غزل شمارهٔ ۴۷۸ حافظ شیرازی:
نوش کن جام شراب یک منی
تا بدان بیخ غم از دل برکنی
✔
دل گشاده دار چون جام شراب
سر گرفته چند چون خم دنی
✔
چون ز جام بیخودی رطلی کشی
کم زنی از خویشتن لاف منی
✔
سنگسان شو در قدم نی همچو آب
جمله رنگ آمیزی و تردامنی
✔
دل به می دربند تا مردانه وار
گردن سالوس و تقوا بشکنی
✔
خیز و جهدی کن چو حافظ تا مگر
خویشتن در پای معشوق افکنی