جلال‌الدین محمد بلخی، معروف به مولوی، مولانا و رومی، شاعر برجسته فارسی‌زبان ایرانی است که در ۶ ربیع‌الاول ۶۰۴ هجری قمری (۱۲۰۷ میلادی) به دنیا آمد و در ۵ جمادی‌الثانی ۶۷۲ هجری قمری (۱۲۷۳ میلادی) درگذشت. نام کامل او «محمد بن محمد بن حسین حسینی خطیبی بکری بلخی» بوده و در دوران حیات به القاب «جلال‌الدین»، «خداوندگار» و «مولانا خداوندگار» شناخته می‌شد. از سده‌های بعدی، به‌ویژه از سدهٔ نهم هجری، القاب «مولوی»، «مولانا»، «مولوی رومی» و «ملای رومی» برای او به کار رفته و برخی اشعارش نشان می‌دهد که او خود را با تخلص‌هایی چون «خاموش» و «خَموش» معرفی کرده است.
نفوذ مولوی فراتر از مرزهای ملی و قومیتی است. ایرانیان، افغان‌ها، تاجیک‌ها، ترکیه‌ای‌ها، یونانیان و دیگر مسلمانان آسیای میانه و جنوب شرق آسیا در طول هفت قرن اخیر به شدت تحت تأثیر میراث معنوی او قرار گرفته‌اند. اشعار مولوی به‌طور گسترده‌ای به زبان‌های مختلف دنیا ترجمه شده و در غرب، او به عنوان «محبوب‌ترین» و «پرفروش‌ترین» شاعر در ایالات متحده شناخته می‌شود.