تفسیر رباعی شمارهٔ ۱۷۲ خیام
متن شعر:
در گوش دلم گفت فلک پنهانی
حکمی که قضا بود ز من میدانی
در گردش خویش اگر مرا دست بدی
خود را برهاندمی ز سرگردانی
تفسیر و تحلیل شعر:
این رباعی خیام به بررسی موضوعاتی چون سرنوشت، قضا و قدر، و ناپایداری و سرگردانی در کائنات می‌پردازد. در این شعر، خیام به نوعی به چرخش فلک (کائنات) و تأثیر آن بر زندگی انسان اشاره می‌کند. بیایید هر بیت را به تفصیل بررسی کنیم:
بیت اول:
در گوش دلم گفت فلک پنهانی
حکمی که قضا بود ز من میدانی