کلمه «لک لک» (به انگلیسی : stork) در زبان فارسی به صورت جدا نوشته می‌شود و این جدانویسی دلایل مختلفی دارد که جنبه‌های زبانی و فرهنگی را شامل می‌شود. در ادامه، به بررسی این دلایل پرداخته می‌شود.
۱. ریشه‌های زبانی
واژه «لک لک» ریشه در زبان‌های هند و اروپایی، به ویژه زبان سانسکریت دارد. در سانسکریت، واژه «لَغُو» (लघु) به معنای «کوچک» یا «باریک» است که به ویژگی ظاهری این پرنده اشاره دارد؛ بدنی کشیده و باریک. همچنین، واژه «لگتی» (लगति) در این زبان به معنای «چسبیدن» یا «وابسته بودن» وجود دارد که ممکن است به نحوه حرکت و نشستن این پرنده مربوط باشد. این ریشه‌های زبانی نشان می‌دهند که واژه «لک لک» علاوه بر ویژگی ظاهری، با رفتار و حرکت‌های خاص پرنده نیز مرتبط است.