کتاب بهرام

جغدها (Owls) به عنوان شکارچیان شب‌زی، در زنجیره غذایی نقش مهمی ایفا می‌کنند و به طور کلی در بالای زنجیره غذایی قرار دارند. با این حال، آن‌ها نیز ممکن است با تهدیداتی از سوی دیگر جانوران مواجه شوند. در زیر به بررسی دشمنان اصلی جغدها می‌پردازیم:

1. پرندگان بزرگ‌تر

برخی از پرندگان بزرگ‌تر، مانند عقاب‌ها (Eagles) و بازها (Hawks)، می‌توانند به عنوان دشمنان جغدها عمل کنند. این پرندگان به دلیل اندازه و قدرت خود، ممکن است جغدها را شکار کنند یا به قلمرو آن‌ها حمله کنند. به ویژه در فصل جفت‌گیری، جغدها ممکن است با این پرندگان برای قلمرو خود رقابت کنند.

دفع گلوله‌ای (Casting) یک فرآیند طبیعی در برخی از جانوران، به ویژه پرندگان شکارچی مانند جغدها (Owls) و برخی از پرندگان دیگر است. این فرآیند به دفع مواد غیرقابل هضم از سیستم گوارشی جانور اشاره دارد و به شکل گوله‌هایی از مو، استخوان و دیگر مواد زائد انجام می‌شود. در اینجا به بررسی جزئیات این فرآیند می‌پردازیم.

1. چگونگی فرآیند دفع گلوله‌ای

در جغدها و برخی دیگر از پرندگان، پس از اینکه طعمه (Prey) بلعیده می‌شود، مواد قابل هضم در معده تجزیه می‌شوند. اما قسمت‌های غیرقابل هضم، مانند استخوان‌ها و موها، در معده جمع می‌شوند. این مواد به طور طبیعی نمی‌توانند هضم شوند و به همین دلیل در معده باقی می‌مانند.

این مواد غیرقابل هضم در معده به شکل گوله‌هایی جمع‌آوری می‌شوند. این گوله‌ها معمولاً به اندازه‌ای بزرگ هستند که نمی‌توانند از طریق سیستم گوارشی به شکل عادی دفع شوند. بنابراین، جغدها این گوله‌ها را از طریق دهان خود خارج می‌کنند. این فرآیند معمولاً چند ساعت تا چند روز پس از بلع طعمه انجام می‌شود.

موضوع ”مدفوع جغد از دهان“ به نوعی به فرآیند خاصی اشاره دارد که در آن جغدها، به ویژه در مورد تغذیه و دفع مواد زائد، رفتارهای جالبی دارند. در اینجا به توضیح این موضوع می‌پردازیم.

1. تغذیه جغدها

جغدها پرندگانی شکارچی هستند که عمدتاً از جوندگان، پرندگان کوچک و حشرات تغذیه می‌کنند. آن‌ها معمولاً طعمه خود را به طور کامل می‌بلعند. این به این معناست که جغدها نمی‌توانند قسمت‌های غیرقابل هضم طعمه، مانند استخوان‌ها و خزها را هضم کنند.

2. دفع مواد زائد

جغدها به جای اینکه مدفوع خود را به صورت معمول دفع کنند، از یک فرآیند خاص به نام ”دفع گوله‌ای“ (Casting) استفاده می‌کنند. در این فرآیند، مواد غیرقابل هضم از طعمه به شکل گوله‌هایی از مو، استخوان و دیگر مواد زائد در معده جغد جمع می‌شوند. سپس این گوله‌ها از طریق دهان جغد خارج می‌شوند.

جغدها (Owls) به عنوان پرندگانی شب‌زی و شکارچیان ماهر، به خاطر صدای خاصی که تولید می‌کنند، شناخته شده‌اند. صدای ”هو هو“ که معمولاً به عنوان صدای جغد شناخته می‌شود، بخشی از رفتار ارتباطی این پرندگان است. در اینجا به بررسی دلایل و معانی این صدا می‌پردازیم.

1. تعیین قلمرو (Territoriality)

یکی از دلایل اصلی صدای ”هو هو“ در جغدها، تعیین قلمرو (Territory) است. جغدها با تولید این صدا به دیگر جغدها اعلام می‌کنند که در این منطقه حضور دارند و به نوعی مرزهای قلمرو خود را مشخص می‌کنند. این صدا به عنوان یک هشدار برای جغدهای دیگر عمل می‌کند تا از ورود به قلمرو جلوگیری کنند.

2. جذب جفت (Mate Attraction)

صدای ”هو هو“ همچنین می‌تواند به عنوان ابزاری برای جذب جفت (Mate) عمل کند. در فصل جفت‌گیری، جغدها با تولید این صدا به دنبال جذب توجه جفت‌های بالقوه هستند. این صدا می‌تواند نشان‌دهنده سلامت و قدرت جغد باشد و به این ترتیب، جغدها با این صدا در تلاشند تا جفت مناسبی پیدا کنند.

بیوگرافی حامد عسکری

حامد عسکری، متولد ۱۰ خرداد ۱۳۶۱ در بم، یکی از چهره‌های شناخته‌شده در عرصه شعر، ترانه‌سرایی و مجری‌گری است. او با تحصیلاتی در رشته حقوق قضایی از دانشگاه تهران شمال و همچنین تحصیلات حوزوی در پایه لمعتین، به عنوان یک شخصیت فرهنگی و هنری در جامعه شناخته می‌شود. پدر او معلم بود و از آنجا که خود نیز به شعر و ادبیات علاقه‌مند بود، این زمینه فرهنگی در خانواده‌اش تأثیر زیادی بر او گذاشت.

حامد عسکری شاعر غزل سرای معاصر، پس از پایان دوره سوم راهنمایی، به حوزه علمیه رفت و به تحصیل در این زمینه مشغول شد.

مرگ مولف: مفهوم و تأثیرات آن در ادبیات و نقد

تعریف مرگ مولف (Death of the Author)

مرگ مولف (Death of the Author) یک مفهوم نظری در ادبیات و نقد ادبی است که به ویژه در دهه‌های 1960 و 1970 توسط منتقدان و نظریه‌پردازان ادبی مطرح شد. این مفهوم به معنای جدا کردن اثر ادبی (Literary Work) از خالق آن (Author) است و بر این اساس، تأکید بر این است که معنای یک اثر تنها به واسطه نویسنده‌اش تعیین نمی‌شود، بلکه با توجه به تجربیات، زمینه‌ها و تفاسیر خوانندگان (Readers) شکل می‌گیرد. این نظریه به ویژه در آثار رولان بارت (Roland Barthes) و میشل فوکو (Michel Foucault) به وضوح بیان شده است.

1. زمینه تاریخی و فلسفی

مفهوم مرگ مولف به عنوان یک ایده، در زمینه‌های مختلفی از جمله فلسفه، زبان‌شناسی و نظریه‌های ادبی شکل گرفته است. با ظهور نظریه‌های ساختارگرایی (Structuralism) و پساساختارگرایی (Post-structuralism)، توجه به متن (Text) و نحوه تفسیر آن افزایش یافت. رولان بارت در مقاله‌ای با عنوان “مرگ مولف” (1967) بیان می‌کند که با مرگ نویسنده، متن به حیات خود ادامه می‌دهد و خواننده به عنوان یک عامل فعال در ایجاد معنا (Meaning) شناخته می‌شود. او معتقد است که نویسنده تنها یک منبع از معانی نیست، بلکه متن خود دارای زندگی و معانی متعددی است که به واسطه خوانندگان و زمینه‌های اجتماعی و فرهنگی شکل می‌گیرد.

هیدروژن: عنصر بنیادی و کاربردهای آن

تعریف هیدروژن

هیدروژن (Hydrogen) با نماد (H) ساده‌ترین و سبک‌ترین عنصر در جدول تناوبی است و با عدد اتمی 1 شناخته می‌شود. این عنصر در دما و فشار معمولی به صورت گاز بی‌رنگ، بی‌بو و غیرسمی وجود دارد. هیدروژن در گروه 1 (گروه آلکالی) قرار دارد و به عنوان یک عنصر غیرفلزی طبقه‌بندی می‌شود. هیدروژن به عنوان یک عنصر بنیادی، نقش مهمی در شیمی و فیزیک دارد و در بسیاری از ترکیبات شیمیایی و فرآیندهای طبیعی حضور دارد.

1. خصوصیات فیزیکی و شیمیایی هیدروژن

• خصوصیات فیزیکی:

  • حالت فیزیکی: هیدروژن در دما و فشار معمولی به صورت گاز است.
  • چگالی: هیدروژن دارای چگالی بسیار کم است و به همین دلیل به عنوان سبکترین گاز شناخته می‌شود.
  • نقطه ذوب و جوش: نقطه ذوب هیدروژن -259.16 درجه سانتی‌گراد و نقطه جوش آن -252.87 درجه سانتی‌گراد است.

ضرب‌المثل «می‌بینی ماسته! می‌خری دوغه!» به وضوح به تضاد بین ظاهر و واقعیت اشاره دارد و نشان می‌دهد که در برخی موارد، آنچه که به نظر می‌رسد ممکن است با حقیقت متفاوت باشد. در این ضرب‌المثل، ماست به عنوان نمادی از کیفیت و اصل یک چیز معرفی می‌شود، در حالی که دوغ به عنوان یک محصول فرعی و کمتر ارزشمند شناخته می‌شود. این عبارت به ما یادآوری می‌کند که گاهی اوقات افراد تحت تأثیر ظاهر یک چیز قرار می‌گیرند و به جای انتخاب گزینه‌ای که واقعاً با کیفیت و ارزش است، به سراغ گزینه‌ای می‌روند که شاید جذاب‌تر به نظر برسد، اما در حقیقت کیفیت کمتری دارد.

این ضرب‌المثل به ویژه در موقعیت‌های اجتماعی و اقتصادی کاربرد دارد، جایی که افراد ممکن است به دلیل تبلیغات، ظاهر جذاب یا وعده‌های فریبنده، انتخاب‌های نادرستی داشته باشند.

ضرب‌المثل «نونت را با آب بخور، منت آبدوغ نکش» به معنای این است که بهتر است انسان به طور مستقل و با عزت نفس زندگی کند و زیر بار منت دیگران نرود. این عبارت به ما یادآوری می‌کند که برای تأمین نیازهای خود، باید به توانایی‌ها و تلاش‌های خود تکیه کنیم و از وابستگی به دیگران پرهیز کنیم. در واقع، این ضرب‌المثل به نوعی تأکید بر اهمیت خودکفایی و حفظ کرامت انسانی دارد، به طوری که فرد باید بتواند نیازهای خود را بدون نیاز به کمک و حمایت دیگران برآورده کند.

ضرب‌المثل «هنوز دهنش بوی شیر می‌ده» به معنای این است که فرد مورد نظر هنوز در سن و سالی نیست که بتواند به طور مستقل و جدی در مورد مسائل مهم یا پیچیده تصمیم‌گیری کند. این ضرب‌المثل به طور خاص به جوانان یا کودکانی اشاره دارد که به دلیل سن کم، تجربه و دانش کافی برای مواجهه با چالش‌های بزرگ را ندارند. بوی شیر به عنوان نمادی از دوران نوزادی و وابستگی به والدین، نشان‌دهنده این است که فرد هنوز به بلوغ فکری و اجتماعی نرسیده است.

این ضرب‌المثل معمولاً در موقعیت‌هایی به کار می‌رود که کسی بخواهد به جوانی که به تازگی وارد عرصه‌ای شده یا در حال تلاش برای انجام کاری بزرگ است، یادآوری کند که هنوز نیاز به تجربه و زمان بیشتری دارد.