اولین بار لوله‌کشی گاز خانگی در انگلستان (بریتانیا) انجام شد. در اوایل قرن نوزدهم، در سال ۱۸۱۲ میلادی، اولین سیستم لوله‌کشی گاز برای روشنایی خیابان‌ها در شهر لندن راه‌اندازی شد. این گاز عمدتاً از زغال سنگ استخراج می‌شد و به عنوان منبع نور در خیابان‌ها و ساختمان‌ها مورد استفاده قرار می‌گرفت.
در دهه‌های بعدی، این فناوری توسعه یافت و به تدریج وارد خانه‌ها شد. به ویژه در اوایل قرن بیستم، گاز طبیعی به عنوان منبع انرژی برای گرمایش، پخت و پز و دیگر مصارف خانگی در بسیاری از کشورهای صنعتی مورد استفاده قرار گرفت.
پس از اولین استفاده از گاز برای روشنایی خیابان‌ها در لندن، سیستم‌های گازرسانی به تدریج توسعه یافتند و به خانه‌ها رسیدند. در دهه ۱۸۳۰، اولین شبکه‌های گاز خانگی در برخی از شهرهای انگلستان تأسیس شدند. گاز مورد استفاده معمولاً از زغال‌سنگ به دست می‌آمد و به طور عمده برای روشنایی خانه‌ها و خیابان‌ها استفاده می‌شد.
گاز طبیعی که در قرن ۲۰ به منابع انرژی خانگی اضافه شد، به‌تدریج جایگزین گاز حاصل از زغال‌سنگ شد. این تحول به گسترش استفاده از گاز در مصارف مختلف، از جمله پخت و پز، گرمایش و حتی استفاده‌های صنعتی کمک کرد. در ابتدا، لوله‌کشی گاز در بیشتر کشورهای صنعتی شروع به توسعه کرد و به تدریج به سایر نقاط جهان رسید.
یکی از مهم‌ترین تحولات در تاریخ لوله‌کشی گاز، ورود گاز طبیعی به شبکه‌های گازرسانی در اواسط قرن بیستم بود. این گاز، برخلاف گاز تولید شده از زغال‌سنگ، بسیار تمیزتر و کارآمدتر بود. بنابراین، بسیاری از کشورهای توسعه‌یافته شروع به استفاده گسترده از این منابع جدید کردند.
در سال‌های بعد، تکنولوژی لوله‌کشی گاز و سیستم‌های گازرسانی تکمیل‌تر و پیشرفته‌تر شدند، به‌گونه‌ای که گاز به یک منبع انرژی رایج و معمول در بیشتر خانه‌ها و صنایع تبدیل شد. کشورهایی مانند آلمان، ایالات متحده، فرانسه و بسیاری دیگر به سرعت این تکنولوژی را پذیرفتند و سیستم‌های گازرسانی در آن‌ها گسترش یافت.
امروزه، گاز طبیعی به عنوان یکی از منابع اصلی انرژی در بسیاری از کشورهای جهان برای مصارف خانگی، تجاری و صنعتی استفاده می‌شود. توسعه سیستم‌های لوله‌کشی گاز به عنوان یکی از مهم‌ترین پیشرفت‌های فناوری در قرن بیستم، تأثیرات عمیقی بر زندگی روزمره مردم و صنعت انرژی داشته است.