هوش (intelligence) یک مفهوم پیچیده و چندبعدی است که به توانایی‌های ذهنی فرد در انجام کارهای مختلف اشاره دارد. این توانایی‌ها می‌توانند شامل موارد زیر باشند:
1. توانایی یادگیری و فهمیدن: هوش به فرد کمک می‌کند تا اطلاعات جدید را جذب و درک کند.
2. حل مسئله: توانایی تجزیه و تحلیل مشکلات و پیدا کردن راه‌حل‌های مناسب.
3. تفکر منطقی و انتقادی: توانایی انجام استدلال‌های منطقی و ارزیابی شواهد به صورت نقادانه.
4. خلاقیت: توانایی تولید ایده‌ها و راه‌حل‌های نوآورانه.
5. قدرت حافظه: توانایی ذخیره و بازیابی اطلاعات.
6. سازگاری با محیط: توانایی انطباق با شرایط و تغییرات محیطی.
7. درک روابط پیچیده: توانایی درک و تحلیل روابط میان مفاهیم و عناصر مختلف.
هوش می‌تواند به شکل‌های مختلفی مانند هوش ریاضی، هوش زبانی، هوش فضایی، هوش بدنی-جنبشی، هوش موسیقیایی، هوش بین فردی و هوش درون فردی خود را نشان دهد.
علاوه بر این، نظریه‌هایی وجود دارند که هوش را به انواع مختلفی تقسیم می‌کنند. به عنوان مثال، نظریه‌ی هوش‌های چندگانه (Multiple Intelligences) از هاوارد گاردنر، و نظریه‌ی هوش سه‌گانه (Triarchic Theory of Intelligence) از رابرت استرنبرگ.
در مجموع، هوش یک ویژگی چندجانبه است که شامل توانایی‌های شناختی، اجتماعی و عاطفی است و به فرد کمک می‌کند تا به طور مؤثر با دنیای پیرامون خود تعامل داشته باشد.
هوش به عنوان یک ویژگی فردی، شامل چندین بعد اساسی است که توانایی‌های مختلفی را در بر می‌گیرد. این توانایی‌ها شامل قابلیت یادگیری و فهمیدن، حل مسائل، تفکر منطقی و انتقادی، خلاقیت، حافظه، سازگاری با محیط، و درک روابط پیچیده می‌شوند. هر فرد بر اساس تجربیات، آموخته‌ها و استعدادهای شخصی خود، در این بعد‌ها می‌تواند تفاوت‌هایی داشته باشد. نظریات مختلفی نیز برای تبیین هوش وجود دارند، از جمله نظریه هوش‌های چندگانه که به تنوع ابعاد هوش اشاره دارد. هوش به طور کلی به فرد کمک می‌کند تا با محیط خود به بهترین شکل ممکن ارتباط برقرار کند و در زندگی شخصی و حرفه‌ای خود به عملکرد بهتری دست یابد.