شباهت جالبی بین آب و سیلیکون وجود دارد که می‌تواند توجه بسیاری را جلب کند. هر دو این مواد در هنگام تغییر حالت از مایع به جامد رفتار مشابهی دارند، که در مقایسه با اکثر مواد دیگر غیرعادی است. معمولاً زمانی که یک مایع به جامد تبدیل می‌شود، چگالی آن افزایش می‌یابد و حجم آن کاهش می‌کند. این امر به‌دلیل بسته‌بندی منظم‌تر مولکول‌ها در ساختار جامد است. اما در مورد آب و سیلیکون این روند برعکس است.
آب هنگامی که یخ می‌زند، مولکول‌های آن به‌گونه‌ای سازمان‌دهی می‌شوند که فواصل بیشتری بین مولکول‌ها ایجاد می‌شود و در نتیجه حجم آن افزایش می‌یابد و چگالی کاهش می‌یابد. به همین دلیل، یخ روی سطح آب شناور می‌ماند. این خاصیت آب، که به‌دلیل ساختار شیمیایی خاص مولکول‌های آن است، یک ویژگی منحصر به‌فرد در طبیعت محسوب می‌شود.
حال، سیلیکون نیز همین ویژگی را دارد. زمانی که سیلیکون از حالت مایع به حالت جامد تبدیل می‌شود، حجم آن افزایش می‌یابد و چگالی آن کاهش می‌یابد. این تغییرات به‌دلیل ویژگی‌های شیمیایی و ساختار اتمی سیلیکون است که مشابه رفتار آب در هنگام انجماد است.
این شباهت‌های عجیب می‌توانند تأثیرات مهمی در زمینه‌های مختلف علمی و مهندسی داشته باشند. به‌عنوان مثال، این ویژگی در طراحی مواد و ساختارهای مهندسی که نیاز به کنترل خواص دمایی دارند، می‌تواند کاربردهای ویژه‌ای داشته باشد. همچنین در دنیای طبیعی، این ویژگی می‌تواند در شرایط خاص محیطی و در تعاملات مواد با یکدیگر نقشی کلیدی ایفا کند.