اجرام آسمانی (Celestial Bodies) به تمامی اشیاء و پدیده‌هایی اطلاق می‌شود که در فضا و خارج از جو زمین وجود دارند. این اجرام شامل ستارگان، سیارات، ماه‌ها، دنباله‌دارها، سیارک‌ها، کهکشان‌ها، سحابی‌ها و دیگر پدیده‌های فضایی می‌شود. در زیر فهرستی از انواع مختلف اجرام آسمانی آورده شده است:
اگر در نقطه‌ای دور از ما در یک سیاره دیگر حیات مشابه به حیات زمین وجود داشته باشد، این موضوع سوالات زیادی در زمینه‌های مختلف علمی و فلسفی به وجود می‌آورد. بیایید این فرض را بررسی کنیم و برخی از جوانب آن را تحلیل کنیم:
شیمی مشابه: اگر حیات در سیاره‌ای دیگر وجود داشته باشد و مشابه حیات زمین باشد، باید در آن سیاره هم ترکیبات شیمیایی مشابهی وجود داشته باشد. این بدین معنی است که ترکیب اصلی مولکول‌های زیستی مانند پروتئین‌ها، DNA یا RNA و دیگر ساختارهای شیمیایی پایه باید مشابه حیات زمین باشد.
وقتی اخبار فضایی می‌شنویم، اغلب با اعدادی مثل «۱۲۴ سال نوری» یا «۲.۵ میلیون سال نوری» روبرو می‌شویم. اما سال نوری دقیقاً چیست؟ چرا اخترشناسان به جای کیلومتر یا مایل از این واحد استفاده می‌کنند؟ این مطلب شما را به سفری شگفت‌انگیز در دنیای مقیاس‌های کیهانی می‌برد!
سال نوری (Light-year) یک واحد اندازه‌گیری فاصله است، نه زمان!
نور با سرعت ۳۰۰,۰۰۰ کیلومتر بر ثانیه (دقیقاً ۲۹۹,۷۹۲ کیلومتر بر ثانیه) حرکت می‌کند.
یک سال نوری برابر است با مسافتی که نور در یک سال تقویمی (۳۶۵.۲۵ روز) طی می‌کند.
محاسبه ریاضی:
۱ سال نوری = سرعت نور × زمان = ۹,۴۶۱ تریلیون کیلومتر
(یا حدود ۵.۸۸ تریلیون مایل)
شهاب‌سنگ مارکیسون (Murchison meteorite) که در ۲۸ سپتامبر ۱۹۶۹ در نزدیکی شهر مارچیسون، واقع در ایالت ویکتوریا در استرالیا سقوط کرد، یکی از شناخته‌شده‌ترین شهاب‌سنگ‌ها در تاریخ علم است. این شهاب‌سنگ به دلیل ترکیب خاص خود، که شامل مواد آلی پیچیده و اسیدهای آمینه است، توجه گسترده‌ای را در محافل علمی به خود جلب کرده است.
در حدود ساعت ۱۰:۵۸ به وقت محلی، یک شیء درخشان در آسمان دیده شد که در ابتدا به صورت یک دنباله‌دار روشن ظاهر شد و پس از چند لحظه به سه قطعه بزرگ تقسیم شد. این شیء به سرعت در آسمان ناپدید شد و پس از آن، در برخی مناطق لرزش‌هایی احساس شد. حدود ۳۰ ثانیه بعد از این حادثه، قطعات مختلف شهاب‌سنگ در نواحی گسترده‌ای از منطقه نزدیک به ۱۳ کیلومتر مربع پراکنده شدند.
نام و ریشه واژه:
سیاره ونوس (زهره)
سیاره ونوس، که به فارسی به نام "زهره" شناخته می‌شود، دومین سیاره از خورشید در منظومه شمسی است و به دلیل ویژگی‌های خاص خود، یکی از سیارات جذاب برای مطالعه در علم نجوم به شمار می‌آید.
نام و ریشه واژه:
ابعاد و اندازه‌ها:
سیاره مشتری، که به فارسی به نام "مشتری" شناخته می‌شود، بزرگ‌ترین سیاره در منظومه شمسی است. این سیاره گازی، به دلیل ویژگی‌های منحصر به فرد خود، مورد توجه بسیاری از دانشمندان و علاقه‌مندان به فضا است.
نام: سیاره مشتری در زبان انگلیسی "Jupiter" نامیده می‌شود که از نام خدای بزرگ رومیان باستان گرفته شده است. در فارسی به این سیاره "مشتری" گفته می‌شود که از واژه‌های فارسی به معنی "برترین" یا "بزرگ‌ترین" است.
جنسیت: مشتری از نوع سیارات گازی است و هیچ سطح جامدی ندارد. بیشتر ترکیبات آن از هیدروژن و هلیوم تشکیل شده‌اند.
🔴 مریخ چیست؟
از خدای جنگ تا خانه‌ای احتمالی برای آینده‌ی بشر
در آسمان شب، تنها چند نقطه‌ی نورانی هستند که با چشم غیرمسلح حرکتشان را می‌توان تشخیص داد. یکی از آن‌ها، با درخشش سرخ‌رنگ و کمی وهم‌آلود، هزاران سال است توجه بشر را به خود جلب کرده:
مریخ.
سیاره ای که نامش با اسطوره‌ها، خیال‌پردازی‌ها و اکنون با کاوش‌های علمی گره خورده است.
| ویژگی | مقدار / توضیح |
|---|---|
| فاصله متوسط از خورشید | ۲۲۷ میلیون کیلومتر |
| قطر سیاره | حدود ۶٬۷۹۰ کیلومتر (تقریباً نصف زمین) |
| طول روز (یک شبانه‌روز مریخی) | حدود ۲۴.۶ ساعت |
| طول سال مریخی | حدود ۶۸۷ روز زمینی |
| قمرها | دو قمر کوچک: فوبوس و دیموس |
| جو مریخ | نازک، شامل ۹۶٪ دی‌اکسیدکربن |
| دمای متوسط | حدود منفی ۶۰ درجه سانتی‌گراد |
| رنگ سیاره | سرخ (به‌دلیل وجود اکسید آهن – زنگ‌زدگی خاک) |
جهان قابل مشاهده: نگاهی به ساختار و ویژگی‌ها
جهان قابل مشاهده (Observable Universe) به آن بخشی از کیهان اطلاق می‌شود که برای ما قابل مشاهده است. این مفهوم به دلیل محدودیت‌های فیزیکی، به‌ویژه سرعت محدود نور، تعریف شده است. در این نوشتار، به بررسی ابعاد، ویژگی‌ها و اهمیت مطالعه این بخش از کیهان خواهیم پرداخت.
جهان قابل مشاهده به مجموعه اجرام آسمانی، کهکشان‌ها، ستارگان و سایر اشیاء کیهانی اطلاق می‌شود که نور آن‌ها به زمین رسیده و قادر به مشاهده آن‌ها هستیم. به عبارت دیگر، این بخش از کیهان شامل تمام نقاطی است که نور آن‌ها به ما رسیده است و می‌توانیم آن‌ها را با استفاده از تلسکوپ‌ها و ابزارهای علمی دیگر مشاهده کنیم.
جهان غیر قابل مشاهده به جنبه‌هایی از واقعیت اشاره دارد که فراتر از درک مستقیم حواس انسانی است. این جهان شامل ابعاد، نیروها، ذرات و پدیده‌هایی می‌شود که از طریق ابزارهای علمی و فناوری‌های پیشرفته قابل شناسایی و مطالعه هستند، اما از طریق چشم و سایر حواس طبیعی در دسترس نیستند. برای مثال، پدیده‌هایی همچون سیاه‌چاله‌ها، ذرات زیراتمی، یا انرژی تاریک، هرچند تاثیرات قابل توجهی در کیهان دارند، اما انسان قادر به مشاهده مستقیم آن‌ها نیست. این امر دنیای پیچیده‌ای را می‌سازد که برای درک آن به نظریه‌ها و مدل‌های علمی نیاز داریم و همچنان یکی از بزرگ‌ترین چالش‌های علوم پایه است.
کیهان، با وسعت بی‌پایان و پیچیدگی‌های بی‌شمارش، همیشه جلب توجه بشر بوده است. از زمان‌های دور، انسان‌ها در تلاش بودند تا به درک عمیق‌تری از این دنیای وسیع و اسرارآمیز دست یابند. اما واقعیت این است که بیشتر آنچه که در جهان وجود دارد، فراتر از قدرت مشاهده و درک ماست. ما تنها بخش کوچکی از کیهان را می‌شناسیم و حتی آنچه که می‌بینیم، تنها بخش کوچکی از حقیقت است. این مطلب به بررسی این ایده می‌پردازد که کیهان از آنچه که تصور می‌کنیم، پیچیده‌تر و اسرارآمیزتر است.
