غزل شمارهٔ ۴۸۶
بلبل ز شاخ سرو به گلبانگ پهلوی
می‌خواند دوش درس مقامات معنوی
✔♥️✔
یعنی بیا که آتش موسی نمود گل
تا از درخت نکته توحید بشنوی
✔♥️✔
مرغان باغ قافیه سنجند و بذله گوی
تا خواجه می خورد به غزل‌های پهلوی
✔♥️✔
جمشید جز حکایت جام از جهان نبرد
زنهار دل مبند بر اسباب دنیوی
✔♥️✔
این قصه عجب شنو از بخت واژگون
ما را بکشت یار به انفاس عیسوی
✔♥️✔
خوش وقت بوریا و گدایی و خواب امن
کاین عیش نیست درخور اورنگ خسروی
✔♥️✔
چشمت به غمزه خانه مردم خراب کرد
مخموریت مباد که خوش مست می‌روی
✔♥️✔
دهقان سالخورده چه خوش گفت با پسر
کای نور چشم من بجز از کشته ندروی
✔♥️✔
ساقی مگر وظیفه حافظ زیاده داد
کاشفته گشت طره دستار مولوی