کتاب بهرام

یک افسانه وجود دارد که در قرن 11 میلادی، یک چوپان به نام کالدی (در بعضی منابع اتیوپیایی)، برای اولین بار اثر بخشی این دانه محبوب را کشف کرد. او متوجه شد که زمانی که بزهای گله را به چراگاه می‌برد و آنها از یک گیاه خوراکی مشابه به قهوه‌ای تغذیه می‌کنند، بسیار پرانرژی می‌شوند و شب‌ها نمی‌خوابند.

این اتفاق را با یک راهب بزرگ در صومعه‌ی محله به اشتراک گذاشت که همچنین متوجه شد با نوشیدن قهوه، می‌تواند ساعات طولانی را بیدار بماند.

راهب بزرگ این کشف را با دیگر راهبان به اشتراک گذاشت و خاصیت انرژی‌زا این دانه به سرعت در میان عموم پخش شد. راهبان محلی آنها را خشک کردند و به سایر صومعه‌ها فرستادند. با گذشت زمان، دانه‌های خشک شده به خاورمیانه وارد شدند و در آنجا طرفداران زیادی پیدا کردند. برای اولین بار، کشاورزان در یمن شروع به کشت قهوه نمودند.

به احتمال زیاد برای اولین بار در ترکیه، این دانه‌ها رست شدند و به دانه‌هایی تبدیل شدند که امروزه به عنوان قهوه شناخته می‌شوند. پس از برداشت، دانه‌های خشک شده را خرد کرده و در آب جوشانده شدند، که نسخه‌ی اولیه‌ای از نوشیدنی است که امروزه به عنوان قهوه معروف است.