سیمین خلیلی، معروف به سیمین بهبهانی (زاده ۲۸ تیر ۱۳۰۶ – درگذشته ۲۸ مرداد ۱۳۹۳)، معلم، نویسنده، شاعر و غزل‌سرای معاصر ایرانی و از اعضای کانون نویسندگان ایران بود. او در طول زندگی خود بیش از ۶۰۰ غزل سرود که در بیست کتاب منتشر شده‌اند. شعرهای سیمین بهبهانی به موضوعاتی چون عشق به میهن، زمین‌لرزه، انقلاب، جنگ، فقر، تن‌فروشی، آزادی بیان و حقوق برابر برای زنان پرداخته‌اند. به دلیل سرودن غزل‌های فارسی در وزن‌های بی‌سابقه، او به «نیمای غزل» معروف است. سیمین بهبهانی دو بار در سال‌های ۱۹۹۹ و ۲۰۰۲ نامزد دریافت جایزه نوبل ادبیات شد و همچنین چندین جایزه بین‌المللی را از آن خود کرد.
زندگی شخصی
سیمین خلیلی در ۲۸ تیر ۱۳۰۶ در تهران به دنیا آمد. او فرزند عباس خلیلی (شاعر، نویسنده و مدیر روزنامه اقدام) و فخرعظما ارغون بود. عموی پدرش، میرزا حسین میرزاخلیل، از رهبران مشروطه بود و پدربزرگش، علامه ملاعلی رازی خلیلی تهرانی، شناخته شده است. پدرش عباس خلیلی (۱۲۷۲ نجف - ۱۳۵۰ تهران) به دو زبان فارسی و عربی شعر می‌سرود و حدود ۱۱۰۰ بیت از ابیات شاهنامه فردوسی را به عربی ترجمه کرده بود. او همچنین رمان‌های متعددی را تألیف کرده که همگی به چاپ رسیده‌اند.
مادر سیمین بهبهانی، فخرعظما ارغون (۱۲۷۷–۱۳۴۵ ه.ش)، دختر مرتضی قلی ارغون (مکرم‌السلطان خلعتبری) و از نسل قمرخانم عظمت‌السلطنه (فرزند میرزا محمدخان امیرتومان و نبیرهٔ هدایت‌الله خان فومنی) بود. فخرعظما ارغون در مکتبخانه خصوصی به تحصیل فارسی، عربی، فقه و اصول پرداخت و با متون نظم و نثر آشنایی کامل داشت. او زبان فرانسوی را نیز تحت نظر یک مربی سوئیسی آموخت. فخرعظما از زنان پیشرو و شاعران موفق زمان خود به شمار می‌رفت و در جمعیت نسوان وطنخواه عضویت داشت. همچنین مدتی سردبیر روزنامه آیندهٔ ایران بود و به عنوان عضو کانون بانوان و حزب دموکرات فعالیت می‌کرد. او به عنوان معلم زبان فرانسه در آموزش و پرورش خدمت کرد. پدر و مادر سیمین که در سال ۱۳۰۳ ازدواج کرده بودند، در سال ۱۳۰۹ از یکدیگر جدا شدند و مادرش با عادل خلعتبری (مدیر روزنامه آیندهٔ ایران) ازدواج کرد و صاحب سه فرزند دیگر شد.
ازدواج
سیمین بهبهانی در سال ۱۳۲۵ با حسن بهبهانی ازدواج کرد و به نام خانوادگی همسرش شناخته شد. از این ازدواج، او دو پسر به نام‌های علی و حسین و یک دختر به نام امید دارد. ابوالحسن تهامی‌نژاد، دوبلور و صداپیشهٔ ایرانی، داماد اوست.
سیمین بهبهانی در سال ۱۳۴۹ از حسن بهبهانی جدا شد و در همان سال با منوچهر کوشیار، که در دوران دانشجویی با او آشنا شده بود، ازدواج کرد. کوشیار در تیرماه ۱۳۶۳ به علت عارضهٔ قلبی درگذشت.