رباعی شماره ی 175
گر دست دهد ز مغز گندم نانی!
وز می، دو منی! ز گوسفندی رانی!
با لاله رخی و گوشه ی بستانی
عیشی بود آن نه حد هر سلطانی!
رباعیات خیام