کتاب بهرام

سنجاب دشتی یا سگ دشتی (تیره: Cynomys)، یکی از جوندگان بومی علفزارهای آمریکای شمالی است که شامل پنج گونه مختلف است: دم‌سیاه، دم‌سفید، گانیسون، یوتا و مکزیکی. این جانوران، با وجود نامشان، اصلاً به سگ‌ها مرتبط نیستند بلکه نوعی سنجاب زمینی هستند. سنجاب‌های دشتی از طعمه‌های گیاهی تغذیه می‌کنند و میوه‌ها، سبزیجات، و بخش‌های مختلف گیاهان از جمله ریشه، ساقه، برگ و حشرات را در می‌آورند. این جانورها دارای روابط اجتماعی محکمی هستند و مرتباً به یکدیگر حمله می‌کنند.

سنجاب دشتی تونل‌هایی در زیر زمین می‌سازد که مساحت آن‌ها به چندین متر مربع می‌رسد.

سنجاب‌ها اعضای خانواده‌ی جوندگان هستند و به طور کلی به عنوان حیواناتی کوچک و چابک شناخته می‌شوند. این حیوانات در زیستگاه‌های متنوعی از جنگل‌ها تا مناطق شهری یافت می‌شوند و معمولاً به خاطر دم پرپشت و حرکات سریعشان شهرت دارند.

ویژگی‌های سنجاب
1. جثه و ظاهر: سنجاب‌ها بدن‌هایی کوچک تا متوسط دارند و دم‌های بلند و پشمالوی آن‌ها به تعادل کمک می‌کند.
2. تغذیه: سنجاب‌ها عمدتاً از مغزها، دانه‌ها، میوه‌ها و گاهی حشرات تغذیه می‌کنند. برخی از گونه‌ها نیز عادت به جمع‌آوری و ذخیره‌سازی غذا برای زمستان دارند.
3. زیستگاه: سنجاب‌ها در انواع مختلفی از زیستگاه‌ها زندگی می‌کنند. برخی گونه‌ها مانند سنجاب‌های درختی در جنگل‌ها و باغ‌ها دیده می‌شوند، در حالی که سنجاب‌های خاکی بیشتر در مناطق باز و چمنزارها زندگی می‌کنند.
4. رفتار: سنجاب‌ها حیواناتی فعال و بازیگوش هستند. آن‌ها اغلب در حال دویدن، پریدن و بالا رفتن از درخت‌ها دیده می‌شوند.

گونه‌ها
سنجاب‌ها شامل چندین گونه مختلف هستند که به سه دسته اصلی تقسیم می‌شوند:
1. سنجاب‌های درختی (Tree squirrels): این سنجاب‌ها بیشتر وقت خود را در درختان می‌گذرانند و شامل گونه‌هایی مانند سنجاب قرمز و سنجاب خاکستری می‌شوند.
2. سنجاب‌های خاکی (Ground squirrels): این سنجاب‌ها بیشتر روی زمین زندگی می‌کنند و شامل گونه‌هایی مانند سگ‌ آبی و مارموت می‌شوند.
3. سنجاب‌های پرنده (Flying squirrels): این سنجاب‌ها توانایی پریدن خوردن بین درختان با استفاده از غشاء پوستی بین دست و پای خود را دارند.

نقش در اکوسیستم

متوسط   طول عمر سنجاب ها معمولاً بین 6 تا 10 سال است. اما برخی از انواع سنجاب ممکن است طول عمر بیشتری داشته باشند. برای مثال، سنجابان خاکستری معمولاً بین 8 تا 12 سال طول عمر دارند. سنجابان قرمز نیز می توانند تا 15 سال طول عمر داشته باشند. مانند سایر حیوانات، عواملی مانند شرایط زیستی، تغذیه، بیماری ها و تهدیدات طبیعی و انسانی می توانند بر طول عمر سنجابان تأثیر بگذارند. سنجابانی که در محیط های طبیعی و وحشی زندگی می کنند،

علاوه بر خرس ها، برخی از حیوانات دیگر نیز به خواب زمستانی می‌روند. این حالت خواب عمیق به عنوان هیبرنیشن (Hibernation) شناخته می‌شود و توسط برخی از حیوانات برای کاهش انرژی مصرفی و تطبیعات دیگر بدن در شرایط زمستانی استفاده می‌شود. برخی از حیواناتی که به خواب زمستانی می‌روند عبارتند از:

1. خرگوش‌های برفی: خرگوش‌های برفی نیز به خواب زمستانی می‌روند. در این حالت، ضربان قلب و تنفس آنها کاهش می‌یابد و دمای بدن آنها نیز پایین می‌آید.

2. موش‌های خرماخوار: برخی از گونه‌های موش‌های خرماخوار نیز به خواب زمستانی می‌روند. این حالت خواب در آنها به عنوان استیونیشن (Estivation) شناخته می‌شود.