به شرح زیر است:

 

قورباغه چه بیماری هایی دارد؟ قورباغه‌ها ممکن است به برخی بیماری‌ها و اختلالات بهداشتی مبتلا شوند. برخی از شایع‌ترین بیماری‌های قورباغه‌ها عبارتند از: 1. کیتریدیوم: عفونت با باکتری کیتریدیوم که می‌تواند باعث اسهال، ترشحات مخاطی، لرزش و ضعف عمومی قورباغه شود. 2. کیتریدیوموز: عفونت قارچی که موجب تشکیل ضایعات رنگارنگ و غشاهای لخته در پوست قورباغه می‌شود. 3. رنگارنگی: بیماری ویروسی که باعث تغییر رنگ پوست قورباغه و ضعف عمومی آن می‌شود. 4. سالمونلا: عفونت با باکتری سالمونلا که می‌تواند باعث اسهال، ترشحات مخاطی، تب و ضعف عمومی قورباغه شود. 5. باتروکیتوز: عفونت با ویروس باتروکیتوز که موجب تشکیل ضایعات پوستی و تنفسی در قورباغه می‌شود.

خفاش‌ها به عنوان حیواناتی که از قابلیت پرواز برخوردار هستند، می‌توانند در فضای آزاد و روی صخره‌ها و درختان پرواز کنند و به دنبال شکار خود بگردند. اما خفاش‌ها نمی‌توانند راه بروند زیرا اندام پا و پنجه‌هایشان به منظور پرواز و شکار تکامل یافته‌اند و برای راه رفتن از پاهایشان استفاده نمی‌کنند.

خفاش‌ها برای حرکت در زمین، به دو پنجه‌ی کوچکی که در پایان بال‌هایشان قرار دارد، نیاز دارند. این پنجه‌ها بسیار کوچک و ضعیف بوده و توانایی حمل و جابجایی خفاش را در زمین به شدت محدود می‌کند. به علاوه، خفاش‌ها برای پرواز استخوان‌های بسیار سبکی دارند که برای رفتن در زمین کافی نیستند.

 

پیوند قلب خوک با انسان، به عنوان یک روش پیوند قلبی متقاطع، در حوزه پزشکی به کار گرفته شده است. این روش، به عنوان جایگزینی برای قلب بیمارانی که به علت بیماری قلبی جدی نیاز به پیوند قلب دارند، استفاده می‌شود. قلب خوک به دلیل شباهت ساختاری و فیزیولوژیکی به قلب انسان، به عنوان یک گزینه مناسب برای پیوند قلب در نظر گرفته می‌شود.

 در این روش، قلب خوک از بدن خوکی که تازه کشته شده است، جدا می‌شود و به بیمار انسانی که نیاز به پیوند قلب دارد، منتقل می‌شود. قلب خوک با استفاده از تکنیک‌های جراحی پیوند قلب، در محل قلب بیمار انسان قرار می‌گیرد و به سیستم عروقی و عصبی بیمار متصل می‌شود.

 

بدن انسان دارای یک شبکه پیچیده از رشته‌های عصبی است که به عنوان سیستم عصبی مرکزی و سیستم عصبی محیطی شناخته می‌شود. سیستم عصبی مرکزی شامل مغز و نخاع است که نقش مهمی در کنترل و هماهنگی وظایف مختلف بدن دارد. سیستم عصبی محیطی شامل رشته‌های عصبی اعصاب حسی و اعصاب حرکتی است. رشته‌های عصبی حسی اطلاعات حسی را از اعضای بدن به مغز منتقل می‌کنند، در حالی که رشته‌های عصبی حرکتی پیام‌های حرکتی را

از مغز به عضلات و سایر بافت‌ها منتقل می‌کنند. تعداد دقیق رشته‌های عصبی در بدن انسان به طور دقیق مشخص نیست، اما تخمین می‌رود که بدن انسان حدود ۸۶ میلیارد رشته عصبی دارد. این رشته‌های عصبی به صورت پیچیده و هماهنگ در سراسر بدن قرار دارند و نقش بسیار مهمی در کنترل عملکرد‌های مختلف بدن دارند.

مطالب دیگر:

  یخچال ها

  تمساح

  پست های جالب در مورد هوا

  هر آنچه که در مورد آب باید بدانید!

   در مورد عنکبوت

  همه چیز در مورد فضا