کتاب بهرام

دیوان حافظ: غزل شمارهٔ ۴۹۴
ای دل گر از آن چاه زنخدان به درآیی

هر جا که روی زود پشیمان به درآیی

✔♥️✔♥️✔
هش دار که گر وسوسه عقل کنی گوش

آدم صفت از روضه رضوان به درآیی

✔♥️✔♥️✔
شاید که به آبی فلکت دست نگیرد

گر تشنه لب از چشمه حیوان به درآیی

✔♥️✔♥️✔

حافظ : غزل شمارهٔ ۴۹۵
می خواه و گل افشان کن از دهر چه می‌جویی

این گفت سحرگه گل بلبل تو چه می‌گویی

✍✔✍
مسند به گلستان بر تا شاهد و ساقی را

لب گیری و رخ بوسی می نوشی و گل بویی

✍✔✍
شمشاد خرامان کن و آهنگ گلستان کن

تا سرو بیاموزد از قد تو دلجویی

✍✔✍