کتاب بهرام

شتر (به انگلیسی: camel)، که در فارسی به آن اُشتُر نیز گفته می‌شود، جانوری نشخوارکننده از راستهٔ جفت‌سم‌سانان و متعلق به خانوادهٔ شتران است. این حیوان دارای توده چربی مشخصی به نام «کوهان» در پشت خود می‌باشد. شترها از زمان‌های قدیم اهلی شده و به عنوان دام برای تأمین غذا (شیر و گوشت) و منسوجات (الیاف و نمد از مو) مورد استفاده بشر قرار گرفته‌اند. آن‌ها به عنوان حیوانات کار و باربر شناخته می‌شوند و به‌ویژه برای زندگی در زیستگاه‌های بیابانی بسیار مناسب هستند. شترها وسیله‌ای حیاتی برای حمل و نقل مسافران و بار در این مناطق به شمار می‌آیند. در حال حاضر، تنها سه گونه از شترها باقی مانده است. شتر یک‌کوهانه ۹۴ درصد و شتر دوکوهانه ۶ درصد از جمعیت جهانی شترها را تشکیل می‌دهند. شتر دوکوهانه وحشی نیز یک گونهٔ جداگانه است که تعداد بسیار کمی از آن باقی مانده و به شدت در معرض خطر انقراض قرار دارد.

در پارک ملی کویر ایران، شترها در نزدیکی کاروانسرای دیر گچین زندگی می‌کنند. همچنین، گونه‌های دیگری از خانوادهٔ شتران که به نام «شترهای بر جدید» شناخته می‌شوند، شامل لاما، آلپاکا، گواناکو و شترچه هستند و در آمریکای جنوبی زندگی می‌کنند؛ این گونه‌ها فاقد کوهان هستند.

گفته می‌شود که در زبان عربی، ۱۶۰ واژه برای نامیدن شتر وجود دارد.

شتر (Camel) یک نوع حیوان پستاندار از خانوادهٔ شتریان (Camelidae) است که به دلیل ویژگی‌های خاص خود، به ویژه در مناطق بیابانی و خشک، شناخته شده است. این حیوانات به دو گونه اصلی تقسیم می‌شوند: شتر یک‌کوهانه (Dromedary) و شتر دوکوهانه (Bactrian).

1. ویژگی‌های فیزیکی (Physical Characteristics)

• جثه (Body Size): شترها معمولاً جثه‌ای بزرگ دارند و می‌توانند تا ۲ متر قد و وزنی بالغ بر ۶۰۰ کیلوگرم داشته باشند.
• کوهان (Hump): یکی از ویژگی‌های بارز شترها، کوهان آن‌ها است. شتر یک‌کوهانه تنها یک کوهان دارد، در حالی که شتر دوکوهانه دارای دو کوهان است. این کوهان‌ها ذخیره‌گاه چربی هستند که در زمان کمبود غذا و آب به عنوان منبع انرژی استفاده می‌شوند.
• پوشش (Fur): شترها دارای پوشش پشمی هستند که آن‌ها را در برابر دماهای شدید (گرما و سرما) محافظت می‌کند.

2. زیستگاه (Habitat)

شترها عمدتاً در مناطق بیابانی و نیمه‌بیابانی (Desert and Semi-desert Areas) زندگی می‌کنند. آن‌ها به خوبی با شرایط سخت این مناطق سازگار شده‌اند و می‌توانند بدون آب برای مدت طولانی زنده بمانند.

3. تغذیه (Diet)

اصطلاح "شتر گاو پلنگ" برای زرافه به دلیل نظارت بر الگوهای طرح و رنگ پوست آن استفاده می‌شود. الگوهای قرارگیری پوست زرافه شامل خطوط تیره و روشن در سراسر بدن است(مانند پوست پلنگ)  که به شکلی شبیه به الگوهای پوست پلنگ است.

چرا شتر کوهان دارد؟ در سیر تکامل، شتر به دلایل زیر دارای کوهان شده است:

1. ذخیره‌سازی چربی: شترها در مناطق خشک و بیابانی زندگی می‌کنند و اغلب دسترسی محدودی به غذا دارند. بنابراین، شترها نیاز دارند که چربی را به عنوان منبع انرژی ذخیره کنند. کوهان شکمی شتر به آنها این امکان را می‌دهد که چربی را ذخیره کنند و در زمان‌های کمبود غذا از آن استفاده کنند.

یک شتر در یک وهله می‌تواند حدوداً ۱۵-۲۰ لیتر آب بنوشد. شترها توانایی ذخیره آب در بدن خود را دارند و می‌توانند برای مدت طولانی بدون آب مصرف کنند. این ویژگی به آنها در زمان‌های کم آبی و آب‌های نامناسب در مناطق خشک کمک می‌کند. همچنین، شترها برخلاف بسیاری از حیوانات، از تعرق کمتری برخوردار هستند که به آنها امکان ذخیره آب بیشتری را می‌دهد.