کتاب بهرام

موضوع ”مدفوع جغد از دهان“ به نوعی به فرآیند خاصی اشاره دارد که در آن جغدها، به ویژه در مورد تغذیه و دفع مواد زائد، رفتارهای جالبی دارند. در اینجا به توضیح این موضوع می‌پردازیم.

1. تغذیه جغدها

جغدها پرندگانی شکارچی هستند که عمدتاً از جوندگان، پرندگان کوچک و حشرات تغذیه می‌کنند. آن‌ها معمولاً طعمه خود را به طور کامل می‌بلعند. این به این معناست که جغدها نمی‌توانند قسمت‌های غیرقابل هضم طعمه، مانند استخوان‌ها و خزها را هضم کنند.

2. دفع مواد زائد

جغدها به جای اینکه مدفوع خود را به صورت معمول دفع کنند، از یک فرآیند خاص به نام ”دفع گوله‌ای“ (Casting) استفاده می‌کنند. در این فرآیند، مواد غیرقابل هضم از طعمه به شکل گوله‌هایی از مو، استخوان و دیگر مواد زائد در معده جغد جمع می‌شوند. سپس این گوله‌ها از طریق دهان جغد خارج می‌شوند.

جغدها (Owls) به عنوان پرندگانی شب‌زی و شکارچیان ماهر، به خاطر صدای خاصی که تولید می‌کنند، شناخته شده‌اند. صدای ”هو هو“ که معمولاً به عنوان صدای جغد شناخته می‌شود، بخشی از رفتار ارتباطی این پرندگان است. در اینجا به بررسی دلایل و معانی این صدا می‌پردازیم.

1. تعیین قلمرو (Territoriality)

یکی از دلایل اصلی صدای ”هو هو“ در جغدها، تعیین قلمرو (Territory) است. جغدها با تولید این صدا به دیگر جغدها اعلام می‌کنند که در این منطقه حضور دارند و به نوعی مرزهای قلمرو خود را مشخص می‌کنند. این صدا به عنوان یک هشدار برای جغدهای دیگر عمل می‌کند تا از ورود به قلمرو جلوگیری کنند.

2. جذب جفت (Mate Attraction)

صدای ”هو هو“ همچنین می‌تواند به عنوان ابزاری برای جذب جفت (Mate) عمل کند. در فصل جفت‌گیری، جغدها با تولید این صدا به دنبال جذب توجه جفت‌های بالقوه هستند. این صدا می‌تواند نشان‌دهنده سلامت و قدرت جغد باشد و به این ترتیب، جغدها با این صدا در تلاشند تا جفت مناسبی پیدا کنند.

بیوگرافی حامد عسکری

حامد عسکری، متولد ۱۰ خرداد ۱۳۶۱ در بم، یکی از چهره‌های شناخته‌شده در عرصه شعر، ترانه‌سرایی و مجری‌گری است. او با تحصیلاتی در رشته حقوق قضایی از دانشگاه تهران شمال و همچنین تحصیلات حوزوی در پایه لمعتین، به عنوان یک شخصیت فرهنگی و هنری در جامعه شناخته می‌شود. پدر او معلم بود و از آنجا که خود نیز به شعر و ادبیات علاقه‌مند بود، این زمینه فرهنگی در خانواده‌اش تأثیر زیادی بر او گذاشت.

حامد عسکری شاعر غزل سرای معاصر، پس از پایان دوره سوم راهنمایی، به حوزه علمیه رفت و به تحصیل در این زمینه مشغول شد.

مرگ مولف: مفهوم و تأثیرات آن در ادبیات و نقد

تعریف مرگ مولف (Death of the Author)

مرگ مولف (Death of the Author) یک مفهوم نظری در ادبیات و نقد ادبی است که به ویژه در دهه‌های 1960 و 1970 توسط منتقدان و نظریه‌پردازان ادبی مطرح شد. این مفهوم به معنای جدا کردن اثر ادبی (Literary Work) از خالق آن (Author) است و بر این اساس، تأکید بر این است که معنای یک اثر تنها به واسطه نویسنده‌اش تعیین نمی‌شود، بلکه با توجه به تجربیات، زمینه‌ها و تفاسیر خوانندگان (Readers) شکل می‌گیرد. این نظریه به ویژه در آثار رولان بارت (Roland Barthes) و میشل فوکو (Michel Foucault) به وضوح بیان شده است.

1. زمینه تاریخی و فلسفی

مفهوم مرگ مولف به عنوان یک ایده، در زمینه‌های مختلفی از جمله فلسفه، زبان‌شناسی و نظریه‌های ادبی شکل گرفته است. با ظهور نظریه‌های ساختارگرایی (Structuralism) و پساساختارگرایی (Post-structuralism)، توجه به متن (Text) و نحوه تفسیر آن افزایش یافت. رولان بارت در مقاله‌ای با عنوان “مرگ مولف” (1967) بیان می‌کند که با مرگ نویسنده، متن به حیات خود ادامه می‌دهد و خواننده به عنوان یک عامل فعال در ایجاد معنا (Meaning) شناخته می‌شود. او معتقد است که نویسنده تنها یک منبع از معانی نیست، بلکه متن خود دارای زندگی و معانی متعددی است که به واسطه خوانندگان و زمینه‌های اجتماعی و فرهنگی شکل می‌گیرد.

هیدروژن: عنصر بنیادی و کاربردهای آن

تعریف هیدروژن

هیدروژن (Hydrogen) با نماد (H) ساده‌ترین و سبک‌ترین عنصر در جدول تناوبی است و با عدد اتمی 1 شناخته می‌شود. این عنصر در دما و فشار معمولی به صورت گاز بی‌رنگ، بی‌بو و غیرسمی وجود دارد. هیدروژن در گروه 1 (گروه آلکالی) قرار دارد و به عنوان یک عنصر غیرفلزی طبقه‌بندی می‌شود. هیدروژن به عنوان یک عنصر بنیادی، نقش مهمی در شیمی و فیزیک دارد و در بسیاری از ترکیبات شیمیایی و فرآیندهای طبیعی حضور دارد.

1. خصوصیات فیزیکی و شیمیایی هیدروژن

• خصوصیات فیزیکی:

  • حالت فیزیکی: هیدروژن در دما و فشار معمولی به صورت گاز است.
  • چگالی: هیدروژن دارای چگالی بسیار کم است و به همین دلیل به عنوان سبکترین گاز شناخته می‌شود.
  • نقطه ذوب و جوش: نقطه ذوب هیدروژن -259.16 درجه سانتی‌گراد و نقطه جوش آن -252.87 درجه سانتی‌گراد است.

ضرب‌المثل «می‌بینی ماسته! می‌خری دوغه!» به وضوح به تضاد بین ظاهر و واقعیت اشاره دارد و نشان می‌دهد که در برخی موارد، آنچه که به نظر می‌رسد ممکن است با حقیقت متفاوت باشد. در این ضرب‌المثل، ماست به عنوان نمادی از کیفیت و اصل یک چیز معرفی می‌شود، در حالی که دوغ به عنوان یک محصول فرعی و کمتر ارزشمند شناخته می‌شود. این عبارت به ما یادآوری می‌کند که گاهی اوقات افراد تحت تأثیر ظاهر یک چیز قرار می‌گیرند و به جای انتخاب گزینه‌ای که واقعاً با کیفیت و ارزش است، به سراغ گزینه‌ای می‌روند که شاید جذاب‌تر به نظر برسد، اما در حقیقت کیفیت کمتری دارد.

این ضرب‌المثل به ویژه در موقعیت‌های اجتماعی و اقتصادی کاربرد دارد، جایی که افراد ممکن است به دلیل تبلیغات، ظاهر جذاب یا وعده‌های فریبنده، انتخاب‌های نادرستی داشته باشند. به عبارت دیگر، این ضرب‌المثل به ما هشدار می‌دهد که باید با دقت بیشتری به جزئیات و واقعیت‌ها توجه کنیم و از قضاوت‌های سطحی پرهیز کنیم. در نهایت، این عبارت به ما یادآوری می‌کند که در زندگی، انتخاب‌های ما باید بر اساس واقعیت‌ها و کیفیت واقعی چیزها باشد و نه صرفاً بر اساس ظاهر آن‌ها.

ضرب‌المثل «نونت را با آب بخور، منت آبدوغ نکش» به معنای این است که بهتر است انسان به طور مستقل و با عزت نفس زندگی کند و زیر بار منت دیگران نرود. این عبارت به ما یادآوری می‌کند که برای تأمین نیازهای خود، باید به توانایی‌ها و تلاش‌های خود تکیه کنیم و از وابستگی به دیگران پرهیز کنیم. در واقع، این ضرب‌المثل به نوعی تأکید بر اهمیت خودکفایی و حفظ کرامت انسانی دارد، به طوری که فرد باید بتواند نیازهای خود را بدون نیاز به کمک و حمایت دیگران برآورده کند.

این ضرب‌المثل همچنین به ما می‌آموزد که در زندگی، نباید به خاطر وابستگی به دیگران، عزت نفس خود را زیر پا بگذاریم. زیر بار منت دیگران رفتن می‌تواند به کاهش اعتماد به نفس و احساس ناتوانی منجر شود. به همین دلیل، این ضرب‌المثل به عنوان یک توصیه اخلاقی و اجتماعی مطرح می‌شود که به افراد می‌گوید باید بر روی پاهای خود بایستند و با تلاش و کوشش خود به اهدافشان دست یابند، بدون اینکه به دیگران وابسته شوند و از آن‌ها توقع کمک داشته باشند.

ضرب‌المثل «هنوز دهنش بوی شیر می‌ده» به معنای این است که فرد مورد نظر هنوز در سن و سالی نیست که بتواند به طور مستقل و جدی در مورد مسائل مهم یا پیچیده تصمیم‌گیری کند. این ضرب‌المثل به طور خاص به جوانان یا کودکانی اشاره دارد که به دلیل سن کم، تجربه و دانش کافی برای مواجهه با چالش‌های بزرگ را ندارند. بوی شیر به عنوان نمادی از دوران نوزادی و وابستگی به والدین، نشان‌دهنده این است که فرد هنوز به بلوغ فکری و اجتماعی نرسیده است.

این ضرب‌المثل معمولاً در موقعیت‌هایی به کار می‌رود که کسی بخواهد به جوانی که به تازگی وارد عرصه‌ای شده یا در حال تلاش برای انجام کاری بزرگ است، یادآوری کند که هنوز نیاز به تجربه و زمان بیشتری دارد. به عبارت دیگر، این عبارت به نوعی به افراد یادآوری می‌کند که در زندگی، سن و تجربه به عنوان عوامل مهمی در تصمیم‌گیری و انجام کارهای بزرگ به حساب می‌آیند و نباید از جوانان انتظار داشته باشیم که به سرعت به بلوغ فکری و اجتماعی برسند.

فاضل نظری: شاعر و مدرس دانشگاه

فاضل نظری (زادهٔ ۱۰ شهریور ۱۳۵۸) یکی از شاعران برجسته و شناخته‌شده ایرانی است که به عنوان مدرس دانشگاه نیز فعالیت می‌کند. او به عنوان یکی از نویسندگان پرتیراژترین کتاب‌های شعر در دههٔ نود شناخته می‌شود و آثارش تأثیر زیادی بر ادبیات معاصر فارسی گذاشته است.

زندگی و تحصیلات

فاضل نظری در شهرستان خمین، واقع در جنوب استان مرکزی ایران متولد شد. او تحصیلات اولیه خود را در شهرهای خمین و خوانسار گذرانده و از همان دوران جوانی به شعر و ادبیات علاقه‌مند بوده است. تا کنون، شش مجموعه شعر از او به چاپ رسیده که شامل عناوینی همچون «گریه‌های امپراتور»، «اقلیت»، «آن‌ها»، «ضد»، «کتاب» و «اکنون» می‌شود. آثار او در بسته‌بندی‌های مجزا تحت عنوان «سه‌گانهٔ شعری فاضل نظری» و «پنج دفتر» نیز ارائه شده است.

ضرب‌المثل «از کاه کوه ساختن» یکی از ضرب‌المثل‌های معروف و پرکاربرد در زبان فارسی است که به معنای بزرگ کردن مسائل و مشکلات کوچک و بی‌اهمیت است. این ضرب‌المثل به طور خاص به رفتارهایی اشاره دارد که در آن افراد به دلایل مختلف، موضوعات ساده و کوچک را به مسائل بزرگ و پیچیده تبدیل می‌کنند.

تحلیل معنایی

1. کاه:

   • کاه به مواد خشک و بی‌اهمیت ناشی از برداشت غلات اشاره دارد. این ماده معمولاً به عنوان ضایعات در نظر گرفته می‌شود و ارزش اقتصادی و معنوی زیادی ندارد. بنابراین، کاه نمادی از مسائل کوچک و بی‌اهمیت است.

2. کوه:

   • کوه به عظمت، استحکام و بزرگی اشاره دارد. کوه‌ها به عنوان نمادهایی از قدرت و عظمت در طبیعت شناخته می‌شوند و معمولاً به مسائل بزرگ و جدی نسبت داده می‌شوند.