کتاب بهرام

ملانین (Melanin) یک رنگدانه‌ی طبیعی است که در سلول‌های خاصی به نام ملانوسیت تولید می‌شود. این سلول‌ها در لایه‌ی بیرونی پوست (اپیدرم)، مو و چشم‌ها وجود دارند. ملانین به عنوان یک فیلتر طبیعی عمل می‌کند و از پوست و دیگر بافت‌ها در برابر آسیب‌های ناشی از اشعه‌های ماوراء بنفش (UV) خورشید محافظت می‌کند.

انواع ملانین

ملانین در سه نوع اصلی وجود دارد که هر کدام ویژگی‌ها و عملکردهای خاص خود را دارند:

۱. یوملانین (Eumelanin)

• رنگ: یوملانین به دو شکل وجود دارد: سیاه و قهوه‌ای. این نوع ملانین مسئول رنگ‌های تیره‌تر پوست، مو و چشم‌هاست.

• عملکرد: یوملانین به عنوان یک محافظ قوی در برابر اشعه‌های UV عمل می‌کند و از DNA سلول‌ها در برابر آسیب‌های ناشی از نور خورشید محافظت می‌کند.

۲. فئوملانین (Pheomelanin)

پیوند اعضا (اندام‌ها و بافت‌ها) یکی از پیشرفت‌های شگفت‌انگیز پزشکی است که می‌تواند جان بسیاری از بیماران را نجات دهد یا کیفیت زندگی آن‌ها را بهبود بخشد. در حال حاضر، اعضا و بافت‌های متعددی قابلیت پیوند دارند که به دو دسته پیوند اعضای حیاتی و پیوند بافت‌ها تقسیم می‌شوند.

۱. اعضای اصلی قابل پیوند (زنده یا از اهداکننده فوت‌شده)

۲. بافت‌های قابل پیوند

چاکراها مفهومی است که در سیستم هندویی از فلسفه و طبقه‌بندی انرژی در بدن وجود دارد. چاکراها در باورهای هندو، یوگا و آیورودا به عنوان مراکز انرژی درونی شناخته شده‌اند. اصطلاح "چاکرا" در زبان سانسکریت به معنی "چرخش" یا "چرخاندن" است و به تابلوهای مربعی یا دایره‌ای اشاره دارد که نقاط این انرژی‌ها را نشان می‌دهد.

به طور کلی، چاکراها به عنوان مراکز تاب‌آوری و تجدید انرژی درونی شناخته می‌شوند که در امتداد ستون فقرات قرار دارند. هر چاکرا به یکی از رنگ‌های اصلی طیف نور مرتبط است و نقش خاصی در جریان انرژی در بدن دارد. اگر چاکرایی به طور کامل باز شود و انرژی در آن جریان داشته باشد، به اعتقاد برخی، سلامتی و تعادل روحی و جسمی افزایش می‌یابد.

نام برخی از چاکراها به ترتیب از پایین به بالا به شرح زیر است:

قورباغه چه بیماری هایی دارد؟ قورباغه‌ها ممکن است به برخی بیماری‌ها و اختلالات بهداشتی مبتلا شوند. برخی از شایع‌ترین بیماری‌های قورباغه‌ها عبارتند از: 1. کیتریدیوم: عفونت با باکتری کیتریدیوم که می‌تواند باعث اسهال، ترشحات مخاطی، لرزش و ضعف عمومی قورباغه شود. 2. کیتریدیوموز: عفونت قارچی که موجب تشکیل ضایعات رنگارنگ و غشاهای لخته در پوست قورباغه می‌شود. 3. رنگارنگی: بیماری ویروسی که باعث تغییر رنگ پوست قورباغه و ضعف عمومی آن می‌شود. 4. سالمونلا: عفونت با باکتری سالمونلا که می‌تواند باعث اسهال، ترشحات مخاطی، تب و ضعف عمومی قورباغه شود. 5. باتروکیتوز: عفونت با ویروس باتروکیتوز که موجب تشکیل ضایعات پوستی و تنفسی در قورباغه می‌شود.

خفاش‌ها به عنوان حیواناتی که از قابلیت پرواز برخوردار هستند، می‌توانند در فضای آزاد و روی صخره‌ها و درختان پرواز کنند و به دنبال شکار خود بگردند. اما خفاش‌ها نمی‌توانند راه بروند زیرا اندام پا و پنجه‌هایشان به منظور پرواز و شکار تکامل یافته‌اند و برای راه رفتن از پاهایشان استفاده نمی‌کنند.

خفاش‌ها حیواناتی منحصر به فرد هستند که به دلیل ویژگی‌های فیزیکی و تکاملی خاص خود، نمی‌توانند به راحتی مانند بسیاری از پستانداران دیگر راه بروند. در اینجا به دلایلی که باعث می‌شود خفاش‌ها نتوانند راه بروند، می‌پردازیم:

1. ساختار بدنی خفاش

ساختار بدنی خفاش‌ها به گونه‌ای است که برای پرواز بهینه شده است، نه برای راه رفتن. ویژگی‌های خاص بدن خفاش‌ها عبارتند از:

• دست‌های تغییر شکل یافته: دست‌های خفاش‌ها به شکلی بسیار تغییر یافته‌اند تا بال‌های بزرگ و کشیده‌ای را شکل دهند که برای پرواز ضروری هستند. استخوان‌های انگشتان خفاش‌ها بسیار طولانی و کشیده هستند و پوست بین آنها را به عنوان بال‌ها می‌سازد. این ساختار، آنها را قادر به راه رفتن بر روی زمین نمی‌سازد.

پیوند قلب خوک با انسان، به عنوان یک روش پیوند قلبی متقاطع، در حوزه پزشکی به کار گرفته شده است. این روش، به عنوان جایگزینی برای قلب بیمارانی که به علت بیماری قلبی جدی نیاز به پیوند قلب دارند، استفاده می‌شود. قلب خوک به دلیل شباهت ساختاری و فیزیولوژیکی به قلب انسان، به عنوان یک گزینه مناسب برای پیوند قلب در نظر گرفته می‌شود.

 در این روش، قلب خوک از بدن خوکی که تازه کشته شده است، جدا می‌شود و به بیمار انسانی که نیاز به پیوند قلب دارد، منتقل می‌شود. قلب خوک با استفاده از تکنیک‌های جراحی پیوند قلب، در محل قلب بیمار انسان قرار می‌گیرد و به سیستم عروقی و عصبی بیمار متصل می‌شود.

بدن انسان یکی از پیچیده‌ترین و پیشرفته‌ترین سیستم‌های زیستی است که در آن بیش از ۱۰۰ میلیارد سلول عصبی (نورون) در سیستم عصبی مرکزی و محیطی قرار دارند. این سلول‌ها از طریق رشته‌های عصبی به یکدیگر متصل می‌شوند و ارتباطات پیچیده‌ای را برای کنترل و هماهنگی عملکردهای مختلف بدن برقرار می‌کنند.

۱. سیستم عصبی انسان:

سیستم عصبی بدن انسان از دو بخش اصلی تشکیل شده است:

• سیستم عصبی مرکزی (CNS): شامل مغز و نخاع است.
• سیستم عصبی محیطی (PNS): شامل تمامی رشته‌های عصبی است که از مغز و نخاع خارج می‌شوند و به سایر قسمت‌های بدن متصل می‌شوند.

۱.۱. نورون‌ها و رشته‌های عصبی: