ققنوس چیست؟
افسانه‌ی پرنده‌ای که از خاکستر خود زاده می‌شود
از میان هزاران موجود افسانه‌ای که ذهن بشر در طول تاریخ آفریده، ققنوس جایگاه ویژه‌ای دارد. پرنده‌ای باشکوه، درخشان و جاودانه که هرچند می‌میرد، اما دوباره از خاکستر خود زنده می‌شود. افسانه‌ی ققنوس داستانی است از مرگ و تولد، فنا و بقا، شکست و امید — نمادی از چرخه‌ی بی‌پایان زندگی.
🌅 خاستگاه افسانه‌ی ققنوس
نخستین نشانه‌های این اسطوره به مصر باستان بازمی‌گردد. مصریان پرنده‌ای مقدس به نام بنو (Bennu) را می‌پرستیدند که با خورشید و خدای رع در ارتباط بود. بنو در کنار رود نیل زندگی می‌کرد و می‌گفتند هر بامداد با طلوع خورشید آواز می‌خواند. مصریان معتقد بودند که بنو، همان روح خورشید است که هر روز می‌میرد و دوباره زاده می‌شود — تصویری که بعداً به ققنوس یونانی تبدیل شد.
در یونان باستان، هِرودوت (تاریخ‌نگار قرن پنجم پیش از میلاد) از پرنده‌ای شگفت‌انگیز سخن گفت که هر پانصد سال یک‌بار در آتشی که خود می‌افروزد، می‌سوزد و دوباره از خاکسترش برخاسته و به زندگی بازمی‌گردد. یونانیان او را فونیکس (Phoenix) می‌نامیدند، واژه‌ای که در زبان‌های امروزی نیز باقی مانده است.