رباعیات خیام نیشابوری، شاعر و فیلسوف بزرگ ایرانی، در طول تاریخ به عنوان نماد تفکر عمیق و احساسات انسانی شناخته شده‌اند. او در اشعارش به موضوعات مختلفی از جمله عشق، زندگی، مرگ و ناپایداری دنیا پرداخته است. رباعی شمارهٔ ۱۷۸ خیام به خوبی بیانگر فلسفهٔ زندگی و لذت‌جویی از لحظات حاضر است. در این شعر، خیام به زیبایی و فرخندگی عشق اشاره می‌کند و دعوت به شادی و سرمستی در برابر گذر زمان و ناپایداری دنیا می‌کند. او با زبانی ساده و در عین حال عمیق، ما را به اندیشیدن در مورد ارزش لحظات زندگی و لذت بردن از آن‌ها ترغیب می‌کند.
متن شعر
هنگام صبوح ای صنم فرخ پی
برساز ترانه‌ای و پیش‌آور می
کافکند بخاک صد هزاران جم و کی
این آمدن تیرمه و رفتن دی