رنگ آبی؛ رنگ آرامش، ژرفا و بی‌کرانگی
آبی، رنگی است که هم چشم را آرام می‌کند و هم روح را به پرواز درمی‌آورد. رنگی که در آسمان و دریا، در سایه‌ی شب و در نگاه عاشق، حضور دارد. رنگی که در طبیعت فراوان است اما در ماده‌های طبیعی و رنگ‌دانه‌ها کمیاب. شاید همین تضاد باشد که آبی را چنین رازآلود، عمیق و محبوب کرده است.
آبی در طبیعت: رنگی که نیست اما دیده می‌شود
در فیزیک، آبی یکی از رنگ‌های اصلی نور است — با طول‌موجی در حدود ۴۵۰ تا ۴۹۵ نانومتر. اما شگفتی در این است که بسیاری از چیزهایی که ما «آبی» می‌بینیم، در واقع رنگدانه‌ی آبی ندارند.
آسمان آبی است چون نور خورشید هنگام عبور از جو زمین پراکنده می‌شود. نور آبی، به‌سبب طول موج کوتاه‌ترش، بیش از رنگ‌های دیگر پراکنده می‌شود و به همین دلیل چشمان ما آسمان را آبی می‌بیند.
دریا نیز آبی است نه به خاطر بازتاب آسمان، بلکه به دلیل جذب تدریجی نور قرمز و نارنجی در عمق آب.
